زمان مناسب برای توقف ایمونوتراپی سرطان ریه
داده ها نشان می دهد که توقف ایمونوتراپی پس از دو سال در بیماران مبتلا به سرطان ریه پیشرفته، منطقی است.
به گزارش سیناپرس همدان، در دهه گذشته، تأیید مهارکننده‌های نقاط بازرسی سیستم ایمنی، درمان بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه را متحول کرده است و به بسیاری از آنها کمک می‌کند زندگی طولانی‌تری داشته باشند و بقای کلی این بیماری را بهبود بخشد. با این حال، یک سوال مهم بی پاسخ مانده است: یک بیمار مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک پیشرفته (NSCLC) که ایمونوتراپی را به عنوان بخشی از درمان اولیه خود دریافت می کند، چه مدت باید به درمان ادامه دهد؟
یک مطالعه همگروهی گذشته نگر جدید که امروز در JAMA Oncology منتشر شد و در نشست سالانه انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) 2023 توسط محققان مرکز سرطان آبرامسون Penn Medicine ارائه شد، پیشنهاد می کند که تا زمانی که سرطان آنها پیشرفت نکرده باشد، توقف درمان ایمونوتراپی، پس از دو سال دریافت آن، منطقی است.
محققان هیچ تفاوت آماری معنی داری در بقای کلی بین بیمارانی که درمان را در دو سال متوقف کردند و بیمارانی که درمان را به طور نامحدود ادامه دادند، پیدا نکردند.
نویسنده اصلی، دکتر لووا سان، استادیار هماتولوژی-انکولوژی در دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا گفت: ما امیدواریم که این داده ها اطمینان حاصل کند که توقف درمان در دو سال یک استراتژی درمانی معتبر است که به نظر نمی رسد بقای کلی را به خطر بیندازد. در غیاب داده‌های آینده‌نگر قطعی در مورد مدت درمان، که سال‌ها طول می‌کشد تا جمع‌آوری شود، هدف ما استفاده از داده‌های مشاهده‌ای در دنیای واقعی برای ارائه راهنمایی در مورد این سوال مهم بالینی بود.
طول درمان مناسب همچنان یک سوال باز است زیرا آزمایش‌های بالینی محوری، از مدت‌زمان‌های مختلف درمان استفاده کرده‌اند، و از آنجایی که درمان‌ها تأیید شده و به طور گسترده در دسترس هستند، بسیاری از بیماران درمان را بیش از یک تا دو سال آزمایش شده در کارآزمایی‌های بالینی ادامه داده‌اند. هر چه بیمار درمان را طولانی‌تر ادامه دهد، هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی هم برای بیمار و هم برای سیستم مراقبت‌های بهداشتی بیشتر می‌شود و خطر عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی ادامه دارد.
در این مطالعه، محققان داده‌های شناسایی نشده از یک پرونده ملی سلامت الکترونیکی را تجزیه و تحلیل کردند که شامل بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته بود که هم در محیط‌های دانشگاهی و هم در جامعه تحت درمان قرار می‌گرفتند. از 1091 بیمار که به عنوان بخشی از درمان اولیه خود (به تنهایی یا در ترکیب با شیمی درمانی) یک مهارکننده نقاط بازرسی سلولی دریافت کردند و سرطان آنها به رشد خود ادامه نداده بود، تنها یک نفر از هر پنج ایمونوتراپی را در دو سال متوقف کرد و به عنوان گروه “مدت ثابت” برای این تجزیه و تحلیل در نظر گرفته شد.
اکثریت قریب به اتفاقی که درمان را بیش از دو سال ادامه دادند، گروه “مدت نامحدود” در نظر گرفته شدند. این تیم داده ها را تجزیه و تحلیل کرد و احتمال بقای کلی بین دو گروه را یافت: 79٪ برای مدت زمان ثابت و 81٪ برای مدت نامحدود.
نویسنده ارشد Charu Aggarwal، Leslye M. Heisler دانشیار برای بهبود سرطان ریه در هماتولوژی-انکولوژی در Penn گفت: در نهایت، این زمینه هنوز در آستانه تعیین مناسب ترین مدت زمان برای این ایمونوتراپی هایی است که برای بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه بسیار موثر بوده است. این مطالعه داده‌های مهمی را ارائه می‌کند که امیدواریم به بیماران کمک کند کمتر نگران خطرات احتمالی ناشی از ترک درمان باشند و اگر تصمیم به قطع درمان پس از دو سال بگیرند، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.
منبع: JAMA Oncology
مترجم: سید سپهر ارومیهء
