علم مرگ را متوقف خواهد کرد؟
در چنین شرایطی می توانید تصور کنید که جشن تولد 94 سالگی را با دویدن در ماراتن و در کنار دوستان دوران مدرسه، جشن بگیرید.چنین دنیایی هنوز در دسترس انسان نیست. اما چیزی نزدیک به آن ممکن است یک روز محقق شود. سالمندی، پروسه ای است که تمام توانایی های انسان را به مرور کاهش می دهد. همه این روند را تجربه می کنند و زمان، تلفات خود را می گیرد. اما پزشکان و زیست شناسان اکنون به صرافت افتاده اند تا پروسه گذر عمر و پیر شدن را موشکافی کنند و راهی برای کنترل آن بیابند. علم هنوز هیچ ادعایی برای متوقف کردن روند پیری ندارد اما احتمالا بتواند راهی برای کند کردن این روند بیابد. متوسط طول عمر انسان در یک قرن گذشته، اندکی افزایش یافته اما این پیشرفت را باید مرهون غذای بهتر، مسکن، بهداشت عمومی و بعضی داروها دانست. راه های جدیدتر افزایش طول عمر، از طریق داروهای ویژه ضد پیری تجربه خواهد شد؛ البته تعدادی از این داروها مدتی است ساخته شده اند.
بر اساس نگاه خوشبینانه، این داروها باعث می شوند بسیاری از افراد تا سقف کنونی طول عمر (120 سال) زندگی کنند. و این ممکن است فقط شروع ماجرا باشد. در فاز بعدی، نه تنها متوسط طول عمر، بلکه حداکثر طول عمر نیز افزایش خواهد یافت. اگر یک عضو بدن مستهلک و پیر شود، می توان آن را ترمیم یا تعویض کرد. دی ان ای، برای افزایش طول عمر بهینه سازی خواهد شد. استفاده از قرص های ضد پیری برای رسیدن به صد سالگی، بسیار ارزان و برای همگان در دسترس خواهد شد.
انسان و اَبَر انسان
خیلی ها از همین حالا دست به کار شده اند تا برای روزهای جدید، کسب و کاری راه بیاندازند. بعضی می خواهند با استفاده سلول های بنیادی بافت های فرسوده شده را به روز رسانی کنند. این گونه نوآوری های زیستی بر اساس یک درمان ثابت نشده و تقریبا خون آشام مانند، شکل گرفته است: تزریق خون جوان به فرد سالمند. پرورش اعضای بدن از یک خراش ساده نیز در جریان است. در حال حاضر، این عضوهای آزمایشگاهی کوچک و ناقص هستند و عمدتا برای تست دارو استفاده می شوند. اما این وضعیت قطعا تغییر می کند. عمر طولانی در بعضی خانواده ها که احتمالا از ژن های ویژه ای برخوردارند، رایج است. بعضی دانشمندان دارند روی همین موضوع کار می کنند؛ ایده اصلی این است که تکنیک های مدرن ویراستاری ژن، ممکن است یک روز برای دستیابی به عمر طولانی به کار رود.
از نقطه نظر فردی، تمام اینها بسیار خوشایند به نظر می رسد. اما از منظر جامعه، چنین اتفاق هایی آثار و پیامدهای متفاوتی دارد؛ بعضی از این پیامدها خوب و بعضی نامطلوب هستند.
یک نگرانی این است که عمر طولانی معضلات اجتماعی و اقتصادی فعلی را تشدید می کند. چالشی که بلافاصله رخ می نمایاند، نحوه دستیابی به درمان های ضد پیری است. اگر پروسه طولانی تر کردن عمر پر هزینه و گران باشد، کدام گروه جامعه زودتر از بقیه به آن دست می یابند؟ درآمد بالا، همین حالا هم عامل اصلی طول عمر است. اگر درمان های ضد پیری برای فقرا قابل دسترس نباشد، شکاف در تمامی جوامع عمیق تر خواهد شد.
