ژنوم خون‌آشام کوچک رمزگشایی شد

امروزه وجود ساس به یک معضل جدی تبدیل شده است. یک تن از هر پنج آمریکایی با معضل وجود ساس در خانه مواجه است یا کسی را می‌شناسد که با این موجودات در خانه یا در اتاقهای هتل دست و پنجه نرم می‌کند.

تقریبا تمام قاره‌ها به جز قطب جنوب این مسأله را تجربه کرده‌اند. این واقعیت است که ساس‌ها روز به روز بیشتر و بیشتر نسبت به حشره کش‌ها مقاوم می‌شوند و این موضوع در حال تبدیل شدن به یک معضل جدی است.محققان در موزه تاریخ طبیعی آمریکا و موسسه پزشکی ویل کورنل، دی‌ان‌ای و آر‌ان‌ای ساس‌های زنده و حفاظت شده را گرفتند. آنها نمونه‌های دی‌ان‌ای را از یک جمعیت ساس که برای اولین بار در سال 1973 جمع آوری شده بود (و از آن سال توسط این موزه نگهداری می‌شود) و همچنین از بیش از 1400 مکان در شهر نیویورک، از جمله همه ایستگاه‌های مترو برداشت کردند.

آنها دریافتند که بیان ژن ساسها پس از اولین تغذیه آنها از خون تغییر می‌کند. برخی از جهش‌های ژنتیکی به ساس‌ها اجازه می‌دهد تا با ایجاد یک سیستم سم زدایی داخلی بهتر، یا تشکیل یک پوست ضخیم‌تر در برابر حشره کش‌ها مقاوم شوند.با دانستن این مطلب، حمله به ساسها در مرحله شفیرگی و قبل از اینکه برای اولین بار از خون تغذیه کنند، می‌تواند استراتژی هوشمندی برای متوقف کردن آنها باشد.

محققان همچنین به بررسی ساختار ژنتیکی میکروبیوم ساس‌ها پرداختند. آنها ژن مربوط به بیش از 400 نوع از باکتری‌ها، که برخی از آنها به تولید مثل و رشد ساس‌ها کمک می‌کنند را یافتند.

توسعه آنتی بیوتیک‌هایی که به از بین بردن این باکتری‌ها کمک کند نیز می‌تواند راه موثر دیگری برای سرکوب کردن و جلوگیری از گسترش این موجودات باشد.این پژوهش نشان می‌دهد که در طول سالیان گذشته، ساس‌ها بیش از 30 هزار بار نسبت به حشره کش‌های خاص مقاوم‌تر شده‌اند. بنابراین جستجوی یک وسیله برای نابود کردن آنها با روش‌های نوین، در حال حاضر از همیشه حیاتی‌تر است.

اطلاعات به دست آمده از مکان‌های مختلف نیز می‌تواند برای بهبود درک ما از چگونگی هجوم ساس‌ها در سراسر شهرها استفاده شود.

ساس‌ها با استفاده از سم «دیکرو دیفنیل تری کلرواتان» یا «ددت» در سال 1940 از زندگی بشر حذف شدند ، اما متاسفانه، استفاده بیش از حد از این سموم باعث مقاومت آنها و سایر حشرات در برابر این حشره‌کشها شد.اکنون که راه‌های تضعیف این موجودات کشف شده، می‌توان راه‌های نوینی برای از بین بردن آنها یا باکتری‌هایی که به رشد آنها کمک می‌کنند پیدا کرد.به گزارش مهر، این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا