بررسی کارآمدی زایلیتول بر سلامت دندان
در مورد اثرات زایلیتول (Xylitol)– مادهای که به جای قند طبیعی به عنوان شیرین کننده در محصولاتی مانند آبنبات، آدامس و خمیردندان استفاده میشود- روی پوسیدگی دندان در کودکان و بزرگسالان شواهد کافی وجود ندارد. در واقع هیچ نتیجهگیری قطعی تا کنون در مورد اثبات مزایای احتمالی زایلیتول در مورد پوسیدگی دندان به دست نیامده است.
زایلیتول نوعی شیرین کننده طبیعی جایگزین قند است که به طور گستردهای محبوبیت یافته و در حال حاضر به عنوان شیرین کنندهای که نسبت به قند آسیب کمتری به دندان میرساند، شناخته شده است.
علاوه بر این، نظریاتی هم وجود دارد مبنی بر اینکه افزودن زایلیتول به محصولات خوراکی، باکتریهای حمله کننده به دندان را از بین میبرد و میتواند از پوسیدگی دندان که بیش از 90 درصد کودکان و بزرگسالان در سراسر جهان به آن مبتلا هستند جلوگیری کند.
محققان برای بررسی این موضوع توانستند از بین مطالعات انجام شده، 10 مطالعه به طور تصادفی پیدا کنند که در آنها اثر محصولات حاوی زایلیتول روی دندان ارزیابی شده بود. هدف آنها این بود که از این 10 مطالعه که مجموعا 6000 شرکت کننده را پوشش میداد اطلاعات را استخراج و پس از تجزیه و تحلیل در قالب یک مطالعه، جمعبندی کنند.
به دلیل ناسازگاری و تفاوت بین نتایج به دست آمده از مطالعات فوق، پژوهشگران توانستند تنها دو مطالعه را که در آن اثرات کاربرد زایلیتول روی بیش از 4200 کودک در کاستاریکا ارزیابی شده بود و هر دو متعلق به یک تیم تحقیقاتی بود مورد بررسی قرار دهند.
بر اساس نتایج، پوسیدگی دندان در کودکانی که از خمیردندان حاوی فلوراید و زایلیتول به مدت سه سال استفاده میکردند 13 درصد کمتر از کودکانی بود که خمیر دندان حاوی فلوراید مصرف کرده بودند. در مورد شربت زایلیتول، قرصهای مکیدنی، قرصهای بلعیدنی وآدامسهای حاوی زایلیتول نیز نتایج به همین منوال بود. این شواهد ضعیفتر از آن است که بتوان با استناد به آنها درباره مزایای زایلیتول به طور قطعی نتیجه گیری کرد.
مطالعات پژوهشگران، نتوانست در مورد عوارض جانبی زایلیتول مانند نفخ، اسهال و یا اثرات ملین آن نیز اطلاعات و شواهد کافی ارائه دهد. آدامسهای فاقد شکر، شیرینی، خوشبو کننده دهان و… به خاطر اثرات گوارشی خود شناخته شده هستند و بنابراین باید در مطالعات آینده حتما مورد بررسی قرار گیرند.
یکی از مواردی که میتواند سبب پوسیدگی دندانها شود، از دست دادن لایهای است که مینای دندان را پوشش میدهد که این به نوبه خود به حساسیت دندانی، التهاب لثه و دیگر بیماریهای دهان و دندان منجر میشود.
در حال حاضر در یک مطالعه جدید دانشمندان در حال تحقیق روی مواد جدیدی هستند که بتواند مینای دندان را بازسازی کرده و حساسیت دندانی را کاهش دهد.
No tags for this post.