نورون های رو به زوال منبع التهاب مغز انسان در بیماری آلزایمر هستند

به گزارش سیناپرس همدان، علیرغم دهه ها تحقیق، بیماری آلزایمر همچنان یک زوال عقل ناتوان کننده و در نهایت کشنده است و هیچ گزینه درمانی موثری برای آن وجود ندارد. بیش از 95 درصد موارد بیماری آلزایمر منشأ مشخصی ندارند. اکنون، دانشمندان موسسه Salk دریافته‌اند که نورون‌های افراد مبتلا به بیماری آلزایمر تحلیل می‌روند و تحت یک فرآیند استرس در اواخر عمر به نام پیری قرار می‌گیرند. این نورون ها فعالیت عملکردی خود را از دست می دهند، متابولیسم مختل شده و التهاب مغز افزایش می یابد.

محققان همچنین دریافتند که هدف قرار دادن نورون های رو به زوال با داروهای درمانی می تواند یک استراتژی موثر برای پیشگیری یا درمان بیماری آلزایمر باشد. یافته‌ها به صورت آنلاین در Cell Stem Cell در 1 دسامبر 2022 منتشر شد.

نویسنده همکار و پروفسور Rusty Gage، رئیس مؤسسه Salk و دارنده کرسی Vi and John Adler برای تحقیقات در مورد بیماری‌های عصبی مرتبط با سن می‌گوید: مطالعه ما به وضوح نشان می دهد که این سلول های غیرقابل تکثیر در حال گذر از فرآیند زوال و پیری هستند و این امر به طور مستقیم با التهاب عصبی و بیماری آلزایمر مرتبط است.

با افزایش سن، سلول ها می توانند دچار پیری سلولی شوند که به اختلال عملکرد بافتی و اختلالات مرتبط با افزایش سن کمک می کند. همچنین تصور می شود که پیری در استرس سلولی، آسیب مولکولی و شروع سرطان نقش دارد. با این حال، دانشمندان قبلاً معتقد بودند که پیری عمدتاً در سلول‌های در حال تقسیم اتفاق می‌افتد، نه در سلول‌های عصبی. اطلاعات کمی در مورد وضعیت پیری نورون های انسان در حال پیر شدن وجود داشت.

در این مطالعه، گیج و تیمش از افراد مبتلا به آلزایمر نمونه‌هایی از پوست گرفتند و آن سلول‌ها را مستقیماً به سلول‌های عصبی در آزمایشگاه تبدیل کردند. آنها این نورون ها را آزمایش کردند تا ببینند آیا آنها دچار پیری می شوند یا خیر و مکانیسم های دخیل در این فرآیند را بررسی کردند. آنها همچنین نشانگرهای پیری و بیان ژن مغز را  پس از مرگ 20 فرد مبتلا به بیماری آلزایمر بررسی کردند و با افراد سالم مطابقت دادند. این موضوع به تیم اجازه داد تا تأیید کنند که نتایج آزمایشگاهی در بافت مغز واقعی انسان صادق است.

تیم Gage دریافت که نورون های پیر منبع التهاب مغزی، در اواخر عمر هستند که در بیماری آلزایمر نیز مشاهده شده اند. همانطور که نورون‌ها تخریب می‌شوند، عوامل التهابی را آزاد می‌کنند که باعث ایجاد یک آبشار التهاب مغزی می‌شود و باعث می‌شود سایر سلول‌های مغزی از بین بروند. علاوه بر این، ژن KRAS که معمولا در سرطان نقش دارد، می تواند پاسخ پیری را فعال کند.

نویسنده اول جوزف هردی، دانشجوی کارشناسی ارشد در آزمایشگاه Gage می گوید: دانشمندان معمولاً نتایج آزمایشگاهی خود را درمورد بافت مغز انسان تأیید نمی‌کنند. این واقعیت که یافته‌های ما در هر دو بررسی یکسان بود، از نتایج ما حمایت می‌کند که این نورون‌های پیر واقعاً یک پاسخ التهابی قوی دارند که به طور قابل‌توجهی بر مغز تأثیر می‌گذارد.

نویسندگان خاطرنشان می کنند که عواقب حتی تعداد کمی از نورون های پیر در مغز پیر، می تواند تأثیر قابل توجهی بر عملکرد مغز داشته باشد. این به این دلیل است که یک نورون می تواند بیش از 1000 ارتباط با نورون های دیگر ایجاد کند که بر سیستم ارتباطی مغز تأثیر می گذارد.

علاوه بر این یافته ها، نویسندگان همچنین یک داروی درمانی (یک ترکیب از Dasatinib + Quercetin) به نورون های بیمار در یک بار ارائه تجویز کردند. هر دو دارو برای از بین بردن سلول های پیر در بدن در شرایطی مانند استئوآرتریت استفاده می شوند، بنابراین نویسندگان می خواستند ببینند که آیا آنها در سلول های پیر در سیستم عصبی مرکزی نیز موثر هستند یا خیر. آنها دریافتند که ترکیب دارو تعداد نورون های پیر را به سطوح طبیعی کاهش می دهد. بنابراین هدف قرار دادن سلول های پیر می تواند یک رویکرد مفید برای کاهش التهاب عصبی و تخریب عصبی در بیماری آلزایمر باشد.

محققان می گویند توجه به این نکته مهم است که ترکیب درمانی که در این مطالعه آزمایش شد به طور معمول نمی تواند وارد مغز شود. با این حال، داروهای شناخته شده ای وجود دارند که می توانند از سد خونی مغزی عبور کنند که احتمالاً به روشی مشابه عمل می کنند و احتمالاً می توانند به عنوان یک گزینه درمانی در آینده مورد استفاده قرار گیرند.

هنوز باید کار بیشتری در مورد اینکه چگونه نورون های پیر به بیماری آلزایمر و همچنین عواقب حذف این نورون ها از مغز منجر می شوند، انجام شود. در آینده، نویسندگان قصد دارند برخی از داروهایی را که می‌توانند وارد مغز شوند، آزمایش کنند تا ببینند چگونه بر نورون‌های پیری اثر می‌گذارند. آنها همچنین مکانیسم های محرک پیری را بررسی می کنند و می بینند که آیا مناطق خاصی از مغز بیشتر از سایرین در معرض این زوال هستند یا خیر.

منبع: medicalxpress

مترجم: سید سپهر ارومیهء

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا