با اوتیسم هم می توان نابغه بود

علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌ کند و علت اصلی آن ناشناخته ‌است . اگر چه به باور برخی پژوهشگران اختلالات طیف اوتیسم (ASD) اختلالات پیچیده ای است و مطالعات انجام شده نشان می دهند که این اختلالات با صدها ژن مرتبط هستند . محققان دانشگاه استنفورد (Stanford) کالیفرنیای ایالات متحده امریکا برای رفع هر گونه ابهام در رابطه با این پیچیدگی ها و ارتباط این اختلالات با ژن ها ،  به تحقیق و بررسی این مساله پرداختند . آنها یک شبکه مولکولی که شامل تعداد زیادی از این ژن ها می شود را شناسایی کردند . در واقع این شبکه مولکولی می تواند زمینه ایجاد اختلالات اوتیسم باشد .

 قابل ذکر است که وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی خاصی در بروز اوتیسم ندارد . این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت ‌های ارتباطی تاثیر می ‌گذارد . در واقع کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌ های مربوط به بازی ، دارای مشکل هستند و این اختلال ، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آن ها دشوار می کند .

موضوعی که باید به آن اهمیت بسیار زیادی داد ؛ نحوه تعامل ونوع برخورد والدین و محیط با کودکان دارای اختلال اوتیسم است . پژوهشگران اعتقاد دارند افراد دارای عارضه اوتیسم از نظر هوشی تفاوت چندانی با سایر افراد نداشته و این افراد در صورت برخوردار شدن از آموزش مناسب می توانند در جنبه های مختلف علمی ، هنری و …. رشد کرده و حتی بسیاری از نوابغ و دانشمندان در طول تاریخ دارای این عارضه بوده اند.

پژوهش های جدید نشان می دهد که نوع رفتار والدین کودکان مبتلا به اوتیسم ، تاثیر به سزائی در بهبود علائم این بیماری دارد . با توجه به این موضوع ، والدین این گروه از اطفال باید تحت تعلیمات ویژه آموزشی قرار گیرند .

یکی از ویژگی های کودکان مبتلا به اوتیسم ، نوع متفاوت واکنش های آن ها با سایر کودکان به محیط اطراف بوده و عموما رفتار این گروه از کودکان منطبق با رفتار عادی سایر اطفال هم سن و سال خود نیست و به همین دلیل در بیشتر مواقع ،  این گروه از کودکان توسط اطرافیان خود درک نمی شوند .

معمولا کودکانی که دارای عارضه اوتیسم هستند ، خود را با موضوعاتی سرگرم می کنند که فهم و تجزیه و تحلیل این موارد برای سایر افراد دشوار است و این موضوع می تواند شرایط زندگی را برای این کودکان دشوار کند . موضوعی که باید در این میان مد نظر قرار داد ، این است که این گروه از کودکان ، مسیر و نگرش خاص خود را برای مواجهه با دنیای اطراف خود و حرکت به جلو در زندگی دارند .

مطالعات انجام شده جدید نشان می دهد که بهبود وضعیت  و شرایط زندگی در آن دسته از کودکانی که از عارضه اوتیسم رنج می برند و پدر و مادر آن ها از برنامه ویژه آموزشی جهات برخورد با رفتارهای کودک استفاده کرده و سعی می کند به طریق منطقی و علمی این رفتار را مدیریت کند ، مشاهده می شود . در این گروه از کودکان نشانه هایی همچون پرخاشگری  ، کج خلقی ، آسیب رساندن به خود و عدم پذیرش درخواست های دیگران کمتر مشاهده می شود .

این بیماری که از مهمترین نشانه های آن می توان به انجام حرکات تکراری و مداوم و مشکل در ایجاد ارتباطات اجتماعی  اشاره کرد ، معمولا در سال های نخست زندگی ظاهر می شود .

