آموزش ناکافی، عامل موثر بر سوانح منجر به مرگ در کودکان
یکی از شاخص های مهم توسعه و سلامت در کشورها میزان مرگ و میر کودکان زیر ۵ سال است. در سال های اخیر میزان مرگ و میر کودکان زیر ۵ سال کاهش پیدا کرده است، اما این ارقام هم چنان نسبت به کشورهای در حال توسعه بالاتر است. مطالعه ای که به تازگی توسط محققان ایرانی انجام شده است، با هدف بررسی علل سوانح و حوادث منجر به مرگ در کودکان زیر ۵ سال در شهرستان کرمان انجام پذیرفت.
باید آموزش ها را متناسب با هر گروه سنی و حوادثی که بیشتر درگیر آن هستند انتخاب کرد و در کنار آن نیز والدین که عهده دار سلامتی کودکان هستند نیز باید با آموزش های بیشتر روبرو شده و خود نیز تلاش بیشتری در این زمینه داشته باشند.
این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی و گذشته نگر در سال ۱۳۹۱ انجام شد. پژوهش حاضر بر روی یک هزار و 303 کودک زیر ۵ سال حادثه دیده و مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های آموزشی به روش سرشماری انجام گردید. اطلاعات مورد نیاز از پرونده بیمارستانی کودکان حادثه دیده استخراج و در فرم های ثبت حوادث و مرگ و میر موجود در معاونت بهداشتی گزارش شده بودند. در ادامه داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 و آزمون های t-test، ANOVA و 2 χ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها نشان دادند که از بین ۱۵۹ کودک فوت شده، میزان 69% دختر و 31٪ پسر بودند. بیشترین حوادثی که برای کودکان پیش آمده بود، به ترتیب ضربه (67/ 39%)، مسمومیت (56/ 20%)، سقوط از بلندی (11/ 15%) بود. هم چنین بیشترین میزان حوادث در دختران و در گروه سنی ۴-۳ سال اتفاق افتاده بود. سن، جنسیت و فصل مرگ با نوع حادثه رابطه معنی داری نداشت، در حالی که وقوع حادثه در کودکان زیر پنج سال با فصل مرگ رابطه معنادار داشت.
محققان پس از بررسی این اطلاعات معتقد بودند که سه علت اصلی بروز حادثه شامل این موارد هستند: ضربه، مسمومیت و سقوط؛ بنابراین باید آموزش ها را متناسب با هر گروه سنی و حوادثی که بیشتر درگیر آن هستند انتخاب کرد و در کنار آن نیز والدین که عهده دار سلامتی کودکان هستند نیز باید با آموزش های بیشتر روبرو شده و خود نیز تلاش بیشتری در این زمینه داشته باشند.
منبع: محمود نکوئی مقدم، محمدرضا امیراسماعیلی، راحیل قربانی نیا، حسین شیرخانی، زهرا نوابی، 1394. بررسی علل سوانح و حوادث منجر به مرگ در کودکان زیر 5 سال در شهرستان کرمان در سال 1391، فصلنامه پژوهش های سلامت محور، سال اول، شماره 1.
