جلوگیری از انتقال ویروس زیکا به کمک یک باکتری

دانشمندان می‌گویند این باکتری می‌تواند یک مکانیزم کنترل بیولوژیکی جدید را برای جلوگیری از گسترش ویروس زیکا ارائه کند.محققان دانشگاه ویسکانسین-مدیسون تایید کرده‌اند که یک باکتری خوش خیم به نام Wolbachia pipientis بطور کامل می‌تواند از انتقال ویروس زیکا توسط پشه Aedes aegypti, – گونه‌ای پشه که عامل انتقال ویروس به انسان است- ممانعت کند.

39 کشور و منطقه در آمریکا توسط بیماری همه گیر زیکا آسیب دیده اند و انتظار می‌رود آمار قربانیان تا پایان سال به چهار میلیون نفر برسد.

دانشمندان معتقدند که این ویروس مسئول یک نقص در مغز جنین در حال رشد از جمله میکروسفالی و یک اختلال عصبی به نام سندرم گیلن باره است. این سندرم اختلال نادری است که بر اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد شده و به دنبال این حمله، احساس ضعف در ماهیچه ها، بی حسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده می شود.

در حال حاضر هیچ واکسن و داروی ضد ویروسی برای مقابله با گسترش این ویروس وجود ندارد.

محققان دانشگاه ویسکانسین -مدیسون و دانشگاه موناش در ملبورن استرالیا برای کمک به جلوگیری از گسترش ویروس دانگ در حال انجام مطالعات مقدماتی در کلمبیا ، برزیل، استرالیا، ویتنام و اندونزی هستند و پژوهش آنها توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس پشتیبانی می شود.

از ویژگی های مهم Wolbachia این است که  خود پایدار بوده و همین امر آن را یک رویکرد بسیار کم هزینه برای کنترل بیماری‌های ویروسی می‌سازد که توسط پشه منتقل شده و بسیاری از کشورهای گرمسیری در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است.
​​در حال حاضر این محققان در حال کسب تایید بیشتر از سازمان بهداشت جهانی برای انجام مطالعات مقدماتی بیشتر و در مقیاس بالا در مناطق بومی هستند.
Wolbachia را می توان در حدود 60 درصد از حشرات سراسر جهان، از جمله پروانه ها و زنبورها یافت.  این محققان در اوایل 1990 کشف کردند که Wolbachia اگر در آزمایشگاه به پشه منتقل شود، می‌تواند از انتقال ویروس دانگ جلوگیری کند.

در این مطالعه، این  تیم موشها را به ویروس زیکا که از یک انسان مبتلا گرفته شده بود آلوده کرده و به پشه ها اجازه دادند تا از این موشها به مدت دو یا سه روز پس از آلوده شدن تغذیه کنند. این پشه‌ها همچنین دارای باکتری Wolbachia بوده و موشها نیز دارای سطح مشابهی از ویروس زیکا با انسانهایی بودند که به این ویروس آلوده شده بودند.
یک گروه دیگر از پشه‌ها هم از نوع وحشی و هم آلوده بهWolbachia ، با خون غشا گوسفند حاوی میزان مشخصی از غلظت بالای ویروس زیکا تغذیه کردند و هر کدام به طور جداگانه تحت مطالعات آزمایشگاهی استاندارد قرار گرفتند.

محققان در فواصل چهار، هفت، 10 و 17 روز پس از اینکه پشه‌ها از خون آلوده به ویروس زیکا تغذیه کردند، آنها را برای بررسی عفونت ویروس زیکا مورد مطالعه قرار دادند تا نحوه انتشار این ویروس و انتشار آن به سایر بافتها و راهیابی این عفونت به بزاق پشه و یا به بافت‌های دیگر در پشه را درک کنند.

آنها دریافتند که محل اول تکرار آربوویروس(ویروس‌هایی که توسط بندپایان منتقل می‌شوند) روده پشه است، که در نهایت روده بزرگ را ترک کرده و در خون جریان یافته و به بافت‌های ثانویه و در نهایت به غدد بزاقی، راه یافته و در آنجا بیشتر تکرار می‌شود.
آنها دریافتند که پشه حامل Wolbachia پس از تغذیه از خون ویروسی کمتر احتمال آلوده شدن با ویروس زیکا را دارد و آن دسته از پشه‌ها نیز که آلوده بودند قادر به انتقال ویروس در بزاق نیستند.

آنها همچنین دریافتند که محل تامین غذا توسط پشه‌ها – چه از موش و یا غشاء – بر وضعیت عفونت و انتقال آنها تاثیر خواهد گذاشت.به گزارش ایسنا به نقل از ساینس دیلی،این اولین پژوهشی بود که در آن برای بررسی چگونگی انتقال ویروس از یک میزبان زنده استفاده شد.

No tags for this post.