وابستگی انسان نماها به منابع جنگلی
یکی از سرشاخه های نژاد انسان که اطلاعات بسیار کمی از وی موجود است و جز میمون های غول پیکر منقرض شده طبقه بندی می شود ، گیگانتا پیتیکوس Gigantopithecus نام دارد .
گیگانتا پیتیکوس ها به طور کامل گیاهخوار بوده و همواره در جنگل ها زندگی می کردند ، میمون غول پیکر فوق الذکر به طور کامل وابسته به منابع غذائی موجود در جنگل ها بوده و این موضوع اصلی ترین دلیل انقراض وی محسوب می شود .
به تازگی تیمی مشترک از دانشمندان مرکز مطالعه تکامل انسان سنکنبرگ با همراهی دیرین زیست شناسان مرکز مطالعاتی توبینگن اقدام به بررسی و آنالیز ایزوتوپ های کربن موجود در مینای دندان نمونه های باقی مانده از گیگانتا پیتیکوس ها کردند .
در همین زمینه هروی بوچرنس از پژوهشگران دانشگاه توبینگن اعلام کرد : متاسفانه تنها تعداد کمی فسیل از گیگانتا پیتیکوس ها باقی مانده و این بقایا عمدتا شامل تعداد کمی دندان فسیل شده مربوط به آرواره پائینی این جانور است . این فسیل ها نیز همگی در مناطق امروزی چین و تایلند کشف شده اند که در آن روزگار دارای شرایط جغرافیائی ساوانا ، جنگل و بیشه زار بودند .
در این مطالعات همچنین مشخص شد که گیگانتا پیتیکوس ها به طور کامل گیاهخوار بوده و همواره در جنگل ها زندگی می کرده است . در حقیقت بر اساس این بررسی ها مشخص شد که میمون غول پیکر فوق الذکر به طور کامل وابسته به منابع غذائی موجود در جنگل ها بوده و این موضوع اصلی ترین دلیل انقراض وی محسوب می شود .
هروی بوچرنس در این رابطه افزود : میمون های خویشاوند امروزی گیگانتاپیتیکوس ها مانند اورانگوتان ، به دلیل تطبیق پذیری و کسب مهارت قادر به بقا و دوام آوردن در شرایط مختلف طبیعی هستند . متابولیسم بدن اورانگوتان ها به نسبت این جد باستانی اشان بسیار کند تر است و این موضوع نشان می دهد که گیگانتاپیتیکوس ها به صورت روزانه نیازمند مصرف حجم بسیار زیادی از میوه ها و سبزیجات بودند .
باید در نظر داشت که در اواخر دوره پلیستوسن یا عهد چهارم زمین شناسی ، بسیاری از جنگل ها و مناطق پر درخت ، با سرعت زیادی تبدیل به بیشه زار و ساوانا می شدند که این موضوع سبب شده بود تا گیگانتا پیتیکوس ها در این دوره با کمبود مواد غذائی رو به رو شوند .
No tags for this post.
