خاطرات نوزادی بر رفتارهای بزرگسالی تاثیر می گذارد

بیشتر افراد اغلب خاطرات قبل از سه سالگی خود را به یاد نمی آورند. این پدیده که برای اولین بار از سوی زیگموند فروید مطرح شد "فراموشی کودکانه" نام گذاری شده است و در بسیاری از گونه ها دیده می شود. با این حال دلیل اصلی بروز این پدیده همچنان مشخص نیست.

بر اساس آزمایش های این محققان بر روی موش ها، خاطرات ثبت شده در دوران نوزادی در حالتی مانند خواب زمستانی در مغز ذخیره می شوند (و یا بر اساس اظهارات محققان "پنهان" می مانند)

فروید درباره علت این امر جنسیت را دخیل می داند. بر اساس ادعای او، این دسته از خاطرات به دلیل بار روانی جنسی بسیار بالای خود به طور جدی سرکوب می شوند. با این حال این ایده اکنون و توسط دانشمندان مدرن به شدت سرکوب می شود و آنها منشا و دلیل فراموشی این خاطرات را به مغز در حال توسعه انسان ها در آن دوران نسبت می دهند. برخی بر این باورند که ذهن کودکان در قبل از سه سالگی هنوز قادر به ذخیره اطلاعات نیست. در عین حال گروهی نیز معتقدند که سازماندهی مجدد ذهن در حال توسعه سریعا خاطرات جدید را بر روی خاطرات گذشته ثبت می کند.

با این حال این نظریه های مدرن همگی بر این نکته متکی هستند که خاطرات ما در دوران کودکی پاک می شوند؛ اما با این حال نباید نظریات فروید درباره مکانیزم (و نه علت) رخداد این پدیده را نادیده گرفت. آیا بر اساس نظر فروید این امر ممکن است که خاطرات آن دوران سرکوب شده باشند و منتظر باشند تا در مکان و زمانی مناسب دوباره فعال شوند؟ آیا چیزهایی که از دوران کودکی خود به یاد نمی آورید می تواند در بزرگسالی تشکیل دهنده شخصیت شما باشد؟

بر اساس تحقیق جدید محققان دانشگاه نیویورک پاسخ این سوال آری است. بر اساس آزمایش های این محققان بر روی موش ها، خاطرات ثبت شده در دوران نوزادی در حالتی مانند خواب زمستانی در مغز ذخیره می شوند (و یا بر اساس اظهارات محققان "پنهان" می مانند). ماه ها بعد، زمانی که محققان به موش های بزرگسال ترکیبی از نشانه هایی را ارائه کردند که آنها را به یاد دوران کودکی و تجربه اولیه آنها می انداخت حافظه از دست رفته به صورت یک آگاهی قوی و با دوام دوباره ظهور می کرد.

دکتر آلسیو تراوالیا (Alessio Travaglia) به عنوان راهبر این تحقیق در این باره بیان کرد که: «فراموشی کودکی در حقیقت یک فراموشی نیست» اگر این نتایج درباره انسان ها نیز صادق باشد می تواند توضیح دهنده این نکته باشد که چرا تجارب دوران اولیه زندگی (حتی انهایی که به یاد آورده نمی شوند) افراد به نحو کاملا بارزی تشکیل دهنده شخصیت آنها در بزرگسالی است.

علاوه بر این ممکن است دانشمندان بتوانند پاسخ این سوال پیچیده را که چرا ترومای اولیه مانند غفلت ورزی یا بدرفتاری می تواند در آینده کودک را در خطر اختلالات روانی و ناتوانی های شناختی قرار بدهد را به دست بیاورند. به علاوه ممکن است بتوان در آینده با کمک روش هایی ویژه خاطرات دوران کودکی را بازیابی کرده و مورد بررسی قرار داد و از آنها جهت بهبود اختلال های روانی بهره برد.

منبع: singularityhub

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

No tags for this post.