خطرناک ترین ویروس دنیا "ویروس ماربورگ" است. این ویروس براساس شهر کوچکی که در کنار رودخانه لان واقع شده نامگذاری شده است. این ویروس یک ویروس خونریزی دهنده تب زاست. مانند ایبولا، این ویروس نیز باعث خونریزی و تخریب غشاهای موکوزی، پوست و ارگانهای دیگر می شود. نرخ کشندگی این ویروس 90 درصد است.
5 سویه مختلف از "ایبولا" وجود دارد که براساس کشورها و مناطق آفریقا نامگذاری شده اند: زائیر، سودان، جنگل تای، بندیبوگیو و رستون. ویروس ایبولا زائیر از همه انواع آن مرگبارتر است و نرخ کشندگی آن 90 درصد است. این سویه در حال حاضر در گینه، سیرالئونه و لیبری در حال پخش شدن است.
"هنتاویروس" انواع مختلفی از ویروس ها را شامل می شود. این ویروس به نام رودخانه ای که در آن اولین بار سربازان آمریکایی در جنگ کره به این ویروس آلوده شدند، نامگذاری شده است. علائم آن شامل بیماری ریوی، تب و نارسایی کلیه است.
سویه های مختلف "آنفولانزای پرندگان" معمولا وحشت ایجاد می کند که طبیعی است زیرا این ویروس ها نرخ کشندگی 70 درصد دارند. اما در واقع خطر انتشار سویه H5N1– یکی از مشهورترین آنها- در واقع بسیار کم است چراکه شما هنگامی به این ویروس مبتلا می شوید که به طور مستقیم با این ماکیان تماس داشته باشید.
اولین کسی که به ویروس "لاسا" مبتلا شد یک پرستار در نیجریه بود. این ویروس توسط جوندگان انتقال می یابد. دانشمندان براین باورند که 15 درصد از جوندگان در آفریقای غربی حامل این ویروس هستند.
ویروس " جونین" با تب خونریزی دهنده آرژانتینی همراه است. افراد مبتلا از التهاب بافت، سپسیس و خونریزی های پوستی رنج می برند. مشکل این است که این علائم ممکن است عادی به نظر برسد و بیماری تا مراحل حاد شناسایی نشود.
ویروس "تب کریمه- کنگو" توسط کنه و ساس منتقل می شود. مراحل زندگی این ویروس تا حدی شبیه ویروس ایبولا و ویروس ماربورگ است. در روزهای اولیه مبتلا شدن، افراد خونریزی های کوچکی در صورت، دهان و قسمت تحتانی حلق خواهند داشت.
ویروس " ماچوپو" با تب خونریزی دهنده بولیوین ( که با نام تیفوس سیاه نیز شناخته می شود) همراه است. ابتلا باعث تب زیاد و خونریزی های شدید می شود. مراحل زندگی ویروس شبیه به ویروس جونین است. این ویروس از انسان به انسان انتقال می یابد و معمولا جوندگان حامل آن هستند.
"ویروس جنگل کیاسانور" (KFD) در سال 1336 (1955) در جنگل های جنوب غربی سواحل هند کشف شد. این ویروس توسط ساس و کنه انتقال می یابد اما محققان حامل خاصی برای آن معرفی نکرده اند. تصور می شود موش ها، پرندگان و گاو ها میزبان های اصلی باشند. افراد مبتلا دچار تب بالا، سردرد های قوی و درد عضلانی می شوند که ممکن است باعث خونریزی نیز بشود.
"تب دنگی" یک تهدید دائم است. اگر قصد دارید تعطیلات خود را در مناطق استوایی بگذرانید، در این مورد اطلاعات کسب کنید. این ویروس توسط پشه ها انتقال می یابد و سالانه بین 50 تا 100 میلیون نفر را در فصل تعطیلات در هند و تایلند مبتلا می کند. این ویروس تهدید بزرگی برای مردمی است که در این مناطق زندگی می کنند.
