تحلیل ساختار زمین شناسی میدان نفتی سیری اسفند
سازند سروك (آلبین- تورونین) یكی از مخازن مهم نفت و گاز در میادین نفتی جنوب و جنوب غرب ایران است که از نظر میزان اهمیت، بعد از سازند آسماری (الیگو- میوسن) قرار می گیرد كه بخش قابل توجهی از ذخایر هیدروكربنی را در خود جای داده است.
فرآیندهای دیاژنزی شناخته شده در سنگ آهك های بخش بالایی سازند سروك و بررسی زمان نسبی تشكیل آنها حاكی از آن است كه این فرآیندها در سه محیط اصلی دیاژنزی دریایی، جوی و دفنی رخداده اند.
بررسی مقاطع نازك میكروسكوپی این سازند در میدان مورد مطالعه در جنوب شرقی خلیج فارس منجر به شناسایی 9 رخساره شد كه در 4 زیرمحیط رخساره ای قرارمی گیرند و در یك رمپ کربناتت از نوع هموكلینال نهشته شده اند. شایان ذکر است که نهشته شدن در علوم زمین شناسی به موادی که به وسیله آب یا باد از محلی به محل دیگر حمل و در آنجا انباشته می‌شود گفته می شود.
فرآیندهای دیاژنزی (تمامی رویدادهایی که پس از رسوب گذاری در رسوبات رخ می دهد، در قلمرو دیاژنز قرار می گیرند) مهمی كه كربنات های این سازند را تحت تاثیر قرارداده اند شامل نئومورفیسم، آشفتگی زیستی، میكرایتیشدن، دولومیتیشدن، انحلال گسترده، سیمانیشدن، استیلولیتیشدن و شكستگی هستند.
فرآیندهای دیاژنزی شناخته شده در سنگ آهك های بخش بالایی سازند سروك و بررسی زمان نسبی تشكیل آنها حاكی از آن است كه این فرآیندها در سه محیط اصلی دیاژنزی دریایی، جوی و دفنی رخداده اند.
تطابق داده های تخلخل و تراوایی مغزه ها نشان دهنده این است كه كیفیت مخزنی سازند سروك بالایی در میادین مورد مطالعه متاثر از رخساره ها، محیط رسوبی و عوامل دیاژنزی بعدی بوده است. به طوری كه رخساره های رودیستی (شامل گرینستون، رودستون و فلوتستون) دارای بالاترین میزان تخلخل و تراوایی هستند.
منبع: نیر شاهوردی، حسین رحیم پور بناب، محمدرضا كمالی، 1394. محیط رسوبی، دیاژنز و كیفیت مخزنی سازند سروك (بخش بالایی) در میدان نفتی سیری اسفند، فصلنامه پژوهش نفت، سال بیست و پنجم، شماره 84.
No tags for this post.
