چگونه در انفجار اتمی زنده بمانیم؟

طی چند دهه گذشته جنگ تسلیحاتی در جهان شدت گرفته و امروزه بسیاری از کشورهای جهان دارای سلاح های اتمی مرگباری هستند. در این میان بسیاری از افراد نگران هستند که در صورت وقوع یک جنگ اتمی، چگونه باید زنده ماند.

به گزارش سیناپرس، تیمی از پژوهشگران دانشگاه نیکوزیا در قبرس طی مطالعات اخیر خود به بررسی شرایط احتمالی پس از جنگ اتمی پرداخته و راهکارهای احتمالی زنده ماندن در این شرایط را بررسی کردند.

در این مطالعه،محققان محاسبه کردند: چگونه موج ناشی از یک انفجار هسته‌ای می ‌تواند بر افرادی که در داخل خانه پناه گرفته ‌اند، تأثیر بگذارد. بررسی ها نشان می دهد: حتی اگر فردی در فاصله زیاد از محل انفجار باشد، باز هم جان وی در خطر بوده و حتی در داخل خانه نیز می تواند آسیب ببیند.

دیمیتری دریکاکیس، یکی از پژوهشگران این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق گفت: درک تأثیر انفجار اتمی بر انسان در داخل خانه برای ارائه توصیه هایی در خصوص محافظت از افراد و دارایی ها مهم است؛ به عنوان مثال، ما می‌توانیم سازه ‌هایی طراحی کنیم که حفاظت بیشتری را ارائه دهند.

در شرایط انفجار اتمی سعی کنید از راهروها و درها فاصله گرفته و گوشه های اتاق های بدون پنجره را جستجو کنید. هنگامی که یک بمب هسته ای منفجر می شود، نه تنها تشعشع به شکل نور درخشان، کور کننده و گرمای سوزان به اطراف آسیب می زند، بلکه این انفجار امواج ضربه ای قدرتمندی ایجاد می کند که می تواند ده ها مایل را طی کند. این امواج به طور بالقوه برای افرادی که در فاصله مشخصی از هسته اصلی هستند کشنده است.

به گزارش سیناپرس، محققان برای بررسی بهتر این موضوع، یک انفجار هسته ای ناشی از یک بمب اتمی ۷۵۰ کیلوتنی را شبیه سازی کردند. باید در نظر داشت که بمب هایی که ایالات متحده در هیروشیما پرتاب کرد ۱۵ کیلو تن و در ناکازاکی ۲۵ کیلوتن بود. بنابراین، این بمب ها به طور متوسط، حدود ۳۷ برابر کوچکتر از بدر شبیه سازی محققان است.

مطالعات فوق گویای این حقیقت است که انفجار یک کلاهک هسته ای با این ابعاد احتمالاً همه چیز را در فاصله ۴ کیلومتری مرکز انفجار، محو می کند. افرادی که فراتر از این شعاع هستند، اگر در مکان مناسب یک سازه محکم پناه بگیرند، ممکن است شانس زنده ماندن داشته باشند.

با استفاده از این مدل‌ ها، دانشمندان نحوه حرکت موج ضربه ‌ای را در بخش های مختلف ساختمان از جمله اتاق‌ ها، دیوار ها، گوشه ‌ها، درها، راهروها، پنجره‌ ها فاصله ۴ تا ۵۰ کیلومتری انفجار محاسبه کردند.

بررسی ها نشان می دهد:بخش های باریک داخل ساختمان‌ها مانند درها و راهروها می‌ تواند مانند یک تونل باد عمل کرده و موج ضربه‌ای را تا فشارهای خطرناکی تا ۱۸ برابر وزن بدن انسان تسریع کند که به سادگی می تواند تمام استخوان های یک فرد را خرد کند.

به گزارش سیناپرس، ایوانیس ویلیام کوکیناکیس، یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: خطرناک ترین مکان های سرپوشیده که در هنگام انفجار اتمی باید از آن اجتناب کرد، پنجره ها، راهروها و درها هستند. بهترین مکان در ساختمان های دورتر از انفجار، پناه گرفتن در اتاقی بدون پنجره است و حتی در اتاقی که پنجره دارد نیز اگر در گوشه‌ های دیوار رو به انفجار قرار بگیریم، می‌ توان از آسیب بالا در امان بود.

در این میان باید توجه داشت که نوع سازه و مصالح خود ساختمان نیز مهم است. به عنوان مثال، شما نمی توانید در یک کلبه چوبی پناه بگیرید. متاسفانه اگر خیلی به محل انفجار نزدیک باشید، کار زیادی نمی‌ توان انجام داد. با این حال، سازه‌ های ساختمانی، به ‌ویژه بناهای ساخته شده با سنگ یا بتن یا سایر مواد محکم و غیر قابل احتراق، می‌توانند درجاتی از محافظت را ارائه کنند.

به گزارش سیناپرس، پژوهشگران این تیم مطالعاتی بر این باورند که این یافته‌ ها می ‌تواند به کارشناسان ایمنی هسته‌ ای کمک کند تا راهبردهای بهتری برای کاهش آسیب ناشی از انفجارهای اتمی و نشت تشعشعات ابداع کنند. آنها امیدوارند که نتایج حاصل از این مطالعه بتواند توسعه ساختمان های ضد انفجار هسته ای را در آینده ممکن کند.

مترجم: احسان محمدحسینی

منبع: sciencealert

No tags for this post.