در همین زمینه دکتر دنیس سوکودولسکی ، دستیار پرفسور در دانشگاه یاله Yale University در ایالات متحده امریکا اعلام کرد : " مطالعات ما نشان می دهد که تحت آموزش قرار دادن والدین کودکان مبتلا به عارضه اوتیسم ، می تواند در بهبود شرایط این بیماران بسیار تاثیر گذار بوده و سطح روابط اجتماعی و بدر رفتاری های کودکان را بهبود بخشد . "

جیمز زیورا  از دیگر پژوهشگران این پروژه در رابطه با جزئیات این مطالعات عنوان کرد : " به این ترتیب هر دو گروه از والدین تحت آموزش های ویژه ای در باره این بیماری و عوارض آن قرار گرفته و تنها یک گروه از آن ها در مورد نحوه مدیریت این بیماری و رفتارهای درست و نادرستی که باید در برابر این کودکان در پیش گرفت ، تحت تعلیم قرار گرفتند . در پایان این آزمایش ، هر دو گروه از کودکان در نوع برقراری ارتباط اجتماعی و رفع کج خلقی های خود ، نشانه های مثبتی از خود نشان دادند ولی فرزندان مبتلا به اوتیسم آن گروه از والدین که تحت آموزش های ویژه برخورد صحیح با این بیماری قرار داشتند ، نتیجه ای به مراتب بهتر کسب کرده و رفتار کودکان این گروه از والدین به مراتب بهتر شد . "شرح کامل این پژوهش ها و یافته های به دست آمده از ان در انجمن پزشکی آمریکا  یا Journal of the American Medical Association (JAMA) منتشر شده است .

نوابغ دنیای اوتیسم

اگرچه  اختلال اوتیسم یک بیماری و اختلالی است که به تازگی شناخته شده و از سوی دانشمندان مورد توجه و بررسی قرار گرفته است اما این موضوع به معنی این نیست که اوتیسم در گذشته وجود نداشته و فرد یا افرادی به ان مبتلا نشده اند. امروزه با توجه به گزارش ها و مستندات تاریخی که از شرح زندگی و حالات افراد سرشناس و مشهور باقی مانده است، می دانیم که بسیاری از آن ها به اوتیسم مبتلا بوده و علی رغم داشتن این عارضه توانسته اند جایگاهی بسیار مهم در تاریخ علم و دانش برای خود فراهم کنند. در این گزارش به معرفی برخی از مشهورترین این افراد به نقل از  independent می پردازیم:

آلبرت انیشتین

شاید مشهورترین فرد موجود در این فهرست، دانشمند و فیزیکدان بزرگ تاریخ یعنی آلبرت انیشتن باشد. وی در برقراری ارتباط اجتماعی دارای مشکلات متعددی بوده و روحیه ای بسیار حساس داشت. شواهد و مدارک به جای مانده از دوران کودکی وی نشان می دهد که انیشتن در دوران کودکی و حین تحصیل دارای مشکل برقراری ارتباط کلامی با سایرین بوده و معلمین وی نیز از نظر آموزشی با این دانش آموز مشکل داشتند.

امروزه ما می دانیم که انیشتن در طول تحصیل خود در مدرسه با مشکلات فراوانی رو به رو بوده و روش های مرسوم تدریس در آن زمان با شرایط وی سازگاری نداشته و انیشتن کوچک قادر به تطبیق خود با این شرایط نبود. این نابغه بزرگ تاریخ در ادامه و طی سنین جوانی نیز به دلیل همین مشکلات علی رغم برخوردار بودن از هوش بسیار بالا ، قادر به یافتن شغل مناسبی برای خود نشد . یکی از مهمترین نشانه های اختلال اوتیسم در انیشتن ، بی رغبتی وی به غذا خوردن بوده و این دانشمند تقریبا در تمام طول عمر خود به غذا اهمیتی نداده و در بیشتر مواقع برنامه صرف غذای روزانه وی دارای زمان بندی خاصی نبوده و تابع هیچ نظمی نبود.

این موضوع در بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دیده شده و علاوه بر بی اهمیتی نسبت به غذا خوردن، می تواند به شکل بی توجهی به نوع لباس ؛ رنگبندی و حتی بوهای موجود در محیط اطراف آن ها مشاهده شود. 

