عملکرد مغز زنان و مردان در گروه های همکاری

این موضوع نشان می دهد که هر دو گروه های زنان و مردان به طور متفاوتی با یکدیگر همکاری می کنند.

مکانیابی این تفاوت ها مباحث زیادی را در باره استراتژی های شناختی زیرین مورد استفاده زنان و مردان مطرح می کند و یکی از بزرگ ترین شگفتی های دانشمندان بازدهی رفتاری این امر بود.

به عبارت دیگر، این تحقیقات نشان می دهد زنان و مردان از تاکتیک های متفاوتی برای رسیدن به هدف یکسان استفاده می کنند و به طور مثال، مردان بر روی  چندمسئولیتی تمرکز می کنند و زنان نیز رفتار دیگران را می خوانند.

تحقیقات پیشین درباره جنسیت و همکاری  نشان داده اند که مردان در کنار آمدن با مردان بیش از زنان با زنان عمل می کنند و اسکن های مغزی این موضوع را تایید می کنند.

به نظر می رسد مطالعه جدید از این نتیجه گیری پشتیبانی می کند و برای انجام این کار از داده های جدید  حاصل از رهگیری فعالیت مغزی در زمانی استفاده می کند که شرکت کنندگان به طور فعالانه تمرینات همکاری را با یکدیگر انجام می دادند.

محققان فعالیت مغزی بیش از 200 شرکت کننده در زمانی نظارت کردند که آن ها یک مسئولیت ساده و مستلزم همکاری را انجام می دادند که شامل فشار دادن یک دگمه بدون صحبت کردن با شریکشان بود. در شرکت کنندگان مرد، بخش هایی از مغز در غشای prefrontal راست که با چندمسئولیتی همراه است، اکسیژن بیشتری از خون دریافت کرد. در شرکت کنندگان زن، فعالسازی در ناحیه temporal راست رخ داد که با تشخیص دادن سرنخ های بدنه اجتماعی مرتبط بود.

گرچه تعیین دقیق این موضوع که این نواحی مغزی چه نقشی را در مسئولیت مورد انجام ایفا می کردند، دشوار است، این اسکن ها نخستین گام برای درک این موضوع است که جنسیت های متفاوت چگونه در فرآیند همکاری عمل می کنند.

دانشمندان متوجه شدند مغزهای شرکت کنندگانی که در گروه های مردانه و با مسئولیت فشار دادن دگمه حاضر بودند، بسیار شبیه به هم عمل می کرد. گروه های مردان و گروه های مختلط زنان و مردان قادر بودند دگمه ها را به طور همزان و اندکی بیش از گروه های صرفا زنان بفشارند.

هنوز بسیار زود است که از این تحقیق نتیجه گرفت که هر یک از جنسیت های زنان یا مردان در فرآیند همکاری کردن با یکدیگر بهتر یا بدتر عمل می کند. محققان قادر بودند که از تکنیکی موسوم به spectroscopy نزدیک مادون قرمز برای نظارت کردن بر مغز شرکت کنندگان استفاده کنند. گرچه این نوع نظارت کردن منحصر به فرد است چون تصویر بلادرنگ از مکان جریان یافتن خون اکسیژن دار در مغز ارائه می دهد، این شیوه سطحی بوده و فقط غشا تصویر برداری می کند که غشا بیرونی ترین بخش مغز به شمار می آید.

افزون بر این، در  این تحقیق دانشمندان فقط یک مسئولیت را با یکدیگر انجام دادند. تعیین این موضوع که این نوع مسئولیت به یک رابطه همکاری قابل بسط است، دشوار است.

با این حال این مطالعه می تواند یکی از نخستین گام های درک چگونگی ارتقادادن پویایی گروه است. این نخستین مقاله ای نست که نشان داده مردان و زنان می توانند به شیوه های متقاوتی با یکدیگر همکاری داشته باشند.در سال 2015 مقاله مشابهی توسط دانشمندات چینی منتشر شد که بخش های مختلف فعال سازی عصبی در زنان مردان را نشان داد.

محققان دانشگاه استنفورد بر این باورند این تفاوت ها می تواند با تفاوت ها در فرهنگ مرتبط باشد و این احتمال را مطرح می کند که فرهنگ می تواند بر شناخت اجتماعی تاثیر بگذارد.

منبع: مجمع جهانی اقتصاد

ترجمه: شه تاو ناصری

No tags for this post.