ایجاد اختلال در ساعت زیستی تومورهای سرطانی

تحقیقات پژوهشگران در حوزه شناسائی روند رشد سلول های سرطانی نشان می دهند که نوعی مولکول کوچک وجود دارد که ساعت بیولوژیکی این سلول ها را تنظیم کرده و می تواند به کاهش رشد تومور کمک و منجر به درمان جدید بالقوه سرطان ها شود.

این مولکول با یک مکانیسم منحصر به فرد عمل می کند که تصور می شود هدف آن تنظیم کردن مدت زمان عمر سلول ها باشد که در واقع نوعی ساعت پیری به حساب می آید. این ساعت بیولوژیکی توسط ساختار دی ان ای شناسایی شده است و با تلومرها شناخته می شوند که در راس انتهایی کروموزم های سلولی برای حفاظت آن ها از تخریب قرار می گیرند.

به گفته پژوهشگران ، این مولکول تنظیم کننده ) 6-thio-2′-deoxyguanosine (6-thiodG  نامیده می شود که می تواند رشد سلول های سرطانی را متوقف سازد.

پروفسور جری شی، استاد مرکز پزشکی جنوب غربی دانشگاه تگزاس در ایالات متحده امریکا اعلام کرد که ما در آزمایش های خود  اثر گسترده غلظت کمی از مولکول تنظیم کننده  )6- (6-thiodG علیه طیف وسیعی از سلول های سرطانی را مشاهده کرده ایم. محققان ما در این آزمایش هیچگونه عوارض جانبی در خون ، کبد و کلیه های موش هایی که توسط مولکول تنظیم کننده  6- 6-thiodG مورد درمان قرار گرفته بودند ، شناسایی نکردند.

لازم به ذکر است که این مولکول با یک مکانیسم منحصر به فرد عمل می کند که تصور می شود هدف آن تنظیم کردن مدت زمان عمر سلول ها باشد که در واقع نوعی ساعت پیری به حساب می آید. این ساعت بیولوژیکی توسط ساختار دی ان ای شناسایی شده است و با تلومرها شناخته می شوند که در راس انتهایی کروموزم های سلولی برای حفاظت آن ها از تخریب قرار می گیرند.

قابل توجه است که تلومر؛ پایانه فیزیکی کروموزم ‌های خطی است که از یک توالی غیر کد کننده تشکیل یافته است . در پستانداران تلومر مرکب از تعداد متغیری توالی‌ های تکراری ، با رمز TTAGGG است. انتهای مولکول خطی که به طور معمول چسبنده است با حضور تلومر و ساختمان آن این چسبندگی را از دست می ‌دهد. از این رو تلومر مانند سپری کروموزم را از ایجاد پیوستگی‌ های نابجا و غیر صحیح و تخریب به‌ وسیله آنزیم های اگزونوکلئاز سلول محافظت می کند.

هنگامی که تلومر ها در یک حد بحرانی کوتاه می شوند، سلول دیگر نمی تواند تقسیم شود و این باعث از بین رفتن و مرگ آن می شود ، به این فرآیند آپوپتوز (apoptosis) گفته می شود که در واقع فرآیند مرگ برنامه ریزی شده سلولی است. با این حال ، سلول های سرطانی معمولا خود را  از مرگ به وسیله این سلول ها از طریق  مجموعه پروتئین RNA که تلومراز (telomerase) نامیده می شود ، محافظت کرده و تضمین می کنند که تلومرها در هر تقسیم کوتاه تر نمی شوند  اما مولکول تنظیم کننده  )6- (6-thiodG می تواند برای در هم گسیختن راه طبیعی سلول های بقای طول تلومرها مورد استقاده قرار گیرد.

از آنجایی که تلومراز تقریبا در تمام سرطان های انسانی دیده می شود ، این کار نشان دهنده یک رویکرد بالقوه برای هدف قرار دادن سلول های سرطانی تلومراز با حدالقل عوارض جانبی در سلول های طبیعی است .

منبع: thehealth

ترجمه: احسان محمدحسینی

No tags for this post.