این کرم جانشین موش های آزمایشگاهی می شود
دانشمندان از مدل های حیوانی برای درک بیماری ها و آزمایش درمان های جدید قبل از استفاده آنها بر روی انسان بهره می برند. رایج ترین حیواناتی که در تحقیقات زیست پزشکی مورد استفاده قرار میگیرند، موش ها هستند، نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد که کرم شاخدار تنباکو دارای ویژگی هایی به مراتب بهتر از موش ها است.
به گزارش سیناپرس، دانشمندان مرکز سرطان Memorial Sloan Kettering در حال آزمایش جایگزین های مختلف برای محدود کردن استفاده از موش ها و خوکچه های هندی مورد استفاده در تحقیقات هستند. محققان پیشنهاد می کنند که جایگزینی جوندگان با کرم های کاترپیلار می تواند به کاهش هزینه های آزمایشگاهی گران قیمت کمک کرده و بدون نیاز به زمان طولانی برای رشد موش ها، سرعت آزمایش و دریافت نتایج را بهبود بخشد.
یافته های این مطالعه نشان می دهد: گونه ای از کاترپیلارها با نام کرم شاخدار تنباکو درجه بالایی از حفاظت تکاملی دارند. بر این اساس مشخص شد روده کاترپیلارها شباهت زیادی به ساختار و فیزیولوژی روده انسان دارد.
به گفته نویسندگان این مطالعه، کرم شاخدار تنباکو دارای روده ای شبیه به یک روده بلند است که آن را به مدلی عالی برای مطالعه بیماری التهابی روده تبدیل می کند. از آنجایی که ۷۵ درصد از ژن های عامل بیماری های انسانی شناخته شده دارای ژن های مرتبط در حشرات هستند، کاترپیلار می تواند به سایر تحقیقات پیش بالینی از جمله سرطان، دیابت، تخریب عصبی و عفونت گسترش یابد.
از سوی دیگر، کرم های شاخدار تنباکو به اندازهای بزرگ هستند که با همان ابزارهای تصویربرداری پزشکی ام آر آی و سی تی اسکن که در بیماران انسانی استفاده می شود، مورد بررسی قرار گیرند.
به گفته دکتر یان گریم، رادیولوژیست و پزشک پزشکی هسته ای و یکی از نویسندگان این مطالعه، استفاده بیش از حد از تعداد حیوانات در مطالعات باعث ایجاد چالش های متعددی شده و استفاده از پستانداران بیشتر، پرهزینه است و به میزان مشکلات در طول آزمایشات کمک می کند.
به گزارش سیناپرس، از سوی دیگر پروتکل های زیادی وجود دارد که دانشمندان باید قبل از شروع آزمایش جدید در مدل موش از آنها پیروی کنند. در نتیجه، تأیید این امر ممکن است ماه ها طول بکشد. از آنجایی که کاترپیلارها جز بی مهرگان هستند، محققان مطالعه انتظار دارند که مشکلات موجود برای شروع آزمایش کاهش یابد.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: رضوان خندان
No tags for this post.