پروژه مربوط به اولین کابل تلگراف در سراسر اقیانوس اطلس در روز پنجم ماه اوت سال 1858 میلادی با موفقیت به پایان رسید. به این ترتیب، مردم با استفاده از این فناوری جدید می توانستند از مسیرهای بسیار دور و با بکار گیری تنها تعداد محدودی لغت با یکدیگر به مکالمه و مخابره بپردازند.
تمایل بسیار شدید انسان ها برای انتقال اطلاعات در حال حاضر کاربری این کابل ها را در خطر اشباع قرار داده است و پیشرفت های کوچک در زمینه این فناوری نیز جوابگوی این مسئله نخواهد بود و مشکلی را حل نخواهد کرد.
کابل های مسی یاد شده شرایط خود را در حدود یک قرن حفظ کردند و سپس جای خود را به فیبرهای نوری (سیلندرهای شیشه ای به نازکی موی انسان) دادند. این کابل ها قادر بودند تا با استفاده از نور لیزر حجم عظیمی از داده ها را در مسیرهای بسیار طولانی انتقال دهند و به این ترتیب دنیای ارتباطات مدرن امروزی را بسازند. امروزه بیش از 2 میلیارد کیلومتر کابل نوری در سراسر جهان وجود دارند که سرعت انتقال داده ها در آنها 20 برابر سرعت صوت است.
فیبرهای نوری سبک، انعطاف پذیر و ارزان همواره با تغییر عادات ارتباطی انسان همراه او بوده اند. برای مثال در سال 1992 میلادی، استفاده روزانه از اینترنت به حدود 100 گیگابایت در روز افزایش یافت. این میزان جا به جایی از اطلاعات در سال 2014 میلادی تنها در هر 60 میکروثانیه انجام می گرفت ( 100 گیگابایت در هر 60 میکروثانیه) اما این کابل ها همچنان کاربری های خود را حفظ کرده بودند.
با این حال تمایل بسیار شدید انسان ها برای انتقال اطلاعات در حال حاضر کاربری این کابل ها را در خطر اشباع قرار داده است و پیشرفت های کوچک در زمینه این فناوری نیز جوابگوی این مسئله نخواهد بود و مشکلی را حل نخواهد کرد. بر اساس نظر تحلیلگران، تنها چیزی که می تواند امروزه این مشکل را حل کند ایجاد انقلابی دیگر به بزرگی انقلاب ایجاد شده توسط فیبرهای نوری است.
منبع: newscientist
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.