چرا بهره هوشی ملی مهمتر از بهره هوشی فردی است؟
هوش در سطح فردی اهمیت دارد و بر عملکرد شخص در مدرسه، سر کار و زندگی تاثیر می‌گذارد و دهه‌ها تحقیق این موضوع را به خوبی ثابت کرده است.
با این حال، گارت جونز، اقتصاددان دانشگاه جورج میسون، در کتاب جدید خود تحت عنوان " چگونه بهره هوشی کشور شما مهمتر از بهره هوشی شماست؟" نشان داده که سطح میانگین هوش یک کشور مهمتر از سطح متوسط هوش فرد است.
جونز این موضوع را "پارادوکس بهره هوشی" (آی‌کیو) نامیده و این پارادوکس را به همراه همکارش دبلیو یوئل اشنایدر حین بررسی ارتباط بین آی‌کیو و درآمد کشف کرد. در داخل یک کشور، ارتباط بین آی‌کیو و درآمد افراد کمتر مهم بوده و یک نمره آی‌کیو پیش‌بینی‌کننده یک درصد درآمد بیشتر برای هر شخص است. اما در مقایسه بین کشورها، همان میزان آی‌کیو پیش‌بینی‌کننده شش درصد درآمد بالاتر برای هر شخص است.
دانشمندان تعدادی از دلایل احتمالی این واقعیت را بررسی کردند و مفاهیم بالقوه این پارادوکس در کتاب جدید آن‌ها به دقت توضیح داده شده است.
جونز در مصاحبه‌ای اعلام کرده " مولفه‌ای که برای یک کشور اهمیت بیشتری داشته باشد تا برای یک فرد، احتمالا عامل اثرات جانبی مثبتی خواهد بود."
وی سه رویکرد کلیدی را توصیف کرده که می‌توانند اثرات جانبی مثبتی را ایجاد کنند که آن سه رویکرد عبارت‌اند از ارتباط بین آی‌کیو و صبر، همکاری و عملکرد تیمی. این در حالی است که رویکرد چهارم یعنی بهره‌وری افراد حاضر در پیرامون فرد، تاثیر سه روند دیگر را تقویت میکند. تمامی این رویکردها توسط مطالعاتی در حوزه‌های روانشناسی، اقتصاد، مدیریت و علوم سیاسی پشتیبانی می‌شوند.
سیاست‌ها برای افزایش سرمایه انسانی، آینده اقتصادی یک کشور را درخشان‌تر می‌کنند. در این میان، افراد باهوشتر بیشتر احتمال دارد که صبورتر باشند، لذت را به تعویق بیاندازند و تمایل داشته باشند که منتظر پاداش بمانند. یک متاتحلیل توسط محققانی به نام‌های نوحا شاموش و جرمی گری از این نکته پشتیبانی میکند.
به گفته جونز، "زمانی که صبورتر هستید، پول بیشتری پس‌انداز می‌کنید و مقداری از آن پول در کشورتان می‌ماند. بنابراین کشورهای دارای میزان پس‌انداز بیشتر، بودجه‌های در دسترس بیشتری را برای سرمایه‌گذاری اقتصادی در اختیار دارند."
متاتحلیل دیگر توسط دانشمندان نشان می‌دهد بهره هوشی بالاتر به معنای رفتار اجتماعی بیشتر و بهتر است و در بسیاری از محیط‌های اجتماعی، گروه‌های باهوش رفتار همکاری‌گونه بیشتری دارند. یکی از دلایل این که گروه‌های باهوشتر همکاری بیشتری دارند این است که آن‌ها صبورترند. هر چه افراد درباره اعتبارشان دقت بیشتری داشته باشند، درباره منافع بلندمدتی که از همکاری ناشی می‌شوند، نیز دقت بیشتری خواهند داشت.
مترجم: شه تاو ناصری
No tags for this post.
