کشف روشی برای پیشگیری از رد پیوند قرنیه
سالانه ده‌ها هزار پیوند قرنیه، کلیه و قلب در سراسر جهان انجام می‌شود که تعداد زیادی از آن‌ها اغلب به دلیل پذیرش پزشکی ضعیف، رد شده و هزینه‌های زیادی را برای سیستم بهداشت و درمان و بیماران و خانواده‌هایشان باقی می‌گذارند.
به گفته محققان، پذیرش، یکی از چالش‌های اصلی در مراقبت از بیماران است؛ حدود 60 تا 80 درصد از بیماران، درمان را آنطور که باید پیگیری نمی‌کنند.
محققان در تحقیقات حیوانی خود به بررسی روش‌هایی برای کاهش فشار پیروی از رژیم درمانی بعد از عمل پرداخته‌اند که گاهی اوقات مدیریت آن برای پزشک و بیمار سخت است.
در این روش از نانوذرات زیست تجزیه‌پذیر استفاده می‌شود که داروی لازم را پس از جراحی در چشم آزاد می‌کند.
موش‌هایی که تحت عمل جراحی پیوند قرنیه قرار گرفته بودند، به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شده و به آن‌ها درمان‌های مختلف ارائه شد. به یکی از این گروه‌ها برای 9 ماه بطور هفتگی، نانوذرات تجزیه‌پذیر مملو از کورتیکواستروئیدها برای انتشار زمان‌دار دارو تزریق شد.
سه گروه دیگر پس از عمل جراحی به ترتیب تزریق‌های هفته‌ای سالین، نانوذرات دارونما و محلول آبی فسفات سدیم دگزامتازون دریافت کردند.
این درمان‌ها تا زمانی که پیوند به لحاظ بالینی شکست خورده یا دوره آزمایش 9 هفته‌ای پایان یابد، ادامه داشتند.
محققان به بررسی شفافیت قرنیه، تورم و رشد عروق خونی جدید برای تصمیم‌گیری در مورد موفقیت یا شکست پیوند پرداختند.
در موش‌هایی که نانوذرات پر شده از کورتیکواستروئیدها را دریافت کردند، در 65 درصد موارد درمان در هفته اول پس از جراحی، دارو از چشم خارج نشد. تمرکز درمان نیز قوی‌تر از سه گروه درمانی دیگر بود. همچنین هیچ نشانه‌ای از تورم مشاهده نشد، قرنیه در طول آزمایشات، شفاف بود و موارد بسیار کمتری از رشد ناخواسته رگ‌های جدید در این گروه دیده شد.
دو هفته پس از جراحی، موش‌هایی که دارونما و تزریقات سالین دریافت کرده بودند، تورم شدیدی داشته و قرنیه آن‌ها تار بود و عروق خونی ناخواسته جدید در چشمشان رشد کرده بود که همه اینها، نشانه شکست پیوند است.
پس از چهار هفته، موش‌هایی که محلول آبی فسفات سدیم دگزامتازون دریافت کرده بودند نیز پیوندشان را پس زدند. تنها گروهی که پیوند موفق نشان داد، موش هایی بودند که تزریق نانوذرات مملو از کورتیکواستروئیدها را دریافت کرده بودند و پیوند در 100 درصد آن‌ها سازگار بود. همچنین این گروه نشانه‌ای از رد عضو نشان ندادند.
نانوذرات مملو از دارو می‌تواند نیاز به یادآوری به بیمار برای مصرف دارو را پس از جراحی برطرف کند. این نوع سیستم‌های انتقال دارو می‌تواند با سایر داروها جفت شده و برای بیماری‌های دیگر مانند آب سیاه، دژنراسیون ماکولا و زخم قرنیه مورد استفاده قرار بگیرد.
به گزارش ایسنا این محققان قصد دارند همکاری خود را با مهندسان و پزشکان به منظور بررسی روشهای بهتر برای درمان بیماری‌های چشم ادامه دهند.
نتایج این دستاورد علمی در مجله Controlled Release منتشر شده است.
No tags for this post.
