همکاری دانشگاه آرکانساس و رایس برای درمان سرطان
دو دانشگاه آمریکایی وارد همکاری مشترکی شدند که براساس آن قرار است روی توسعه روش‌های مقابله با سرطان به کمک فناوری‌نانو کار کنند. جنیفر جمیسون استاد رشته شیمی UAFS دارای تخصص در حوزه شیمی و زیست‌شناسی است که قرار است در این پروژه با محققان متعددی از دانشگاه‌های مختلف آمریکا مشارکت کند.
جمیسون می‌گوید: « هرکسی در دانشگاه رایس به نوعی در حوزه فناوری‌نانو کار می‌کند. اگر فردی در شیمی آلی مشغول به فعالیت است، روی نانومواد آلی کار می‌کند. اگر شیمی تجزیه کار می‌کند کار او در مقیاس نانومتری است. فناوری‌نانو حوزه وسیعی با پتانسیل‌های بالا است.»
جمیسون روی استفاده از نانوذرات طلا در بخش زیستی فعالیت دارد که به دنبال بهبود کارایی پروتئین‌ها با نانوذرات طلا است. او در سال 2009 موفق به دریافت حمایت مالی از موسسه ملی سلامت آمریکا شد. در این پروژه جمیسون با محققان زیست‌شناسی دانشگاه تگزاس همکاری مشترکی آغاز کرد. در ادامه، او علاقمند به کار در بخش زیست‌شناسی مولکولی و سلولی شد به طوری که کار مشترکی را لنس بریج از دپارتمان زیست‌شیمی دانشگاه آرکانساس آغاز کرد.
جمیسون نیز با محققان دانشگاه رایس همکاری دارد. او با دپارتمان زیست‌مهندسی این دانشگاه روی نانوپوسته‌های فلزی کار کرده است. در این پروژه که با هدف استفاده از فناوری‌نانو در بخش پزشکی انجام شده، از محققان دانشگاه آریزونا نیز یاری گرفته است.
جمیسون می‌گوید: « ما در پروژه مشترکی که با دانشگاه رایس داشتیم موفق به طراحی و ساخت نانوپوسته‌ای شدیم که دارای هسته جامد و پوسته‌ای از جنس طلا دارد. این ماده به پرتوهای مادون قرمز پاسخ می‌دهد. نتایج آزمایش‌های انجام شده روی موش‌ها نشان می‌دهد که این نانوساختار قادر به از بین بردن تومور سرطانی است.»
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،پرتوهای مادون قرمز از پوست عبور می‌کنند و موجب گرم شدن سلول‌های سرطانی می‌شوند بدون این که سلول‌های سالم آسیبی ببینند. جمیسون معتقد است که موضوع سمیت ترکیبات جدید اهمیت زیادی دارد که باید روی آن تحقیقات زیادی انجام داد.
جمیسون می‌گوید زمانی که کار من در یک پروژه به اتمام می‌رسد به دنبال انتخاب یک همکار جدید برای توسعه کار هستم.
