چگونه با بیماران روحی برخورد کنیم ؟

تحقیقات جدید نشان می دهد که حتی تفاوت های ظریف و ناچیز در چگونگی برخورد با افراد مبتلا به بیماری های روحی و روانی می تواند در نگرش آن ها نسبت به چنین افرادی موثر باشد.

زمانی که شما می گویید بیماران روانی، شما تایید می کنید که اینگونه افراد تنها با ناتوانی های خود تعریف نشده اند. اما هنگامی که از بیماران روان پریش صحبت می کنید ، ناتوانی ، تعریف کلی از فرد به حساب می آید.

بر اساس این مطالعات انجام شده مشخص شد  افراد جامعه در مواجه با اشخاصی که از نظر روانی بیمار بوده و اصطلاحا روان پریش نامیده می شوند به نسبت افراد دارای بیماری های روحی مانند افراد افسرده   تحمل کمتری از خود نشان میدهند. 

پژوهشگران برای بررسی دقیق تر این موضوع طی یک نظر سنجی از شرکت کنندگانی که در این پروژه حضور داشتند این سوال را پرسیدند که  کدام یک از گروه های افراد روان پریش یا بیماران روحی  باید از جامعه حذف شوند ؟ بررسی پاسخ های ارائه شده حاکی از این حقیقت است که  اکثریت پاسخ دهندگان  رای به  حذف گروه نخست دادند.

لازم به توضیح است ، بیماری روانی به گروهی از بیماری ها گفته می‌ شود که با تاثیر بر تفکر و رفتار باعث ایجاد ناراحتی برای فرد مبتلا یا ایجاد ناتوانی در وی می شوند. علت بیماری های روانی به خوبی شناخته شده نیست ولی مشخص است که عوامل ژنتیک، استرس های مختلف و نوع تعامل فرد با دیگران در ایجاد یا بروز آن ها موثر است.

دارسی هاگ گرانلو استاد دانشگاه ایالتی اوهایو و از پژوهشگران این تیم تحقیقاتی در رابطه با این مساله اظهار داشت: زبان و طرز بیانی که ما استفاده می کنیم اثرات واقعی بر سطح تحمل افراد نسبت به بیماران روانی دارد. او در ادامه توضیحاتش افزود: همه افراد و اقشار جامعه  از جمله رسانه ها ، سیاست گذاران و عموم مردم ، نیاز به تغییر در چگونگی رفتار با افراد مبتلا به بیماری های روانی دارند.  

لازم به توضیح است که فشار برای تغییر چگونگی رفتار افراد جامعه در برابر بیماران روانی از دهه 1990 میلادی ، زمانی که چندین نشریه حرفه ای پیشنهاد استفاده از زبان شخص اول در سخن گفتن از بیماران مبتلا به بیماری های سخت و افراد معلول را ارائه کردند ، آغاز شده است. استفاده از زبان شخص اول راهی است برای احترام گذاشتن و یا عزت نهادن به افرادی که از هویت خود جدا افتاده و یا از هرگونه ناتوانی های فکری و ذهنی و یا تشخیصی رنج می برند.

تاد گیبس از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه ایالتی اوهایو و از دیگر محققان این تیم پژوهشی ، در رابطه با چگونگی صحبت با بیماران روانی می گوید: زمانی که شما می گویید بیماران روانی، شما تایید می کنید که این گونه افراد تنها با ناتوانی های خود تعریف نشده اند. اما هنگامی که از بیماران روان پریش صحبت می کنید ، ناتوانی ، تعریف کلی از فرد به حساب می آید.

پژوهشگران در این پروژه تحقیقاتی ، سه گروه از افراد از جمله 221 دانشجوی مقطع کارشناسی، 211 بزرگسال غیر دانشجو و 269 مشاور حرفه ای را به کار گرفتند. در واقع این شرکت کنندگان نمونه ای کوچک از جامعه بزرگ بوده اند و می توان گفت نگرش آن ها نسبت به بیماران روانی نیز می تواند برای سنجش نوع نگرش جامعه بزرگ مورد استفاده قرار گیرد.

در انتها لازم به ذکر است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله مشاوره و پیشرفت (Journal of Counseling and Development) به چاپ رسیده و در دسترس است.

ترجمه: فاطمه کردی

No tags for this post.