داروهای مسکن غیر اعتیادآور جدید را بشناسید

در حالی که مواد افیونی مانند فنتانیل اکسی کدون از جمله قوی ترین مسکن های شناخته شده در پزشکی مدرن هستند، اما آنها همچنین بسیار اعتیاد آور بوده و بنابراین به سختی به دست می آیند. یافته های یک پژوهش جدید ممکن است بیماران مبتلا به درد را برای رهایی از عوارض جانبی گزینه‌های فعلی، امیدوار کند.

به گزارش سیناپرس، در تلاش برای جلوگیری از درد، داروشناسان مدت‌ها پیش دریافتند:ترکیباتی که روی گیرنده‌های اپیوئیدی روی سلول‌های عصبی کار می ‌کنند بهترین عملکرد را دارند. با این حال، همانطور که بحران مواد افیونی کنونی نشان می دهد، این داروها بسیار اعتیادآور هستند. اعصاب ما دو نوع گیرنده افیونی دارند و اعتیادآورترین داروها گیرنده های ما را هدف قرار می دهند. دانشمندان در جستجوی یافتن جایگزین‌هایی برای این داروها، روی گیرنده‌های دیگری به نام کاپا تمرکز کردند، اما داروهایی که روی این مسیرها کار می کنند عوارض جانبی خاص خود را دارند که مهمترین آنها توهمات است.

با این حال، چون اعتیاد آور نیستند، کار با گیرنده‌های کاپا نویدبخش بوده است. اکنون، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن (WashU Medicine) و دانشگاه علوم بهداشت و داروسازی در سنت لوئیس، دریافتند: بیش از یک نوع گیرنده کاپا وجود دارد. مهمتر از آن، محققان کشف کردند که اگرچه همه آنها می توانند مقداری تسکین درد را ارائه دهند، اما همه آنها توهم ایجاد نمی کنند.

به گفته محققان، کلید اصلی در گروهی از ترکیبات سیگنال ‌دهنده به نام پروتئین‌های G نهفته است. هنگامی که این پروتئین ها با گیرنده های اپیوئیدی کاپا مواجه می شوند، مسیرهای مختلفی را فعال می کنند. با آزمایش‌های بیشتر، تیم تحقیقاتی معتقد است که می‌ توانند تشخیص دهند که کدام مسیرها بدون ایجاد توهم، درد را تسکین می ‌دهند. هنگامی که این معما حل شود، از نظر تئوری امکان ایجاد مسکن هایی وجود دارد که به خوبی بهترین مواد افیونی عمل کنند، بدون اینکه عوارض جانبی مضر خود را به همراه داشته باشند.

به گزارش سیناپرس، تاو چه (Tao Che) محقق اصلی این مطالعات و استادیار بیهوشی در دانشگاه واشنگتن می‌ گوید: همه این پروتئین‌ها شبیه یکدیگر هستند، اما زیرگروه‌های پروتئینی خاص که به گیرنده کاپا متصل می ‌شوند، تعیین می‌ کنند که کدام مسیرها فعال می‌ شوند.

ما دریافته ‌ایم : داروهای توهم‌زا ترجیحاً می ‌توانند یک پروتئین G خاص را فعال کنند اما پروتئین‌های G مرتبط دیگر را فعال نمی‌ کنند که نشان می ‌دهد اثرات مفیدی مانند تسکین درد را می ‌توان از عوارض جانبی مانند توهم جدا کرد. بنابراین انتظار داریم که بتوان داروهایی را یافت که گیرنده کاپا را برای از بین بردن درد بدون فعال کردن مسیر خاصی که باعث توهم می شود، فعال کند.

شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.