کشف نمک خوراکی در توده سنگی فضایی

به نظر می رسد که محققان نمی توانند دست از تحقیقات روی سیارک ایتوکاوا بردارند و دلیل خوبی هم برای این کار دارند. پس از کشف پیروکسن، که حاوی آب در ساختار کریستالی خود است، در نمونه ای که از این توده سنگی فضایی گرفته شده، تیم تحقیقاتی دیگری در دانشگاه آریزونا کریستال های نمک رایج را پیدا کرد.

به گزارش سیناپرس، تام زگا (Tom Zega) پژوهشگر ارشد این مطالعه و استاد علوم سیاره ‌ای در آزمایشگاه قمری و سیاره ‌ای آریزونا گفت: دانه ‌ها دقیقاً شبیه چیزی هستند که اگر نمک خوراکی را در خانه بگیرید و آن را زیر میکروسکوپ الکترونی قرار دهید، می ‌بینید.

همانطور که دانشمندان همچنان به جستجوی پاسخ هایی در مورد چگونگی شروع زندگی پیچیده روی زمین می پردازند، یافتن این کریستال ها که فقط در حضور آب مایع می توانند شکل بگیرند، وزن بیشتری به این نظریه می افزاید که این سنگ های فضایی در این فرآیند نقش داشته اند.

علاوه بر این، این نمونه از یک کندریت معمولی است، یک شهاب سنگ سنگ که در این مورد از سیارک بادام ‌زمینی شکل و نزدیک به زمین بسیار جذابی به دست آمده است، که تصور می ‌شود خود در نقطه‌ ای از بدن سیاره بسیار بزرگ‌تر جدا شده است. ایتوکاوا (Itokawa) با طول حدود ۶۱۰ متر یک سیارک از نوع S است که به این معنی است که سنگی بوده و این نوع سیارک و کندریت ها معمولاً مواد معدنی حاوی آب ندارند.

زگا می ‌گوید: از مدت‌ها پیش تصور می‌ شد که کندریت‌های معمولی منبع آب بر روی زمین هستند. کشف کلرید سدیم به ما می گوید که این جمعیت سیارکی می تواند آب بسیار بیشتری از آنچه فکر می کردیم در خود جای دهد.

در حالی که قبلاً کلرید سدیم در نمونه های به دست آمده از این سیارک یافت شده بود، دانشمندان نمی توانستند آلودگی ناشی از تماس با زمین را رد کنند. با این حال، این نمونه که توسط فضاپیمای ژاپنی هایابوسا گرفته شده و عاری از آلاینده‌ها است، تأیید می ‌کند که کریستال‌ها از یک سنگ باستانی متعلق به سیارک آمده ‌اند.

زگا در ادامه گفت: نمونه‌های زمینی حاوی کلرید سدیم نبودند، بنابراین ما متقاعد شدیم که نمک موجود در نمونه ما بومی سیارک ایتوکاوا است. محققان همچنین رگه ای از پلاژیوکلاز، یک ماده معدنی سیلیکات غنی از سدیم را در نمونه خود یافتند.

به گزارش سیناپرس، شاوفان چه (Shaofan Che)، محقق اصلی این مطالعه گفت: وقتی ما چنین رگه‌های تغییری را در نمونه‌های زمینی می ‌بینیم، می ‌دانیم که آنها با تغییر آبی تشکیل شده‌ اند، به این معنی که باید شامل آب باشد. این واقعیت که ما می بینیم که بافت مرتبط با سدیم و کلر است، یکی دیگر از شواهد قوی است که این اتفاق در سیارک رخ داده زیرا آب از میان این سیلیکات حاوی سدیم عبور کرده است.

شرح کامل این مطالعه در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

مترجم: نداجوادهراتی

No tags for this post.