تصویری خیالی از جهانی که پیر نمی شود
آیا کارگران مسن با تبعیض روبرو خواهند شد (آن گونه که تا کنون بوده) و یا سن و سال بالای آنها در مقابل جوانترها امتیاز و برتری به شمار خواهد رفت؟ آیا رؤسا روی صندلی ریاست باقی می مانند و کماکان سد راه زیردستان خود می شوند، و یا خسته شده، به کار دیگری مشغول می شوند؟ و آیا تمام این سالمندها خود را جوان قلمداد کرده، با همان ذهنیت جوان های فیزیکال و فعال زندگی خواهند کرد، و یا جامعه روز به روز بیشتر محافظه کار خواهد شد؟
شاید به یک دلیل بتوان امیدوار بود که سالمندان در دنیای جدید کمتر محافظه کار و خشکیده رفتار کنند: زندگی سرشار از شروع های تازه خواهد بود. بحران های میانسالی و افسوس جوانی از دست رفته دیگر معنا نخواهد داشت زیرا انسانها در نیمه عمر به این فکر می کنند که نیم قرن دیگر را چگونه سپری کنند.
اغلب انسانها خود را دیرتر بازنشسته می کنند زیرا به مستمری بالایی برای طول عمر امتداد یافته خود نیاز دارند. بنابراین تخصص حرفه ای اهمیت بسیار می یابد و نظام آموزش و تحصیل نیز به کل باید تغییر کند. ممکن است مردم مجبور شوند در 50 سالگی به مدرسه بازگردند و یاد بگیرند چطور کاری را کاملا متفاوت انجام دهند. یک کارگر یدی ممکن است برای مدتی بیکار شود. یک حسابدار ممکن است دکتر شود و یک حقوقدان، تبدیل به یک کارمند خیریه.
تغییر های اساسی در زندگی شخصی
ملالت خاطر و نیاز به تنوع، زندگی خانوادگی را عوض می کند. چه تعدادی از انسانها ممکن است تن به ازدواج دهند، با این انتظار که قرار است 80 سال بعد هم با همان شریک زندگی سابق زندگی کنند؟ زندگی تک همسری رو به افول می رود؟ باروری و تولید مثل هم نظام جدیدی خواهد یافت؟ آیا انسانها قادر خواهند بود برای چندین دهه به تولید مثل بپردازند؟ ازدواج و زندگی مشترک به شکل ادامه خواهد یافت؛ زندگی طولانی آیا شرایطی ایجاد می کند که نتوان تشخیص داد چه کسی با چه کسی خویشاوند است. خانواده ها به شبکه های لابیرنتی شبیه خواهند شد. به این ترتیب در دنیایی که ازدواج ها شلک جدیدی به خودمی گیرند، زنان به چه شکل زندگی را پیش خواهند برد.
به گزارش پایگاه خبری ساعت 24،ملالت خاطر و نیاز به تنوع، زندگی خانوادگی را عوض می کند. چه تعدادی از انسانها ممکن است تن به ازدواج دهند، با این انتظار که قرار است 80 سال بعد هم با همان شریک زندگی سابق زندگی کنند؟ زندگی تک همسری رو به افول می رود؟ باروری و تولید مثل هم نظام جدیدی خواهد یافت؟ آیا انسانها قادر خواهند بود برای چندین دهه به تولید مثل بپردازند؟ ازدواج و زندگی مشترک به چه شکل ادامه خواهد یافت؛ زندگی طولانی آیا شرایطی ایجاد می کند که نتوان تشخیص داد چه کسی با چه کسی خویشاوند است. خانواده ها به شبکه های لابیرنتی شبیه خواهند شد. به این ترتیب در دنیایی که ازدواج ها شکل جدیدی به خودمی گیرند، زنان و مردان به چه ترتیب زندگی را پیش خواهند برد.
