تولید سوخت بیودیزل از نوعی ریزجلبک ایرانی

محققان ایرانی در یک پژوهش جدید، موفق به تولید سوخت بیودیزل از نوعی ریزجلبک بومی ایران شده اند که از کارایی بسیار مناسبی برخوردار است.

به گزارش سیناپرس، محدودیت منابع انرژی و خطرات زیست محیطی ناشی از استفاده بیش از حد سوخت های فسیلی باعث شده است که پژوهشگران توجه بیشتری به بحث انرژی پاك و منابع تجدید پذیر انرژی داشته باشند. در حقیقت، 85 درصد از انرژی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد از نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی که سوخت های فسیلی هستند، حاصل می شود.

در حالی که منابع انرژی تجدیدپذیر و انرژی هسته ای به ترتیب تنها 13.5 و 6.5 درصد از انرژی مورد نیاز جهان را تأمین می کنند. در این خصوص، نگرانی هشدار دهنده و مهم، آن است که منابع طبیعی سوخت های فسیلی محدود بوده و به دلیل مصرف و توزیع نامناسب، به سرعت در حال از بین رفتن هستند.

طبق اطلاعات ارائه شده توسط محققان، تولید و توسعه زیست سوخت ها به عنوان یکی از جایگزین های مناسب سوخت های فسیلی می تواند راه حل مناسبی برای حل این مشکل جهانی باشد.

از مزایاي اصلی استفاده از زیست توده به عنوان منبع انرژی می توان به بهبود زمین های تخریب شده و افزایش تنوع زیستی و همچنین به عملکرد مناسب سوخت های زیست توده ای که منجر به انباشتگی CO2 در جو و در نتیجه افزایش گازهای گلخانه ای و شدیدتر شدن مشکل تغییرات اقلیمی نمی شوند اشاره کرد.به گزارش سیناپرس، همچنین استفاده از زیست توده ها به عنوان مواد اولیه براي تولید سوخت به دلیل ارزانی و فراوانی آن ها می تواند تا حد زیادي به کاهش نگرانی های ناشی از کمبود و آلایندگی سوخت های فسیلی کمک کند.

در یک تحقیق جدید که در همین رابطه توسط محققان کشورمان از سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران و دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران انجام شده است، تولید بیودیزل از زیست توده نوعی ریزجلبک بومی ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

در این طرح پژوهشی، محققان، بیودیزل را از روغن ریزجلبک گونه دونالیلای بومی ایران و به دو روش تر و خشک تولید کرده و سپس ویژگی های سوختی آن را مورد بررسی قرار دادند.

نتیجه این بررسی ها نشان داد: بیودیزل تولیدشده از ریزجلبک فوق به ویژه با استفاده از روش تر، دارای کارایی بالایی است و می تواند به عنوان یک سوخت مناسب به کار گرفته شود.

به گفته علی زنوزی، پژوهشگر سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران و همکارانش، روش تر، بازده بالاتری نسبت به روش خشک دارد. به طوری که بازده استخراج روغن در روش تر حدود 27 درصد  و در روش خشک حدود 10 درصد است.

این محققان می گویند: همچنین مدت زمان استخراج روغن نیز در روش تر به دلیل حذف مرحله های خشک نمودن و نمک زدایی، به طور چشمگیری کوتاه تر از روش خشک است. بنابراین طبق این یافته ها، در استفاده از زیست توده ریزجلبک بومی ایران، روش تر از پتانسیل بالایی برای تولید بیودیزل برخوردار است.

در این تحقیق آمده است: در سال های اخیر، ریز جلبک ها به عنوان منبع نسل سوم سوخت در نظر گرفته شده اند، زیرا آن ها نرخ رشد سریع تری نسبت به گیاهان دارند و تولیدات آن ها می تواند 20 برابر فراورده های زراعی بر حسب هکتار باشد.

زنوزی و همکارانش اشاره داشته اند: با توجه به راندمان بالای تولید ریزجلبک و تنوع زیستی فراوان آن همراه با مصرف کمی که از نظر نهاده مصرفی دارد، این جاندار اولیه، پتانسیل بالایی برای تولید نسل جدیدی از زیست سوخت ها از خود نشان داده است.

در این تحقیق که در فصل نامه شیمی و مهندسی شیمی ایران متعلق به پژوهشکده توسعه صنایع شیمیایی ایران از زیرمجموعه های جهاد دانشگاهی منتشر شده است، آمده است: گونه هاي مختلف ریزجلبک، مقدار چشمگیری روغن تولید می کنند که به سادگی می تواند به سوخت زیستی تبدیل شود. ریزجلبک ها همچنین در تمام طول سال توانایی رشد دارند و تولید روغن در آن ها از تولید در بهترین گیاهان روغنی نیز فراتر می رود.

گزارش: محمدرضا دلفیه

No tags for this post.