پژوهش بومی زمین شناسی در میدان نفتی سلمان

سازند داریان به سن آپتین- آلبین یكی از واحدهای مخزنی مهم در جنوب باختر ایران و هم ارز سازند شعیبا است. با توجه به این كه اولین گام در ارزیابی دقیق سنگ های مخزنی بررسی ریزرخساره ها، محیط رسوبی و فرایندهای دیاژنزی آنها است، در پژوهشی ویژه، مخزن داریان در چاه های A، B، C، D و E میدان نفتی سلمان توسط محققان ایرانی مطالعه شده است.

بررسی تغییرات عمودی و جانبی رخساره ها و مقایسه آنها با محیط های رسوبی امروزی و دیرین نشان می دهد كه سازند داریان در این ناحیه در یك محیط رمپ كربناته گل پشتیبان بادپناه نهشته شده است.

بر پایه مطالعات سنگ نگاری نام گذاری سنگ های كربناتی به روش دانهام و نام گذاری رخساره ها بر پایه تقسیم بندی فلوگل انجام گرفته است كه 7 ریز رخساره اصلی شامل مادستون، مادستون تا وكستون فسیل دار، وكستون تا پكستون اربیتولین دار، پكستون تا گرینستون بایوكلستی، وكستون تا پكستون اكینودرم دار، وكستون تا پكستون پلانكتونی و مادستون تا وكستون پلانكتونی اكینودرم دار شناسایی شدند. شایان ذکر است که تمامی این موارد متعلق به زیرمحیط های رسوبی دریای باز، شول و لاگون هستند.

بررسی تغییرات عمودی و جانبی رخساره ها و مقایسه آنها با محیط های رسوبی امروزی و دیرین نشان می دهد كه سازند داریان در این ناحیه در یك محیط رمپ كربناته گل پشتیبان بادپناه نهشته شده است. با توجه به فرایندهای دیاژنزی متعدد دیده شده در این سازند و تاثیر مستقیم آنها روی كیفیت مخزنی در پایان نتیجه گیری می شود كه میكریتی شدن، سیمانی شدن، فشردگی (مكانیكی)، نوشكلی و پیریتی شدن سبب بسته شدن خلل و فرج و گلوگاه های موجود در مخزن می شوند. این امر موجب کاهش تخلخل و تراوایی می شود.

البته این موضوع در حالی است كه فشردگی (شیمیایی)، دولومیتی شدن و شكستگی سبب ایجاد فضاهای خالی و برقراری ارتباط میان آنها می شوند، تخلخل و تراوایی را افزایش می دهند و سبب بالا رفتن كیفیت مخزنی می شوند.

منبع: كتایون رضایی پرتو، حسین رحیم پور بناب، علی كدخدایی، مهران آرین، الهام حاجی كاظمی، 1394. بررسی رخساره های میكروسكوپی، محیط رسوبی و فرایندهای دیاژنز مخزن داریان در میدان نفتی سلمان، فصلنامه علوم زمین، سال بیست و پنجم، شماره 97.

لینک منبع

No tags for this post.