افزایش آسیب شنوایی و شناختی نوزادان زودرس دراثرصدای زیاد در بخش مراقبت های اولیه
دكتر زهرا جعفری اظهار كرد: تولد زودرس اولین دلیل مرگ در اولین ماه تولد نوزاد و دلیل اصلی ناتوانی های طولانی مدت است و به رغم اینكه پیشرفت ها در مراقبت از نوزادان زودرس، احتمال زنده ماندن آنها را افزایش داده است، این نوزادان همچنان مستعد بروز مشكلات رشدی هستند كه ممكن است در تمام طول عمر باقی بماند.
وی افزود: نوزادان زودرس كه در واحد مراقبت های اولیه نوزادان (NICU) نگهداری می شوند، در برابر نورهای درخشان اتاق چشم هایشان را می بندند، اما امكان بستن گوش در مقابل صداهای بلند و آزاردهنده را ندارند و انتقال بسیار سریع نوزاد از رحم مادر به محیط بسیار شلوغ (NICU)، احتمال آسیب پذیری این نوزادان را افزایش می دهد.
جعفری گفت: شواهد علمی فزاینده ای وجود دارد كه نشان می دهد نویز (صدای زیاد) بیش از حد در این محیط نیز بر رشد و تكامل نوزادان اثرات منفی دارد و آنها را در معرض ناتوانی های شنوایی، زبانی و شناختی قرار می دهد.
وی افزود: همچنین نوزادان نارس نسبت به نویز زمینه، حساسیت ویژه ای دارند زیرا دستگاه شنوایی آنها در مراحل حساس رشد عصبی قرار دارد و آنها دیگر توسط بافت و پوشش رحم، محافظت نمی شوند.
به گفته این دانشیار دانشكده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشكی ایران، رشد دستگاه شنوایی در دوران بارداری، فرایند دقیق و پیچیده ای است؛ تمام ساختارهای مهم گوش از جمله حلزون در فاصله هفته های 23 تا 25 بارداری شكل گرفته و نوزاد نارس قبل از ورود به بخش (NICU)، از قدرت شنیدن برخوردار است و در این میان آنچه مهم است حفاظت از دستگاه شنوایی نوزاد در برابر آن دسته از محركات صوتی است كه هنوز قادر نیست از عهده پردازش آنها برآید.
جعفری افزود: به نظر می رسد نوزادان پس از تولد، صدای مادرشان را به صدای دیگر زنان، ترجیح می دهند. بر اساس یافته های مطالعات مختلف در پاسخ نوزادان، برتری واضحی نسبت به صدای مادر حتی در ساعت های اولیه تولد مشاهده می شود كه بر اهمیت تجارب شنوایی اولیه تاكید دارد و نشان می دهد كه توجه شنوایی، یادگیری و حافظه، از درون رحم شروع می شود.
وی گفت: نوزادان نارس ممكن است هفته ها و حتی ماه هایی از زندگی را در NICU بگذرانند. در این مدت، آنها از شنیدن اصوات مادرانه بیولوژیك كه در رحم قابل شنیدن بود، محروم می شوند؛ زمانی كه دستگاه شنوایی در دوره حساس رشد خود قرار دارد، محرومیت از این صداها می تواند بر تكامل نواحی شنوایی مغز و نواحی مربوط به فراگیری گفتار و زبان، تاثیرات بارزی داشته باشد.
جعفری ادامه داد: بی تردید، تنوع صداها و سطوح نویزی كه در بخش مراقبت های اولیه وجود دارد، از آنچه در رحم مادر شنیده می شود، بسیار متفاوت است. در چنین محیطی، صداهای با فركانس پایین در مایع آمنیوتیك رحم، جای خود را به نویزهای غیرقابل پیش بینی ناشی از وسایل تهویه، نمایشگرهای قلبی، پمپ های تزریق، فراخوان ها (پیجرها) و زنگ های هشداردهنده می دهند.
وی با بیان اینكه نویزهای موجود در این محیط می تواند برای سلامتی، زیان بار باشد، افزود: صدای بلند، تغییرات فیزیولوژیك ناخواسته ای را در ضربان قلب، فشار خون، تنفس و اكسیژن گیری باعث می شود. نویز، همچنین می تواند موجب هوشیاری بیش از حد و تاثیرات منفی بر دستگاه های قلبی-عروقی و تنفسی شود.
رییس انجمن علمی شنوایی شناسی ایران روش هایی برای رفع سطوح بالای نویز NICU را بر شمرد كه شامل 1- تغییر طراحی NICU- 2 اصلاح، جایگزینی یا تعمیر تجهیزات 3- استفاده از دستگاه های هشدار دهنده با صدای آرام 4- تغییر رفتار پرسنل 5- اندازه گیری منظم سطوح نویز و 6- استفاده نكردن از ایرماف ها می باشند.
پانزدهمین كنگره شنوایی شناسی ایران كه از 28 تا 30 اردیبهشت ماه جاری در هتل المپیك تهران برگزار می شود.
