درمان مبتنی بر سلول های بنیادی، پیشرفت دیابت را متوقف می کند
به گزارش سیناپرس همدان، تحقیقات انجام شده در سوئد به رهبری دانشگاه اوپسالا، به تازگی استفاده از سلول های استرومایی مزانشیمی برای متوقف کردن پیشرفت دیابت نوع 1، مورد بررسی قرار داده اند. در این مقاله که در مجله Diabetologia منتشر شد، محققان جزئیات مطالعه و نتایج یک مجموعه کوچک از 24 شرکت کننده را شرح می دهند.
محققان از سلول های استرومایی مزانشیمی مشتق از ژل وارتون (MSCs) استفاده کردند که از بیماران حاضر در مطالعه مشتق نشده بودند (آلوژنیک).
ژل وارتون بافت موکوس مانند ژلاتینی است که جریان خون بند ناف را بین جنین در حال رشد و جفت احاطه کرده است. سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از این ژل دارای پتانسیل بازسازی، تمایز محدود نوع سلولی، خواص خود نوسازی و سیگنال دهی با سایر سلول ها هستند که منجر به تعدیل ایمنی می شود. ویژگی‌های تعدیل‌کنندگی ایمنی این سلول‌های بنیادی مزانشیمی به آنها اجازه می‌دهد تا در درمان‌های آلوژنیک «خارج از قفسه» استفاده شوند، زیرا بدن آنها را به عنوان بافت خارجی پس نمی‌زند.
یک فرآیند انتخاب به نام ProTrans در جمع آوری MSCهای مورد استفاده قرار گرفت. فرآیند انتخاب ProTrans توسط NextCell، یک شرکت بیودارویی سوئدی که با چندین محقق درگیر در این مطالعه مرتبط است، ایجاد شد.
محققان یک کارآزمایی ترکیبی فاز I/II، متشکل از افزایش دوز و به دنبال آن یک مطالعه تصادفی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما انجام دادند. درمان با سلول های بنیادی مزانشیمی آلوژنیک ProTrans با دارونما در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 تازه تشخیص داده شده مقایسه شد.
این مطالعه برای آزمایش تغییرات در پپتید C برای آزمایش تحمل غذای مخلوط در یک سال پس از تزریق ProTrans / دارونما در مقایسه با عملکرد پایه قبل از درمان طراحی شد.
سطح پپتید C در افراد تحت درمان با دارونما تا 47 درصد کاهش یافت، در حالی که در افراد تحت درمان با ProTrans تنها 10 درصد کاهش یافت. به طور مشابه، نیاز به انسولین در افراد تحت درمان با دارونما به طور متوسط 10 واحد در روز افزایش یافت، در حالی که نیاز به انسولین افراد تحت درمان با ProTrans در طول دوره پیگیری 12 ماهه تغییر نکرد.
این مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژل وارتون از طریق ProTrans یک درمان بی‌خطر برای دیابت نوع 1 که به تازگی در بیمار شروع شده است، با پتانسیل حفظ عملکرد سلول‌های بتا در طولانی مدت است.
هیچ درمان دیگری در بازار یا در آزمایشات بالینی توانایی متوقف کردن پیشرفت دیابت را نشان نداده است.
یک مطالعه دوسوکور به گونه‌ای طراحی شده است که شرکت‌کنندگان و محققان هیچ ایده‌ای نداشته باشند که آیا یک درمان بالقوه یا دارونما در حال انجام است یا خیر. در حالی که مطالعات دوسوکور به حذف سوگیری تجربی کمک می کند، ممکن است برای اعتبار نتایج، زمانی که محققان یا تحقیقات در حال انجام به شرکتی با منافع مالی مرتبط هستند، حیاتی تلقی شوند. طرح مطالعه کنونی نمونه‌ای عالی از مراحلی را ارائه می‌دهد که می‌توان برای اطمینان از حذف اشکال خاصی از سوگیری برداشت.
تصادفی‌سازی با کد تصادفی‌سازی مبتنی بر وب که قبل از شروع مطالعه ایجاد شده بود، انجام شد و شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به گروه های دریاف کننده درمان ProTrans یا دارونما تقسیم شدند. پاکت‌های حاوی کدهای منطبق در یک اتاق مهر و موم شده در کلینیک نگهداری می‌شد و کارکنان مطالعه پاکت‌ها را در بازدیدهای اولیه شروع می‌کردند. به این ترتیب، شرکت‌کنندگان قبل از ملاقات با کارکنان مطالعه تصادفی انتخاب شدند و هیچ سوگیری در انتساب ممکن نبود.
همه شرکت کنندگان و پرسنل مطالعه نسبت به تکالیف گروهی و نوع درمان کور شدند. تنها پس از جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل همه داده‌ها، تصادفی‌سازی رمزگشایی شد و نتایج توسط واحد آمار پزشکی، موسسه Karolinska مورد بررسی قرار گرفت.
منبع: Diabetologia
مترجم: سید سپهر ارومیهء
