چرا روند فرگشت در موجودات زنده تا این حد متفاوت است؟

امروزه هزاران هزار موجود مختلف در گوشه و کنار کره زمین زندگی می کنند که همگی ماحصل روند فرگشتی چند میلیون ساله هستند. اگرچه این موجودات از ابعاد میکروسکوپی تا حیوانات غول پیکر را شامل می شوند اما مطالعات انجام شده نشان می دهد روش تکامل موجودات زنده تابع قوانینی یکسان است.

به گزارش سیناپرس، تیمی از پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیا در مطالعات جدید خود دریافتند: سیاره زمین تمایل به شکل دهی ارگانیسم هایی با ابعاد متفاوت در دو طرف طیف اندازه دارد. به عبارت ساده، اگر روی زمین زندگی می کنید یا بسیار کوچک هستید یا بسیار بزرگ.

دکتر ادن تکوا، محقق زیست شناسی در دانشگاه مک گیل، که این پژوهش را در دپارتمان جانورشناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا انجام داده است، در این رابطه می گوید: کوچک ترین و بزرگ ترین موجودات به طور قابل توجهی بیشتر از همه موجودات دیگر پر تعداد هستند. به نظر می رسد این یک الگوی جدید و در حال ظهور است که باید توضیح داده شود. ما تئوری هایی برای چگونگی توضیح آن در حال حاضر نداریم. تئوری های فعلی پیش بینی می کنند که زیست توده به طور مساوی در تمام اندازه های بدن پخش می شود.

این نتایج نه تنها درک بهتری از چگونگی شکل ‌گیری حیات در زمین به دست می ‌دهد، بلکه تصویری از آن چه از محیط در حال تکامل زمین انتظار می ‌رود را نیز ارائه می کند. به عنوان مثال، در حال حاضر تغییرات آب و هوایی برخی از شرایط زندگی را برای موجودات غیرقابل سکونت کرده است و ممکن است در آینده منجر به انقراض چندین گونه شود.

به گزارش سیناپرس، دکتر تکوا در این رابطه توضیح می‌ دهد: اندازه بدن بر بسیاری از فرآیند های جهانی و همچنین فرآیند های محلی از جمله میزان جذب کربن و اینکه چگونه عملکرد و پایداری اکوسیستم‌ ها ممکن است تحت تأثیر ترکیب موجودات زنده قرار گیرد را کنترل می ‌کند. ما باید به این فکر کنیم که چگونه توزیع زیست توده اندازه بدن تحت فشارهای محیطی تغییر خواهد کرد.

این مطالعه یک تلاش پنج ساله بود که در آن دکتر تکوا و همکارانش داده هایی را در مورد اندازه و زیست توده هر نوع موجود زنده روی این سیاره جمع آوری کردند. آن ها موجودات کوچک تک سلولی مانند آرکی خاک و باکتری ها را تا نهنگ ها و درختان سکویا مورد مطالعه قرار دادند. الگویی که ارگانیسم‌ های واقعاً بزرگ و واقعاً کوچک را ترجیح می ‌دهد.

بررسی ها نشان می دهد الگوی فوق  در همه گونه‌ ها، به‌ ویژه در میان موجودات زمینی به جای موجودات دریایی ظاهر می شود. در این مطالعه همچنین مشخص شد که حداکثر اندازه بدن برای هر موجود از همان حد بالایی در سایر گونه ها و محیط ها برخوردار است.

به گزارش سیناپرس،  دکتر تکوا در این رابطه می ‌افزاید: بزرگ ‌ترین اندازه‌ های بدن در گروه‌ هایجانوری از  گونه‌ های مختلف ظاهر شده و حداکثر اندازه‌ های بدن آن‌ ها همگی در محدوده نسبتاً باریکی قرار دارند. درختان، علف‌ ها، قارچ ‌های زیرزمینی، جنگل های حرا، مرجان‌ ها، ماهی‌ ها و پستانداران دریایی همگی حداکثر اندازه‌ های بدنی مشابهی دارند. این موضوع ممکن است نشان دهد که به دلیل محدودیت‌ های زیست‌ محیطی، تکاملی یا بیوفیزیکی، یک محدودیت اندازه در سطح جهانی وجود دارد.

در مرحله بعد، محققان به طرح یک سوال اساسی دیگر پرداختند: زندگی چگونه در اکوسیستم های مختلف توزیع می شود؟ دانشمندان از طریق مطالعه مرجان های دریایی، پاسخ را کشف کردند. مرجان ها بخش کوچکی از اقیانوس را تشکیل می دهند. با این حال، از آنجایی که مرجان ها از تنوع ماهی ها پشتیبانی می کنند، منطقی است که زیست توده آنها شبیه به همه ماهی های دیگر در اقیانوس است.

دکتر تکوا در رابطه با موضوع فوق می ‌گوید: ما انسان ها به محدوده اندازه ‌ای تعلق داریم که بیشترین زیست توده را شامل می ‌شود. بر اساس استانداردهای زمین اندازه بدن ما نسبتاً بزرگ است. یافته های این مطالعه به ما کمک می کند تا محیط در حال تکامل زمین و چگونگی تأثیر فعالیت های انسانی بر آن را درک کنیم.

به گزارش سیناپرس،  شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی PLoS ONE منتشر شده است.

مترجم: احسان محمدحسینی

No tags for this post.