یافته های جدید محققان نشان داد؛
درک جدیدی از فرایند پیری مغز که به درمان بیماری های عصبی منجر می شود

دانشمندان کالج ترینیتی دوبلین، به شواهد جدیدی در رابطه با فرآیندهای پیری در مغز دست یافته اند. یافته های جدید، می توانند به ایجاد و توسعه درمان های جدید و هدفمندتری برای بیماری های عصبی مرتبط با افزایش سن بیانجامند.

به گزارش سیناپرس، میکروگلیا ها، سلول های ایمنی منحصر به فردی هستند که وظیفه آن ها پشتیبانی از سلول های عصبی، دفاع در برابر میکروب های مهاجم و حذف سلول های عصبی در حال مرگ است. تحقیقات در حال ظهور نشان داده اند که میکروگلیا ها بسته به یک سری تغییرات مولکولی و بیوشیمیایی که در این سلول های خاص رخ می دهد، پاسخ های عملکردی متفاوتی از خود نشان می دهند.

در واقع می توان انواع مختلف میکروگلیا را بر اساس خاصیتی به نام اتوفلورسانس تشخیص داد. خود شب تابی یا اتوفلورسانس، فرستادن طبیعی نور توسط ساختارهای بیولوژیکی در زمانی است که مواد خاصی در داخل این سلول ها، نور را جذب می کنند. مواد ذخیره شده در این محفظه های سلولی خاص شامل مولکول های چربی، کریستال های کلسترول و سایر پروتئین هایی است که به درستی تا نشده اند.

به گزارش سیناپرس، با بالا رفتن سن مغز، تجمع این مواد در داخل میکروگلیا های اتوفلورسنت افزایش می‌ یابد و متأسفانه، تجمع این زباله ‌های سلولی، برخی از وظایف حیاتی میکروگلیا ها، مثل جمع ‌آوری زباله ‌های مغز و جلوگیری از آسیب ‌ها و بیماری ‌های عصبی را با مشکل مواجه می کند.

علاوه بر این، دانشمندان نشان داده اند: میکروگلیای اتوفلورسنت و التهاب مرتبط با آن، در شرایطی مثل بیماری آلزایمر، بارزتر هستند و محققان توانستند به طور امیدوارکننده ای، اثرات این مشکل را از طریق جایگزینی میکروگلیا در حیوانات مسن معکوس کنند.

علاوه بر این، یافته ها نشان داد: آسیب تروماتیک مغزی حاد در حیوانات، استرس اکسیداتیو را در مغز آنها افزایش داده و زمان شروع و توزیع میکروگلیای اتوفلورسنت در بافت را تسریع می ‌کند.

پژوهشگران اظهار داشتند:، نتایج ما نشان داد که تجمع میکروگلیاهای اتوفلورسنت به تسریع فرایند پیری و تخریب عصبی کمک می کند. بنابراین هدف قرار دادن این زیرجمعیت‌های میکروگلیا که به شدت التهابی بوده و برای مغز مضر هستند، می‌ تواند استراتژی جدیدی برای درمان بیماری ‌های مرتبط با پیری باشد.

به گزارش سیناپرس، یافته های تحقیقاتی این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده اند.

مترجم: سنا دلفیه

No tags for this post.