شناسایی هویت یک گل ۳۳ میلیون ساله

به گزارش سیناپرس، کنجکاوی یک محقق، ریشه بیش از ۱۵۰ سال هویت اشتباه را به تصویر کشید که منجر به شکل گیری تصویر واضح تری از شکل جنگل های کهربای بالتیک در بیش از ۳۳ میلیون سال پیش شد.

اوا ماریا سادووسکی (Eva-Maria Sadowski) محقق فوق دکترا در موزه تاریخ طبیعی در برلین، هنگامی که تصمیم گرفت بزرگترین گل فسیلی که در کهربا یافت شده است را قرض بگیرد، برنامه خاصی در ذهن نداشت. او گفت: من این کار را بدون هیچ انتظاری و فقط به دلیل کنجکاوی انجام دادم.

این گل حفظ شده تقریباً در نیمه راه بین انقراض آخرین دایناسورهای غیرپرنده و تکامل انسان هایی که آن را در قرن نوزدهم در سرزمینی که اکنون بخشی از روسیه است، یافته بودند، حفظ شده است. در سال ۱۸۷۲، دانشمندان این گل را با عنوان استوارتیا کوالفسکی (Stewartia kowalewskii)، یک گیاه همیشه سبز گلدار منقرض شده طبقه بندی کردند.

هویت گل عنبر بالتیک تا زمانی که سادووسکی آن را بررسی کند، بازنگری نشده بود. گیاهان موجود در کهربا کمیاب هستند. در میان نمونه های کهربای بالتیک، تنها ۱ تا ۳ درصد ارگانیسم های به دام افتاده گیاهی هستند. این موضوع ممکن است به این دلیل باشد که حیوانات در حوضچه ‌هایی از رزین چسبنده به دام می افتادند در حالی که گیاهان باید به طور تصادفی در آن بیفتند.

سادوسکی گفت:در حالی که یافتن آنها دشوارتر است، گیاهان موجود در کهربا اطلاعات زیادی را در اختیار دیرینه گیاه ‌شناسان می‌ گذارند. کهربا که از رزین درخت تشکیل می‌ شود، نمونه ‌های باستانی را به صورت سه بعدی حفظ کرده و تمام ویژگی‌ های ظریفی را که معمولاً در انواع فسیل ‌های یافت نمی شوند، آشکار می‌ کند.

گلی که نگاه سادوسکی را به خود جلب کرد ۲.۵ سانتی متر عرض داشت. او سپس تصمیم گرفت ببیند که پیشرفت های تکنولوژیکی از ۱۵۰ سال می تواند چه چیزی را در مورد استوارتیا کوالفسکی آشکار کند.

سادوسکی گل فسیلی را که در بلوک کهربا قرار داشت، با یک پارچه چرمی مرطوب و خمیر دندان صیقل داد. سادوسکی در زیر یک میکروسکوپ قدرتمند، جزئیات کاملاً حفظ شده از آناتومی گل را به همراه دانه ‌هایی از گرده مشاهده کرد. او از گرده استفاده کرد تا ببیند آیا گیاه ۱۵۰ سال پیش به خانواده صحیح طبقه بندی شده است یا خیر.

سادوسکی با چاقوی جراحی دانه ها را از نزدیک سطح کهربا خراش داد. پس از جداسازی و تصویربرداری از دانه ها، کریستا شارلوت هافمن (Christa-Charlotte Hofmann) دستیار سادوسکی در دانشگاه وین، گرده ها را همراه با ویژگی های میکروسکوپی آناتومی گل مورد بررسی قرار داد. یافته ها نشان داد که این اطلاعات به یک گروه کاملاً متفاوت از آن چیزی که در سال ۱۸۷۲ اختصاص داده شده بود، تعلق دارند. گل سمپلوکوها (Symplocos)، سرده ای از درختچه های گلدار و درختان کوچکی هستند که امروزه در اروپا منقرض شده اما در آسیای شرقی مدرن گسترده هستند. 

به گزارش سیناپرس، طراحی مجدد این گل کمک می کند تا آنچه دانشمندان در مورد تنوع زیست محیطی جنگل کهربای بالتیک می دانند، بیان شود. همچنین نشان می دهد که چگونه آب و هوای زمین در طول ۳۵ میلیون سال گذشته تغییر کرده است.

ریگان دان (Regan Dunn) گیاه‌ شناس دیرینه در موزه تار لابرا گفت: این دانه‌ های ریز ثبت ‌کننده‌های طبیعی اقلیم‌ها و اکوسیستم‌های گذشته هستند که می ‌توانند به ما کمک کنند تا اندازه‌ گیری کنیم که سیاره ما چقدر در گذشته به دلایل طبیعی تغییر کرده است. این اطلاعات همچنین به ما این امکان را می‌ دهد تا درک بهتری از گونه ‌های حاکم بر سیاره خودمان داشته باشیم.

مترجم: کاظم فلاحی پناه

منبع: theage

No tags for this post.