کلیسایی با دو تابوت سربی

بقایای دو جسد مرد ثروتمند، یکی روحانی و دیگری جوان و نجیب زاده، در تابوت های سربی که در نوتردام دفن شده بود کشف شده است.

به گزارش سیناپرس همدان، یک روز پس از آن که جهان شاهد آتش سوزی کلیسای نوتردام در سه سال پیش بود، باستان شناسان برای بررسی آسیب و کمک به روند طولانی و پر زحمت مرمت فراخوانده شدند. در طی حفاری‌های کلیسای جامع در اوایل سال 2022، محققان دو تابوت سربی غیرمعمول را پیدا کردند که قدمت آن‌ها به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، اما هر کس حدسی می‌زد که چه کسی در آن‌ها دفن شده است.

اکنون، محققان یافته‌های خود را اعلام کرده‌اند: این تابوت‌ها حاوی بقایای جسد دو مرد ثروتمند است، یکی از افراد همان کلیسا که احتمالاً به “بیماری پادشاهان” مبتلا بوده است و دیگری جوان و نجیب زاده، اما بقایای اجساد حکایت از زندگی پر فراز و نشیب آنان دارد.

اریک کروبیزی، استاد انسان شناسی زیستی در دانشگاه تولوز III، ماه گذشته بر باز شدن تابوت ها نظارت کرد و استخوان ها را مورد مطالعه قرار داد تا درباره سن مرگ و سبک زندگی مردان بیشتر بداند. کروبیزی گفت: اولین سوژه از طریق یک پلاک شناسایی روی تابوت او شناسایی شد. صفحه برنجی نام او را Antoine de la Porte نشان می دهد که در سن 83 سالگی در 24 دسامبر 1710 درگذشته است.

کروبیزی گفت که de la Porte یک مجری قانون بود یا یکی از اعضای روحانیون مسئول کلیسای جامع. او از ثروت خود برای کمک به تقویت گروه کُر نوتردام استفاده کرد، که ممکن است توضیحی برای دفن او در زیر بخش مرکزی گذرگاه باشد، منطقه ای که برای استراحتگاه نهایی این افراد در نظر گرفته شده است.

بر اساس بیانیه ای از دانشگاه تولوز، بقایای de la Porte به خوبی حفظ شده است، از جمله استخوان ها، موهای سر و ریش و برخی تکه ها از لباس ها، و سه مدال بالای تابوت او قرار داده شده است. کروبیزی گفت که دندان‌های این شخص شکل بسیار خوبی داشتند، اما تقریباً هیچ نشانه‌ای از فعالیت بدنی در بدن او وجود نداشت، به این معنی که این فرد احتمالاً در طول زندگی خود بی تحرک بوده است. با این حال، استخوان شست پا این مرد نشانه‌هایی از نقرس، نوعی آرتریت التهابی را نشان می‌دهد. از آنجایی که نقرس می تواند با نوشیدن و خوردن زیاد تحریک شود، اغلب به آن “بیماری پادشاهان” می گویند.

دومین تابوت سربی فاقد پلاک نام بود، بنابراین جسد داخل آن در حال حاضر ناشناس باقی مانده است. این مرد در هنگام مرگ بین 25 تا 40 سال سن داشت، اما بدنش نشان دهنده زندگی سخت او است. کروبیزی گفت: او نشانه‌هایی از کسی را نشان می‌دهد که از سنین جوانی اسب‌سواری می‌کرده است، و بیشتر دندان‌هایش را در سال‌ها و ماه‌های منتهی به مرگش از دست داده است.

کروبیزی همچنین شواهدی از استخوان روی جمجمه و ستون فقرات مرد پیدا کرد که باعث شد در ذهن او این فرضیه ایجاد شود که علت مرگ این مرد می‌تواند مننژیت مزمن در نتیجه ی سل بوده باشد.

حتی جالب تر، مراسم تشییع جنازه مرد ناشناس با نام مستعار “Le Cavalier” بود. اگرچه موهای این مرد حفظ نشده، اما محققان برگ و گل هایی را در اطراف جمجمه و روی شکم او کشف کردند. کروبیزی گفت: جمجمه سوارکار را اره کرده بودند و سینه‌اش را برای مومیایی کردن باز کردند. این رویه رایج در به خاک سپاری اشراف پس از اواسط قرن شانزدهم بوده است.

شناسایی “Le Cavalier” بستگی به زمان مرگ او دارد که می تواند بین قرن های 14 و 18 باشد. بر اساس گزارش ها، کریستف بسنیر، باستان شناس که تیم کاوش های موسسه ملی تحقیقات باستان شناسی پیشگیرانه (INRAP) را رهبری می کرد، در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: اگر تاریخ مرگ او در حدود نیمه دوم قرن شانزدهم یا اوایل قرن هفدهم باشد، ممکن است بتوانیم او را در فهرست فوتی که داریم شناسایی کنیم. اگر زودتر از این باشد، احتمالاً هرگز نخواهیم فهمید که او چه کسی بوده است.

تحقیقات بیشتر در ماه های آینده بر کشف بیشتر در مورد منشاء جغرافیایی زادگاه آن ها و رژیم غذایی مردان متمرکز خواهد بود و ممکن است سرنخ های بیشتری از شیوه زندگی و مرگ آنها ارائه دهد. نتایج نهایی این تحلیل ها در اوایل تا اواسط سال 2023 منتشر می شود.

منبع: livescience

مترجم: کیانوش کرمی