نانوذرات برای حمل دارو به تومورهای ریه

در چند سال اخیر، نانوذرات کاربردهای زیادی در پزشکی و به ویژه مبارزه با سرطان یافته اند. دو نکته اصلی که در پژوهش های مربوط به نانوذرات در پزشکی مورد توجه قرار می گیرد عبارتند از نحوه طراحی این ذرات به طوری که سلول های سرطانی را به شکلی دقیق مورد هدف قرار دهند و نیز شناسایی زود هنگام سلول های سرطانی.

به تازگی گروهی از پژوهشگران آلمانی نوعی نانوذره طراحی کردند که می تواند سلول های سرطانی ریه را هدف قرار دهد. این نانوذرات به محض رسیدن به محل مورد نظر که همان بافت سرطانی ریه است، محتوای دارویی خود را آزاد می کنند. به این ترتیب از میزان عوارض جانبی ناشی از داروی ضدسرطان بر سایر بخش های بدن کاسته می شود.

دانشمندان لایه ای حفاظتی را به این نانوذرات اضافه کردند. هدف از قرار دادن این لایه، جلوگیری از آزاد شدن محتوای دارویی آن به صورت زودهنگام و در بافت های غیرسرطانی است. این ناوذرات به گونه ای طراحی شده اند که لایه محافظتی آن می تواند به وسیله یک آنزیم ویژه تجزیه شود. گفتنی است این آنزیم بیشتر در تومورهای سرطانی ریه یافت می شود. از آنجا که غلظت این آنزیم در بافت های سالم کم است، این لایه محافظتی در بافت های سالم تجزیه نمی شود.

آزمایاشت انجام شده توسط این دانشمندان نشان داد که میزان اثربخشی این شیوه در بافت تومور بین 10 تا 25 درصد بیشتر از شیوه معمول استفاده از همین دارو است. همچنین این شیوه جدید سبب می شود که حجم داروی مورد استفاده کاهش یابد و در نتیجه نه تنها هزینه آن کاهش یابد، بلکه از عوارض جانبی آن نیز کاسته شود.

این دانشمندان در گام بعدی قصد دارند میزان اثربخشی و نیز ایمنی این دارو را داخل بدن و نیز در تومورهای پیشرفته ریه در موش ها مورد بررسی قرار دهند.

این پژوهش در شماره اخیر نشریه ACS Nano منتشر شده است.

No tags for this post.