علاوه بر این موضوع ، انیشتین در انجام امور روزانه خود تابع نظم نبوده و این مساله شرایط زندگی با وی را دشوار کرده بود. اگر چه آلبرت موفق به ازدواج شده و حتی سه فرزند داشت اما همسر وی شرایط بسیار سختی را از نظر زندگی با این نابغه شگفت انگیز داشته و انیشتن علی رغم داشتن سه فرزند هیچگاه نتوانست روابط  مناسبی با آن ها داشته باشد و حتی گزارش شده که وی نسبت به لمس کردن آن ها نیز حساس بود. به هر صورت باید توجه داشت که عارضه اوتیسم نتوانست مانع از پروش بزرگترین فیزیکدان جهان شود.

آمادئوس موتزات

یکی مشهور ترین  نوابغ دنیای هنر ، موتزارت است که امروزه بر اساس گزارش های ثبت شده، موتزارت دارای حالات صورت و حرکت ثابت غیر عمدی دست و پای خود بوده است. قابل توجه است که اعتقاد بر این بوده که شنوایی موتزارت بسیار حساس بوده و صداهای بلند او را آزار داده و باعث ایجاد احساس بیماری در او می شده است. علاوه بر این مسائل ، موتزات بیش از حد فعال بوده و می توان گفت در گروه کودکان بیش فعال قرار می گرفته است. برای نمونه از فعالیت های یک روز او که به خصوص خسته بوده، اینگونه بوده که موتزارت شروع به پریدن می کرده و همانند پرش از روی مانع، از روی میز و صندلی می پریده و مانند یک گربه میو میو کرده و دائم در حال پشتک و وارو زدن بوده است.

گزارش های دیگر نشان می دهند که او قادر بوده تا در یک گفتگوی روشنفکرانه شرکت کرده و آن را با بی دقتی، بی پروایی و بی ادبی ادامه دهد. در این مسیر تغییرات خلق و خو در او کاملا مشهود بوده است. 

نامه های موتزارت نشان می دهند که یک گونه ای تکرار از گرفتاری ها و رفتارهای مردم در صحبت کردن و رفتارهای های موتزارت وجود داشته که به باور روانشناسان ممکن است یک روش برقراری ارتباط در روابط خیالی و توهمی باشد.

به طور کلی این ویژگی ها و رفتارها نشان می دهد که موتزارت دچار اختلالات طیف اوتیسم بوده است.

ایزاک نیوتن

نیوتن از جمله افراد آرامی بوده که حتی نمی توانسته در بحث ها و گفتگوهای ساده جمع شرکت کرده و به مکالمات روزانه معمولی بپردازد. قابل توجه است که او به صورت شگفت آوری بر کار خود متمرکز می شده و به سختی از آن دست می کشیده است. او به حدی بر کارش تمرکز می کرده که گذر زمان را فراموش کرده و زمان خوردن وعده غذایی خود را از دست می داده است.

تمرکز شدید روی انجام کاری از ویژگی های متداول اختلالات طیف اوتیسم بوده چرا که این تمرکز باعث مانع شدن توجه فرد به دیگر چیزهای اطرافش می شود و احتمالا توجه افراد دیگر را به همراه دارد.

نیوتن در به دست آوردن و حفظ دوستانی برای خود مشکل داشته است چرا که او هیچ وقت به صورت دوستانه وارد یک جمع نمی شده و نمی دانسته که چگونه با دیگر افراد ارتباط برقرار کند و با آن ها درباره موضوع های مختلف گفتگو کند.

قابل توجه است که نیوتن به شدت و به طور خاص و وسواس آمیزی به اجرای برنامه های از پیش تعیین شده اعتقاد داشته و هیچ عاملی نمی توانست از رخ دادن این برنامه پیشگیری کند، برای نمونه اگر قرار بود وی در جائی سخنرانی کند و هیچ شنونده ای برای سخنرانی به محل نمی آمد ، وی باز هم به انجام سخنرانی اقدام کرده و کار خود را انجام می داده است. ‎

چارلز داروین

پروفسور مایکل فیتزجرالد پژوهشی را در رابطه با چارلز داروین انجام داده است و با توجه با نکات به دست آورده نشان می دهد که داروین نیز از اختلالات طیف اوتیسم رنج می برده است. بر اساس اظهارات فیتزجرالد، داروین یک کودک تنها و منزوی بوده و حتی زمانی که بزرگ شد، تا آن جایی که می توانسته از تعامل با دیگران اجتناب می کرده است. قابل توجه است که برای ارتباط با دیگران بیشتر از نوشتن نامه به جای ارتباط چهره به چهره و رو در رو استفاده می کرده است. در واقع نوشتن نامه را در ارتباطات خود با دیگران ترجیح می داده است. این ویژگی رفتاری نیز از جمله راه کارهایی است که فرد مبتلا به اختلالات اوتیسم آن را در برابر صحبت کردن مستقیم انتخاب می کند.

داروین چیزهای بسیاری را جمع آوری می کرده نسبت به شیمی و مکانیک نیز کنجکاوی نشان می داده است. این توجه خاص و ثابت داشتن نسبت به موضوعات و اشیاء خاص یکی دیگر از ویژگیس های مشخصه اغلب افرادی است که به اوتیسم مبتلا هستند. او همانند بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم که به خیال پردازی و تجسم هر چیز می پردازند، یک متفکر تجمسی بوده است. بر اساس توصیف فیتزجرالد، دارون مردی نسبتا وسواسی و تشریفاتی بوده است. در جمع بندی این رفتارها می توان به این نتیجه رسید که به احتمال قوی داروین دچار نوعی از اختلالات اوتیسم بوده است. 

توماس جفرسون

به نظر می رسیده که توماس جفرسون، رئيس جمهور سوم و نویسنده اعلامیه استقلال امریکا مبتلا به اوتیسم بوده یا از سیندروم اسپرگر رنج می برده است. سندرم یا اختلال آسپرگر نوعی اختلال زیستی- عصبی است که با تاخیر در انجام مهارت‌ های حرکتی تظاهر پیدا می کند.

نورم لدگین از نویسندگان و خبرنگاران مشهور قرن بیستم که دو کتاب مهم در رابطه با اوتیسم نوشته است درباره این سیاستمدار مشهور آمریکائی می گوید: تشخیص رفتارهای جفرسون نشان می دهد که جفرسون یک فرد خجالتی بوده و در برقراری ارتباط با دیگران ناتوان بوده است. او در در صحبت های عمومی دچار مشکل می شده و نسبت به صداهای بلند حساس بود.

به اعتقاد لدگین، جفرسون همانند انیشتین  مشکلاتی با امور مالی خود داشته است. اگر چه او سابقه دقیقی از تمام معاملات خود داشته است اما در بدهی می میرد.

جفرسون برای بازسازی خانه خود دچار وسواس یود و کارهای عجیب و غریب انجام می داد. او از برخی علایق غیر طبیعی برخوردار بوده که می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ پوشیدن دمپایی در جلسات مهم و داشتن یک مرغ مقلد که بر روی شانه جفرسون می نشست. به نظر می رسد که این پرنده مقلد باعث می شده تا جفرسون در طول تعاملات اجتماعی آرام بوده و از اعتماد به نفسی خاصی برخوردار شود.

متاسفانه همه پیشینه دوران کودکی جفرسون در یک آتش سوزی از بین رفت. بنابراین نمی توان تعیین کرد که آیا جفرسون دارای تاخیر گفتاری و یا هرگونه نشانه زودهنگام اختلال اوتیسم بوده است یا نه.

میکل آنژ

نبوغ هنری میکل آنژ ممکن است نشانه ای از بیماری اوتیسم باشد. دکتر ارشد و پروفسور فیتزجرالد معتقد هستند که سبک زندگی غیر معمول، علایق محدود، مهارت های اجتماعی و ارتباطات ضعیف و رفتارهای مختلف در کنترل زندگی می تواند از ویژگی های اوتیسم با عملکرد بالا یا سندرم اسپرگر باشد.

از دیگر نشانه های اوتیسم که در رفتار میکل آنژ دیده می شده، رفتار وسواسی، تند خویی و گرایش به انزوا و تنهایی را می توان نام برد. او در کنار رفتار وسواس ، دارای نوعی تکرار در رفتار و اعمالش بود و اگر این تکرار را دنبال نمی کرد دچار سرخوردگی می شد. در مجموع این ویژگی ها می تواند به تشخیص اوتیسم برای میل آنژ منجر شود و به او کمک کرده باشد تا فردی خلاق و هنرمندی مشهور شود.

 

 

نویسنده: احسان محمد حسینی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

No tags for this post.