خطر مرگ به واسطه استفاده ناآگاهانه از وارفارین

بر اساس تحقیقات جدید انجام گرفته توسط محققی به نام کجرستی اترهالز (Kjersti Oterhals) از دانشگاه هاوکلند (Haukeland)، خطرات جانبی مصرف وارفارین برای بیماران بسیار زیاد است و بسیاری از این بیماران درباره این خطرات اطلاعات کافی ندارند.

هدف این است که خون به حدی رقیق شود که از سکته مغزی جلوگیری شود اما نه تا حدی که موجب خونریزی شود.

دکتر اترهالز در این باره بیان کرد: «سکته مغزی و خونریزی از عوارض وارفارین است که می تواند کشنده باشد. بیشترین مرگ و میر بر اثر  تاثیر جانبی دارو متعلق به وارفارین بوده است. بیماران باید بدانند که چه داروها یا غذاهایی بر روی کارکرد این ماده تاثیر می گذارند و در صورت بروز نشانه هایی از مصرف بیش از حد باید چه کاری انجام دهند.»

وارفارین بیشتر برای بیماران در معرض خطر لخته شدن خون تجویز می شود. لخته های خون می توانند با جریان های خونی حرکت کرده و به مغز وارد شوند و سکته مغزی را در پی داشته باشند. وارفارین با کند کردن اثر ضد انعقادی ویتامین K خون را رقیق تر می کند و به این ترتیب مدت زمان مورد نیاز برای لخته شدن خون بیش تر شده و خطر سکته مغزی کاهش می یابد. مصرف بیش از اندازه این دارو نیز خطر خونریزی را به همراه خواهد داشت.

بیماران بر اساس نوع ژن، رژیم غذایی، داروهای مصرفی و فعالیت های بدنی خود دوز های متفاوتی از این دارو را دریافت می کنند. علاوه بر این در ابتدای مصرف این دارو نیز دائما از بیماران آزمایش خون گرفته می شود تا میزان رقیق بودن خون آنها از حد امن عبور نکند. افراد عادی در این آزمایش (INR) نمره 1 را کسب می کنند و این در حالی است که نرخ یاد شده برای بیماران دارای دریچه قلب مکانیکی باید بین 2.5 تا 3.5 باشد تا از لخته شدن خون و ورود آن به مغز جلوگیری شود.

دکتر اترهالز در این باره بیان کرده است که :« هدف این است که خون به حدی رقیق شود که از سکته مغزی جلوگیری شود اما نه تا حدی که موجب خونریزی شود. شاخص INR سه به این معنی است که مدت زمان جلوگیری از خونریزی بیمار یاد شده سه برابر افراد عادی خواهد بود. اگر INRبیماری کمتر از نرخ مدنظر باشد خطر ابتلا به  ترومبوز در آنها افزایش می یابد و پایین تر بودن  INR از حد یاد شده نیز خطر خونریزی را در فرد ایجاد می کند. نداشتن اطلاعات کافی درباره این که چه داروها یا غذاهایی با وارفارین واکنش نشان می دهند می تواند منجر به گذشتن INR از حد پزشکی شود که این امر بسیار خطر ساز است.»

منبع: science20

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا