حفاظت از محیط زیست محصول آموزش است
'سید عباس پورهاشمی' عضو هیات علمی گروه حقوق محیط زیست دانشکده محیط زیست و انرژی این واحد دانشگاهی که به عنوان اولین ایرانی موفق به کسب مدرک فوق دکتری حقوق بین الملل با گرایش حقوق محیط زیست از کانادا شد، در رابطه با اهمیت حقوق محیط زیست در کشور تصریح کرد: حقوق محیط زیست رشته ای از حقوق است که مباحث محیط زیستی را دنبال و کمی و کاستی های موجود در امر حفاظت و بهره برداری معقول با حفظ اصل توسعه پایدار در حوزه های محیط زیست انسانی و محیط زیست طبیعی را نظم می بخشد.
پورهاشمی به معضلات گوناگونی که در حقوق بین الملل وجود دارد، اشاره کرد و گفت: یکی از معضلات آینده بشر، بحث محیط زیست است و اگر دهه گذشته را دهه بحران نفت بدانیم دهه آینده بدون شک دهه بحران آب و محیط زیست خواهد بود.
عضو هیأت علمی واحد علوم و تحقیقات ادامه داد: با غیرقابل سکونت شدن جزایر، بحث مهاجران محیط زیست پیش خواهد آمد، مهاجرانی که برخلاف سایر مهاجرت ها (نظیر اقتصادی، سیاسی و آثار جنگ) به دلیل شرایط نامساعد آب و هوایی مجبور به ترک محل زندگی خود و مهاجرت به کشورهای دیگر می شوند و اینجاست که بحث حقوق بین الملل محیط زیست دارای اهمیت ویژه ای شده و می تواند نقش خود را در چارچوب نظام حقوقی بین الملل ایفا کند.
وی با بیان اینکه در هر جامعه ای، هرگاه مردم و مسئولان جامعه نسبت به محیط زیست کم توجه باشند مطمئنا حقوق محیط زیست هم به خوبی مورد توجه قرار نخواهد گرفت، افزود: در جوامعی که مسائل اقتصادی حرف اول را می زند، طبعا قوانین اقتصادی بیشتر و بهتری در مقایسه با سایر مسائل شکل گرفته است، این امر درمورد مسائل دیگر نظیر سیاسی، فرهنگی، محیط زیست نیز صدق می کند، در ایران مسائل مرتبط با محیط زیست کمتر از سایر مسایل مورد توجه است.
پورهاشمی بیان داشت: حفاظت از محیط زیست پیش از آنکه محصول قوانین حقوقی باشد محصول آموزش است، بنابراین ابتدا باید آموزش صحیح را ایجاد کرد و بعد از آن به وضع قوانین حقوقی مبادرت ورزید.
وی حقوق بین الملل محیط زیست را به عنوان یکی از گرایش های جوان و نوپای حقوق بین الملل معرفی کرد و در این ارتباط گفت: انتخاب این رشته به 13 سال پیش برمی گردد، متأسفانه آن زمان در بین حقوقدانان کمتر کسی به طور تخصصی به حقوق بین الملل محیط زیست توجه می کرد و افرادی که به این زمینه نیم نگاهی داشتند، حقوقدانان عمومی و بین الملل بودند که رشته تخصصی آنها محیط زیست نبود.
پورهاشمی افزود: در مقطع دکتری نگاه و نگرش من به مسائل بیشتر جنبه اثبات گرایی داشت و در دوره مطالعات مقطع فوق دکتری، به رهیافت انتقادی توجه بیشتری کردم که براساس همین نگرش با بررسی قواعد و مقررات حقوقی موجود در حقوق بین الملل و حقوق داخلی به دنبال شناسایی خلاء های حقوقی و ارائه راهکارهای متناسب با آن هستم.
وی فعالیت تحقیقاتی در خصوص حقوق محیط زیست دریاها، آبراه های بین المللی، جنگل ها و تغییرات آب و هوا را از جمله زمینه های پژوهشی خود اعلام کرد و گفت: همچنین برای اولین بار مسئله اکوتروریسم را به عنوان یکی از معضلات محیط زیست مطرح کرده ایم که اقدامات گروه هایی مثل داعش که با تخریب محیط زیست همراه است از مصادیق اکوتروریسم محسوب می شود.
به گزارش ایرنا از واحد علوم و تحقیقات،پورهاشمی که طرح تبدیل برنامه UNEP به سازمان جهانی حفاظت محیط زیست را ارائه کرده است، در این خصوص اظهار داشت: این برنامه بیش از 40 سال پیش به عنوان برنامه ای جهت نظارت بر حفظ محیط زیست ارائه شده که با توجه به تغییرات اخیر در محیط زیست، دیگر آن کارایی لازم برای نظارت بر حفاظت از محیط زیست را ندارد و در این راستا نیازمند سازمانی جهانی برای حفاظت از محیط زیست هستیم که طرح آن را ارائه کرده ایم.
