نقشه حرکت نهنگ‌ها با استفاده از نمونه های پوستی ترسیم شد
با اینکه اندازه نهنگ‌ها بزرگ است، اما به سختی می توان آنها را ردیابی کرد. اما اکنون، کنسرسیومی از محققان بین المللی، با مقایسه تحلیل‌های شیمیایی نمونه های پوست آنها و تطبیق با نقشه‌های اقیانوس، نقشه حرکت نهنگ‌ها را در چند دهه گذشته ترسیم کرده اند.
به گزارش سیناپرس، تحلیل های اخیر بینش‌های جدیدی را در مورد الگوهای جستجوی گونه‌های مختلف نهنگ در اقیانوس جنوبی نشان می دهد و حاوی اطلاعاتی است که می تواند به محققان در درک اکولوژی و بهبود تلاش‌های حفاظتی برای حیوانی که هنوز در معرض خطر است، کمک کند.
برای انجام این مطالعه، سولن درویل (Solène Derville) بوم شناس دریایی در موسسه پستانداران دریایی دانشگاه ایالتی اورگان و همکارانش روی نمونه های پوست نهنگ تمرکز کردند که دانشمندان گهگاه برای آگاهی از جنسیت، ژنتیک، رژیم غذایی و سلامت این حیوان جمع آوری می کنند. محققان اغلب با شلیک یک دارت قابل بازیابی که تکه کوچکی از پوست نهنگ را بر می دارند. این بافت ها از جمعیت نهنگ هایE. australis که در سراسر اقیانوس جنوبی پراکنده شده اند، به دست آمده است.
در هر نمونه، درویل و همکارانش مقادیر مختلف ایزوتوپ‌های کربن و نیتروژن، اشکال عناصر با تعداد نوترون‌های متفاوت و در نتیجه جرم‌های متفاوت را اندازه گیری کردند.به گزارش سیناپرس، نسبت این ایزوتوپ‌ها می تواند اثر انگشتی برای یک مکان دریایی باشد، زیرا نسبت‌ها از مکانی به مکان دیگر و در طول زمان در آب اقیانوس‌ها متفاوت است. حیواناتی که در یک مکان خاص تغذیه می کنند، اثر ایزوتوپی را در بافت های خود حفظ می کنند. بیوژئوشیمی‌دان‌ها با گرفتن و تشریح شیمیایی پلانکتون‌ها، نقشه ای از این نسبت‌ها را در سراسر اقیانوس جنوبی جمع آوری کردند که نشان می دهد چگونه آنها طی ۳۰ سال گذشته هر ماه تغییر کرده اند.
به گفته محققان، حدود ۶ ماه طول می کشد تا وعده های غذایی یک نهنگ به پوست تازه تبدیل شود. بنابراین، محققان می توانند با تطبیق نسبت کربن و نیتروژن در نمونه های بازیابی شده با این نقشه، بفهمند که حیوانات ۶ ماه قبل کجا بوده اند. درویل خاطرنشان می کند که بقیه سال، حیوانات در آب‌های دورافتاده تری هستند که عمدتاً برای محققان غیرقابل دسترس است.
به گزارش سیناپرس، نسبت های نمونه پوست نشان داد که بین فوریه و آوریل ۳ دهه گذشته، نهنگ های جنوبی بیشتر زمان خود را در حدود ۴۰ درجه جنوبی سپری کردند که شامل سواحل آفریقای جنوبی، استرالیا، نیوزیلند، آرژانتین و شیلی است. درویل می گوید این مکان‌ها زیستگاه‌های کلیدی جستجوی غذا هستند.
تحلیل سوابق قدیمی و داده‌های شیمیایی جدید نشان می دهد که با وجود تقریباً منقرض شدن به دلیل شکار در عرض‌های جغرافیایی میانی و با وجود تغییرات آب و هوایی در دهه های گذشته، همه نهنگ‌ها هنوز هم برای بخشی از سال به این منطقه ها می روند.
جالب اینجاست که نمونه های پوست نشان می دهند جایی که این نهنگ‌ها در بقیه سال می روند، در طول ۳ دهه گذشته تغییر کرده است. محققان می گویند نهنگ ها بر اساس غذایی که می توانند دریافت کنند، مهاجرت می کنند.
به گزارش سیناپرس،شرح کامل این مطالعات و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
مترجم: سروش ساده
No tags for this post.
