آیا برای ورود به آیندهای فارغ از سوخت فسیلی آماده ایم؟
بر اساس اعلام برنامه محیط زیست سازمان ملل، توسعه پایدار به طور روزافزونی در تصمیمگیری مالی نهفته و به تازگی فرانسه نخستین دستورالعمل آبهوایی را برای سرمایهگذاران مالی خود معرفی کرده و نروژ نیز بودجه غالب خود را از سرمایهگذاری بر روی زغالسنگ جدا کرده است.
صنعت خصوصی در جهان نیز به سرعت در حال پویایی و تحرک است و بزرگترین شرکت مدیریت بودجه دنیا به نام Blackrock شاخص فارغ از سوخت فسیلی را معرفی کرده و Axa نیز که یکی از بزرگترین شرکتهای بیمه در دنیاست، بر روی عدم سرمایهگذاری بر روی زغالسنگ تمرکز کرده است.
باید این نکته را پذیرفت که انسان برای چنده دهه آتی نیز به سوختهای فسیلی و شرکتهای تامینکننده این سوختهای متکی خواهد بود.
در حالی که عدم سرمایهگذاری بر روی صنعت زغالسنگ در حال رخ دادن است، هنوز بر روی این موضوع که آیا این امر باید در مقیاسی رخ دهد که صنعت انرژی را دوباره شکل دهد یا خیر، توافق حاصل نشده است.
با این حال، اکنون این پرسش مطرح است که آیا شرکتها در حال آمادهشدن برای ورود به آینده پسا سوخت فسیلی هستند؟
تعدادی از کشورها مدعیاند در کاهشدادن وابستگیشان به سوختهای فسیلی عملکرد خوبی داشتهاند. این کشورها در واقع دارای مقادیر زیادی منابع برق آبی هستند که از آن میان میتوان به تاجیکستان و سوئد اشاره کرد و ایسلند نیز استفاده گستردهای از نیروی زمین گرمایی دارد.
فرانسه کشوری با نیروی برق آبی اندک است با این حال، برای تامین بخش اعظمی از انرژی خود به سوختهای فسیلی متکی نیست و این امر به دلیل استفاده گسترده این کشور از انرژی هستهای است.
در پاسخ به به این سوال که آیا کشورهای فاقد منابع زمین گرمایی یا برق آبی میتوانند 100 درصد از انرژی تجدیدپذیر استفاده کنند یا خیر، باید گفت که در این مورد شواهد امیدواکنندهای وجود دارد.
انتشار گازهای گلخانهای در بیش از 40 کشور دنیا طی یک دهه گذشته افت کرده و به طور مثال، کپنهاگ، پایتخت دانمارک، تا سال 2025 از استفاده از کربن فارغ خواهد شد.
در این میان، کشورها باید به این نکته توجه داشته باشند که برای رسیدن به آینده فارغ از سوخت فسیلی صرفا استفاده از انرژی تجدیدپذیر کافی نیست بلکه این انرژی باید پایدار نیز باشد. اما در نظرگرفتن پایداری موضوع پیچیدهای است که فراتر از مبحث سوخت فسیلی و انرژی تجدیدپذیر است.
مجمع جهانی اقتصاد در پایان این گزارش مینویسد: باید این نکته را پذیرفت که انسان برای چنده دهه آتی به سوختهای فسیلی و شرکتهای تامینکننده این سوختهای متکی خواهد بود. اما شرکتهای انرژی در حال حاضر باید از تجارب و تخصصشان جهت توسعه فناوریهای زیستی پایدار مانند فناوری شکار کربن استفاده کنند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
No tags for this post.