ابداع روش افزایش تاثیرگذاری داروی ضد سرطان سیستم عصبی مرکزی در ایران
پژوهشگر طرح یکی از چالش های دارو رسانی به سلول های سرطانی را یافتن راهکار تمایز دادن سلولهای سالم از بیمار ذکر کرد و گفت: یکی از راهها بر مبنای گیرنده هایی موجود در سطح سلول های سرطانی است اما مشکل اینجا بوده که این گیرنده ها بعضا در سلول های سالم هم وجود دارد.
عطیه حسینی یادآور شد: اختصاصی نبودن گیرنده موجب می شود تا نانوذرات هدفمند همزمان به سلول های سالم هم آسیب برسانند.
وی با بیان اینکه در این طرح از روش خود سلول های سرطانی در نفوذ به سلول های سالم تقلید شده است، ادامه داد: مکانیزم عمل به این گونه است که سلول های سرطانی با فرستادن نانوذرات ویژه ای (اکسوزومها) به سطح سلول برخی گلبول های سفید (سلول های تی) موجبات مهار آنها و تضعیف سلول های ایمنی و نیز سرطانی شدن سلول های سالم را فراهم می کنند.
حسینی توضیح داد: در این پژوهش با استفاده از تقلید زیستی اکسوزومها و نرم افزار شبیه سازی دینامیک مولکولی موفق به شناسایی لیگاند اختصاصی ویژه ای در سلول های سرطانی سیستم اعصاب مرکزی (گلیوبلاستوما) شدیم و در گام بعدی و در آزمایشگاه بررسی های نرم افزاری روی سلولهای زنده آزمایش شد.
وی خاطرنشان کرد: نتایج طرح نشان داد که روش پیشنهادی موجب ورود مقدار زیادی داروی ضد سرطان به سلول های هدف می شود به طوریکه جذب سلولی دارو 68.4 تا 70 درصد نسبت به روشهای پیشین بیشتر بوده است در حالیکه سلول های سالم به علت نداشتن گیرنده مورد نظر، نانوذرات هدفمند شده را به مقدار بسیار کمی جذب می کنند که قابل چشم پوشی است.
این طرح در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی در گرایش بیومتریال با عنوان شبیه سازی دینامیک مولکولی برای بررسی برهمکنش های لیگاند- رسپتور در سلولهای سرطانی به منظور طراحی نانوسامانه های بهینه درمانی و به راهنمایی محمدمهدی حسنی صدرآبادی و شهریار حجتی امامی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شده است. مقاله این پژوهش در ژورنال متریالز کمیستری بی ( Journal of Materials Chemistry B) برای چاپ، تایید (accept) شده است.
