زمین نیازمند شهرهای دوستدار محیط‌زیست
بر اساس داده‌های آماری منتشرشده 60 تا 80 درصد از مجموع گازهای گلخانه‌ای در سطح دنیا در شهرها منتشر می‌شود و 5 درصد از حجم زباله‌های موجود در سطح دنیا در شهرها تولید می‌شود. بدون تردید استفاده از سوخت‌های غیر فسیلی و بهره‌گیری از فناوری‌های پاک راهکاری است که تا چند دهه آینده به تنها راهکار برای در امان ماندن از پیامدهای زیست‌محیطی سکونت در کلان‌شهرها تبدیل خواهد شد. فناوری‌های سبز ازجمله فناوری‌های جدیدی است که بهره‌گیری از آن‌ها امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا موردتوجه قرارگرفته است.
انرژی‌های تجدید پذیر مانند خورشید ازجمله منابع بی‌پایان انرژی است که در کاهش مصرف سوخت فسیلی و به‌تبع آن کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی نقش مؤثری داشته است.
حدود 75 درصد از انرژی مصرفی در سطح دنیا در شهرها مورداستفاده قرار می‌گیرد و 80 درصد گازهای گلخانه‌ای در سطح شهرها تولید می‌شود.
حدود 75 درصد از انرژی مصرفی در سطح دنیا در شهرها مورداستفاده قرار می‌گیرد و 80 درصد گازهای گلخانه‌ای در سطح شهرها تولید می‌شود. نگرانی از پیامدهای گسترش شهرنشینی و اثرگذاری روند زندگی شهرنشینی بر اکوسیستم کره زمین موجب شده است توسعه شهرهای دوستدار محیط‌زیست یا شهرهای پایدار در سال‌های اخیر موردتوجه قرار گیرد. در بررسی پایداری شهرها، مؤلفه‌هایی مانند جمعیت، حمل‌ونقل، تغییر اقلیم، کیفیت آب‌وهوا و همچنین بسیاری از شاخص‌های دیگری که شهرها را به سمت حرکت در مسیر سبز پیش می‌برد، مورد تحلیل و ارزیابی قرار می‌گیرد. به‌طورکلی شهرهای پایدار به شیوه‌ای سازماندهی می‌شوند که با بهره‌گیری از منابع تجدید پذیر انرژی کمترین ردپای اکولوژیکی را از خود به‌جا بگذارند. در این شهرها کمترین میزان آلودگی و زباله تولید می‌شود و از فناوری‌های متعددی برای بازیافت زباله و تبدیل آن به انرژی استفاده می‌شود. در سطح دنیا شهرهای مختلفی به‌عنوان شهرهای پایدار شناخته‌شده‌اند. یکی از این شهرها آمستردام هلند است. در آمستردام هلند 38 درصد سفرهای درون‌شهری با دوچرخه انجام می‌شود. شهر استکهلم سوئد از دیگر شهرهای پایدار است. در این شهر 68 درصد سفرهای درون‌شهری که در مسافت کمتر از 5 کیلومتر است، پیاده یا با دوچرخه انجام می‌شود و 25 درصد سفرها از طریق حمل‌ونقل عمومی انجام می‌شود؛ بنابراین فقط 8 درصد سفرهای درون‌شهری با خودروهای شخصی انجام می‌شود.
یکی از مؤلفه‌های اصلی در طراحی شهرهای دوستدار محیط‌زیست، فضاهای سبز و زیبایی‌های طبیعی است. در این شهرها هر یک از ساختمان‌ها بر اساس بهره‌گیری از آخرین فناوری‌های به‌دست‌آمده در زمینه انرژی‌های تجدید پذیر طراحی می‌شود و درنتیجه می‌توان اطمینان داشت که احداث این ساختمان‌ها کوچک‌ترین پیامد منفی را برای محیط‌زیست اطراف به همراه نخواهد داشت. در این شهرها تلاش می‌شود مصرف انرژی تا حد امکان به حداقل رسانده شود و مهم‌تر این‌که انرژی موردنیاز ساختمان‌ها از منابع خورشیدی و زمین‌گرمایی تأمین می‌شود.
شهر سبز یا دوستدار محیط‌زیست شهری سازگار با ایده توسعه اقتصادی پایدار است که می‌تواند رفاه، آسایش و امنیت را برای ساکنان خود به ارمغان آورد. شهر سبز کمترین اثرات مخرب را برای محیط‌زیست به همراه دارد و چشم‌انداز چنین شهری این است که محیط‌زیست پیرامون خود سازگار است و حفظ محیط‌زیست از اولویت‌های شهروندان این شهر است. از بین بردن پسماندهای کربنی، تولید انرژی از منابع تجدید پذیر و ایجاد پیوندی محکم بین شهر و محیط‌زیست هدف نهایی شهرهای سبز است.
کاهش ردپای کربن در محیط‌زیست از طریق کاهش انتشار کربن درنهایت به افزایش بهره‌وری اقتصادی منجر خواهد شد. در شهرهای پایدار هدف اصلی این است که انتشار کربن به کمترین میزان کاهش پیداکرده و درنهایت به یک شهر کربن صفر تبدیل شود.
بر این اساس می‌توان به این نتیجه رسید که افزایش روزافزون جمعیت و درنتیجه افزایش تقاضا برای مصرف انرژی، کاهش منابع سوخت‌های فسیلی، افزایش آلودگی هوا، تخریب لایه ازن و تشدید پدیده گرمایش جهانی و همچنین نابودی گونه‌های جانوری و گیاهی ازجمله عوامل مهمی است که حرکت جوامع به سمت بهره‌گیری از منابع پایدار و تجدید پذیر و همچنین حرکت در مسیر توسعه شهرهای پایدار و دوستدار محیط‌زیست را ضروری می‌سازد.
No tags for this post.
