ساخت سازه‌های هوایی سبک با استفاده از کامپوزیت هیبریدی
کاوه کلاه گر آذری، مخترع این طرح در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری سینا گفت: امروزه وزن یک عامل بحرانی و تعیین کننده درساخت سازه های پرنده است؛ وزن کم باعث افزایش کارایی و استثنایی هوایپماها و بالگردها می‌شود. هم اکنون بال اغلب سازه‌های هوایی از آلیاژهای آلومینیوم یا بعضی فولادها ساخته می‌شود. ما در این طرح برای افزایش کارایی و سبکی پرنده‌ها از کامپوزیت هیبریدی( تلفیقی از پلیمر و فلز) استفاده کردیم.
وی افزود: همچنین هم اکنون در جهان برای سبکی سازه‌ها روی مباحث استفاده از کربن‌ها کارشده است اما ما در این طرح برای کاهش هزینه‌ها و سبکی وزن از الیاف شیشه به صورت پیش آغشته در کنار فویل آلومینیومی استفاده کرده‌ایم.
وی کاهش هزینه، افزایش نرخ تولید درسازه، خواص دینامیکی خوب را از جمله مزایای استفاده از این کامپوزیت هیبریدی برشمرد و گفت: کامپوزیت‌های ساخته شده کنونی دوام لازم را برای تنش‌ها و سرعت های بالا ندارند اما این کامپوزیت ساخته شده می‌تواند در شرایط تحت ارتعاشی به خوبی ساختار خودش را حفظ کند و بحث کاهش هزینه‌ها را هم به دنبال داشته باشد.
وی عنوان کرد: در حال حاضر نمونه‌های مشابه ضایعات فراوان دارند اما ضایعات قطعات کامپوزیت در این طرح به کمترین حد ممکن رسیده است؛ کاهش ضایعات باعث کمتر شدن 20 تا 30 درصد هزینه‌ها نسبت به نمونه‌های مشابه داخلی و خارجی شده است.
محققان کشور موفق شدند با استفاده از کامپوزیت هیبریدی، کارایی و مشکل وزن زیاد سازه‌های هوایی را بهبود بخشند.
به گفته وی، عمر این سازه‌ها به علت مقاومت زیاد در مقابل خوردگی های محیطی نسبت به نمونه‌های مشابه بیشتر است.
کلاه گر آذری اظهار کرد: این طرح هم اکنون مرحله ساخت را پشت سر گذاشته و آزمایش‌های صنعتی آن برای تولید انبوه به پایان رسیده است.
وی درباره مشکلات پیش روی مخترعان برای اجرایی کردن طرح هایشان گفت:خوشبختانه هم اکنون زیرساخت‌های اجرای این طرح در کشور فراهم است و روند رو به بهبودی دارد. بیشترین مشکل پیش روی مخترعان جبهه گیری و موضع تند برخی از سرمایه داران و دست اندرکاران بخش صنعت است زیرا آنان بر این باورند که محصول قبلی آزمون خود را پشت سر گذاشته و استفاده از محصولات جدید ریسک بسیار بالایی است؛ در حالی که پذیرش این ریسک موجب سود دهی بیشتر برای آنان خواهد شد.
وی بیان کرد: زمانی علم منجر به تولید ثروت می شود که مدیران و مسوولان ریسک اولیه پذیرش استفاده از این فناوری های نو را داشته باشند.
گفتنی است این طرح با همکاری دکتر حمید امیدوار و مهندس علی شاهی انجام شده است.
No tags for this post.
