موج بیکاری با وجود ربات‌ها واقعیت دارد؟
در چند سال گذشته، مطالعات متعددی درخصوص آینده تاریک پیش روی انسان ناشی از بیکاری تکنولوژیکی انجام شده است؛ بطورمثال مطالعه صورت گرفته در سال 2013 توسط محققان دانشگاه آکسفورد نشان داد، از 702 نوع شغل منحصربفرد در اقتصاد آمریکا، حدود 47 درصد در معرض خطر کامپیوتری شدن قرار دارند.
یافته‌های مشابه در مطالعه دیگری در استرالیا نشان داد، 44 درصد از مشاغل – بیش از 5 میلیون شغل – طی 10 تا 15 سال آینده در معرض این خطر قرار دارند.
آیا شرایط واقعا تا این حد وخیم است؟ آیا درحال حرکت به سمت موج عظیم بیکاری بدلیل حضور رایانه‌ها و ربات‌ها در مشاغل مختلف هستیم؟
یک پاسخ کوتاه برای این پرسش وجود دارد: نه؛ چراکه اقتصاد از توانایی ایجاد مشاغل جدیدی در یک نرخ متناسب برخوردار است و دلایل متعددی وجود دارند که ایجاد شغل از حذف موقعیت‌های شغلی پیشی خواهد گرفت.
رشد سریع پلت‌فرم‌های اقتصادی، تجارت الکترونیک، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، قدرت محاسباتی، حجم داده‌ها و نفوذ کلی اینترنت، ماهیت کار را تغییر خواهند داد.
رشد سریع پلت‌فرم‌های اقتصادی، تجارت الکترونیک، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، قدرت محاسباتی، حجم داده‌ها و نفوذ کلی اینترنت، ماهیت کار را تغییر خواهند داد.
چنین شوک‌های ناگهانی (به بازار کار)، در گذشته نیز اتفاق افتاده بودند. انقلاب صنعتی 1850-1750 شاهد اختراع و استفاده گسترده از موتور بخار، چرخ نخ‌ریسی، سیمان، مواد شیمیایی و بسیاری دیگر از فناوری‌ها بود. این اختراعات منجر به ارتقاء بهره‌وری صنعت شدند که در نهایت، افزایش دستمزدها، نرخ اشتغال بالاتر، ارتقای استاندارهای زندگی را به همراه داشتند؛ اما تحقق این نکات مثبت حدود نیم قرن زمان برد.
در مدت نیم تا دو سومِ 100 سال انقلاب صنعتی (حدود 60 سال)، بخش عمده‌ای از کارگران شاهد دشوارتر شدن شرایط کاری بودند.
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد، متوسط درآمد هفتگی واقعی کارگران در انگلیس طی 75 سال ( از سال 1782 تا 1857) در هر سال با نرخ 0.4 درصد افزایش یافت.
از سال 1800 تا 1860، امید به زندگی (در بدو تولد) برای شهرهای با جمعیت بیش از 100 هزار نفر در انگلیس و ولز، در 41 سال ثابت باقی ماند و استانداردهای زندگی برای بسیاری از نیروهای کار صنعتی کاهش یافت؛ اما امید به زندگی پس از سال 1860 شروع به افزایش پیدا کرده و در سال 1900 به 47 سال رسید؛ این درحالی بود که استانداردهای زندگی نیز با بهبود روبرو شدند.
اما آیا انقلاب صنعتی می‌تواند راهنمای خوبی برای "انقلاب اطلاعات" امروز باشد؟ آیا ما در نیم قرن سخت شدن شرایط کاری قرار داریم؟
دوره انتقال
احتمالا شاهد شباهت‌هایی خواهیم بود که در انقلاب صنعتی روی داده‌اند، اما دنیای امروز، کاملا متفاوت از دوران انقلاب صنعتی است.
راه نجات در دوره حذف مشاغل توسط فناوری دیجیتال، یافتن راه‌هایی برای ترکیب کردن مهارت‌های انسانی با قدرت ربات‌ها و رایانه‌های پیشرفته است. از این توانایی با عنوان "یادگیری رقابت با ماشین و نه در برابر ماشین" یاد می‌شود.
بطورمثال؛ صفحه گسترده (Spreadsheet) عامل نابودی مشاغل حسابداری نیست؛ برعکس، حسابداران هوشمند یاد می‌گیرند که چگونه از این نرم افزار برای افزایش بهره وری و بهبود موقعیت شغلی خود استفاده کنند.
بطور معمول، کارهای روتین، تکراری و مبتنی بر قوانین، مستعد تبدیل شدن به خودکارسازی (اتوماسیون) هستند، اما کارهای نیازمند خلاقیت، پیچیدگی، قضاوت و تعاملات اجتماعی فراتر از محدوده توانایی ربات‌ها هستند.
بنابراین، درحال ورود به عصر نابودی مشاغل توسط فناوری‌های رباتیک یا رایانه‌ای نیستیم، بلکه این یک دوره انتقال و گذار سریع است. برای گذار از این دوره، نیازمند نیروهای کار انعطاف پذیرتر و هوشمند برای عبور از مرزهای حرفه‌ای و صنعت هستیم.
منبع: Phys.org
ترجمه: معصومه سوهانی
No tags for this post.
