کاربرد ترکیبات سلولی برای درمان مصرف بیش از حد استامینوفن
محققان دانشگاه ادینبورگ بر این باورند که در آینده ای نزدیک مصرف بیش از حد یا اَور دوز پاراستامول(استامینوفین) را بتوانیم با استفاده از میکرو آر ان ای ها درمان کنیم و مانع از تولید متابولیت های سمی شوند.این مطالعه جدید نشان می دهد که سلول های کبدی تولید شده از سلول های بنیادی مدل مناسبی برای آنالیز سمیت انسانی در کبد انسانی هستند. مصرف بیش از حد پاراستامول یا استامینوفن می تواند منجر به نارسایی حاد کبدی شود و می تواند حیات فرد را تهدید کند و وی را نیازمند پیوند کبدی سازد.
مصرف بیش از حد این دارو منجر به این می شود که درون کبد متابولیزه شود و غلظت متابولیت های سمی ناچار از تجزیه آن در کبد افزایش پیدا کند و در نتیجه منجر به مرگ هپاتوسیت ها یا سلول های کبدی شود.در این مطالعه جدید محققان سلول های بنیادی را به هپاتوسیت تمایز دادند و سپس این هپاتوسیت ها را در معرض پاراستامول و نمونه های سرومی افراد مبتلا به نارسایی کبدی قرار دادند تا میکرو آر ان ای که بتواند اثرات سمی پاراستامول را کاهش دهد شناسایی کنند.
نتایج نشان داد که میکرو آر ان ایی موسوم به antagomir ۳۲۴ می تواند با مهار عملکرد میکرو آر ان ای دیگری به نام miR-۳۲۴-۵p در هپاتوسیت های رشد یافته از سلول های بنیادی و افزایش آنزیم SULT۲A۱، بقای سلولی را افزایش دهد.
به گزارش مهر، این امر منجر به افزایش گلوتاتیون می شود. نتایج این مطالعه نه تنها پتانسیل درمان مصرف بیش از حد پاراستامول را نشان می دهد، بلکه نشان می دهد که سلول های کبدی مشتق از سلول های بنیادی می توانند مدل مناسبی برای مطالعه سمیت دارویی کبدی باشند.
