خونسردها در مناطق گرم بزرگتر و در آب‌های گرم کوچکتر می‌شوند
آنها همچنین دریافتند خلاف این موضوع در مورد آب‌های گرم صادق است. به این معنی که این گونه‌های جانوری در آب‌های گرم سایز بدن کوچکتری پیدا می‌کنند.
دانشمندان به تازگی با مطالعه بندپایان، گروهی از حیوانات خونسرد که شامل خرچنگ‌ها و حشرات می‌شوند، دریافتند که گونه‌هایی از این جانوران که در خشکی زندگی می‌کنند هر چه در محیط‌های گرم‌تر و نزدیک‌تر به خط استوا باشند متمایل به رشد بیشتر و دارای جثه بزرگتری می‌شوند. اما در مورد آن دسته که در آب زندگی می‌کنند تمایل به کاهش اندازه و جثه وجود دارد.
یافته‌های اخیر این ایده را تصدیق می‌کنند که کاهش دسترسی به اکسیژن در آب باعث می‌شود حیوانات آبزی نسبت به حیوانات روی خشکی با گرم‌تر شدن آب سایز بدن خود را کاهش دهند.
پژوهشگران در این تحقیق، که نتایج آن در ژورنال اکولوژی منتشر شده است، داده‌های جهانی موجود را برای به دست آوردن بهترین تصویر از نحوه تغییر سایز بدن بندپایان نسبت به دما و عرض جغرافیایی جمع‌آوری کردند، و موفق شدند تطابق نزدیکی بین حساسیت سایز بدن به درجه حرارت را در آزمایشگاه اندازه‌گیری کنند و روند تغییر سایز بدن در طبیعت را درک کنند.
دانشمندان به تازگی با مطالعه بندپایان دریافتند گونه‌هایی از این جانوران که در خشکی زندگی می‌کنند هر چه در محیط‌های گرم‌تر و نزدیک‌تر به خط استوا باشند متمایل به رشد بیشتر و دارای جثه بزرگتری می‌شوند.
اطلاعات به دست آمده می توانند در تجزیه و تحلیل اثرات تغییر آب و هوایی در گونه‌های جانوری، مثل تغییر در سایز بدن با گرم شدن و تاثیر آن بر بسیاری از جنبه‌های سلامت حیوان، و همچنین تغییر ترکیب محیط زیست و اکوسیستم‌های مهم بسیار مفید باشند.
سرپرست گروه تحقیقاتی، کورتیس هورن در این باره می‌گوید: « افزایش درک ما درباره آنچه رشد حیوانات را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد به این معنی است که ما خواهیم توانست می‌توانیم پیش‌بینی بهتری در مورد چگونگی مقابله کردن گروه‌های مختلف از گونه‌های جانوری با تغییرات آب و هوایی داشته باشیم. ما تطابق نسبتا کاملی بین آزمایش‌های آزمایشگاهی و الگوهای مشاهده شده در طبیعت مشاهده کردیم که این نشان می‌دهد عوامل یکسانی ایفای نقش می‌کنند. این یک گام مهم در جهت نزدیک شدن به حل مسئله‌ای که زیست شناسان را مدت‌ها درگیر خود ساخته است به حساب می‌آید.
بندپایان جاندارانی بی‌مهره هستند که استخوان‌بندی بیرونی و بدنی مفصل‌دار دارند. شاخه بندپایان دربرگیرنده جانورانی چون حشرات، عنکبوتیان، و سخت‌پوستان است. داشتن اندام بندبند مفصل‌دار و لایه‌های سفت پوستی به نام پوستک از ویژگی‌های بندپایان است. پوستک‌های آنان عمدتاً از کیتین آلفا ساخته شده‌است. پوستک سخت‌پوستان دارای کلسیم کربنات نیز هست. این پوستک‌های سخت، رشد بندپایان را با موانعی روبه‌رو می‌کند که آنها این مانع را از طریق پوست‌اندازی حل می‌کنند. طرح بدن بندپایان به صورت قطعات تکرارشونده‌ای است که به برخی از قطعه‌ها اندام ثانویه‌ای ضمیمه شده‌است. انعطاف و کارآمدی بندپایان باعث شده تا این شاخه پرگونه‌ترین شاخه جانوری در بیشتر محیط‌های زیستی باشد. بیش از یک میلیون از گونه‌های بندپایان تاکنون توصیف شده‌اند که با این وصف ۸ درصد از تمامی گونه‌های جانداران زنده مربوط به بندپایان است. بندپایان از نظر اندازه بسیار متفاوتند و از پلانکتون‌های ریز تا جانورانی چندمتری را دربر می‌گیرند. جانداران چهاراندام نیز مانند بندپایان بدن‌هایی بندبند و مفصل‌دار دارند اما تفاوتشان این است که چهاراندامان مهره‌دار هستند یعنی استخوان‌بندی آنها درونی است در حالی‌که استخوان‌بندی بندپایان بیرونی است و معمولاً صدف و پوسته دارند.
بندپایان معرف قدیمی‌ترین و غالب ترین اشکال حیاتی کره زمین بوده و از نظر کثرت تعداد گونه و تنوع سیستم‌های زندگی و ساختمانی که در زیرشاخه‌های بندپایان مشاهده می‌شوند در سلسله جانوران مقام اول را داد. شاخه بندپایان دارای بیش از ۸۰درصد گونه‌های شناخته شده در بین بی مهرگان و شامل ۷۵درصد گونه‌های سلسله جانوری است. مبدا پیدایش بندپایان احتمالا مربوط به پیش از دوره کامبرین در دوران اول و بیش از یک میلیارد سال قبل می‌باشد. شکل‌های اولیه بندپایان عموما آبزی و دارای دستگاه تنفسی برانشی بوده‌اند و انتقال زندگی بندپایان به خشکی همزمان با تحول پوشش گیاهی زمین و پیدایش اولین نباتات آوندی در اواخر دوره سیلورین صورت گرفته‌است به طوری که اولین بندپایان زمین زی احتمالا دارای زندگی آبی و خشکی بوده‌اند.
No tags for this post.
