خطر مرگ به واسطه آسیب های نخاعی

افرادی که مبتلا به آسیب های نخاعی جدی هستند باید خود را با شرایط بسیار زیادی منطبق سازند. احتمالا به همین دلیل در اولین سال ابتدا به این آسیب در خطر ابتلا به بیماری کشنده ای به نام autonomic dysreflexia قرار می گیرند. این بیماری نشان دهنده این است که نادیده گرفتن سیگنال های بدن می تواند منجر به مرگ شود.

اعصاب بدن سیگنال های مفید را به هر طریقی که بتوانند به مغز می رسانند. برخی اوقات این پدیده مفید خواهد بود و به این ترتیب سلول های عصبی می توانند بعد از تخریب رفته رفته خود را ترمیم کنند. همچنین مشاهده شده است که نورون های مغزی می توانند با ارسال سیگنال ها از طریق مسیر های جدید، خود را از نو "سیم کشی " کنند. حتی عصب های موجود در قسمت های پایینی بدن نیز اگر نتوانند پیام های خود را ارسال کنند، پاسخ های جدید و متفاوتی را از خود بروز می دهند.

هر آسیبی که به بدن این افراد می رسد می تواند منجر به ارسال سیگنال هایی شود که در حقیقت احساس نمی شده و بر طرف نمی شوند. در این شرایط بدن به حالت اورژانسی در آمده و خود را تخریب می کند.

با این وجود گاهی ابتکار این سلول ها مشکل ساز می شود. برای مثال تصور کنید ناحیه از بدن شما به خارش افتاده و شما قادر به خاراندن آن نیستید. این امر به خاطر عدم توانایی بدن شما نیست بلکه به خاطر این است که در ابتدا از وجود این خارش با خبر نشده آید. " خارش "در این مثال، سیگنالی از جانب سیستم عصبی پاراسمپاتیک (سیستمی است که زمان گریه، دفع ادرار و مدفوع، هضم غذا و… را به بدن یاداوری می کند) است. این سیگنال ها طبیعتا پاسخی آگاهانه برای از بین بردن خارش هستند.

اگر این پاسخ ها فعال نشود، بدن به دلیل هشدار های سیستم عصبی سمپاتیک شروع به خود تخریبی می کند. پس در واقع سیستم عصبی پاراسمپاتیک چیزی است که از رله سیگنال ها در این مواقع مراقبت می کند و در مقابل سیستم عصبی سمپاتیک کارهایی نظیر ضربان قلب، گر گرفتگی صورت و تعریق انجام را به انجام می رساند.

در پی این شرایط میان سیستم عصبی پاراسمپاتیک و سیستم عصبی سمپاتیک تقابل به وجود می آید. در این شرایط سیمپاتیک شروع به ترشح آدرنالین، انقباض رگ های خونی و افزایش فشار خون کرده و این در حالی است که سیستم پاراسمپاتیک ضربان قلب را کاهش می دهد و در نتیجه autonomic dysreflexia رخ می دهد. همان طور که می دانید فشار خون بالا اگر تحت درمان قرار نگیرد می تواند منجر به خونریزی مغزی و خونریزی شبکیه چشم شود. این به آن معناست که چشم و مغز بدون کنترل شروع به خون ریزی می کنند و این امر می تواند منجر به مرگ شود.

این شرایط در اولین سال ابتلا به آسیب های نخاعی بسیار شایع است؛ و یکی از شایع ترین علل نیز مثانه یا روده پر است. بیماران در این شرایط نیازی برای دفع ادرار یا مدفوع خود احساس نمی کنند. با این حال این گونه از بیماری ها می تواند در نتیجه شرایط بسیار زیادی اتفاق بیفتد. هر آسیبی که به بدن این افراد می رسد می تواند منجر به ارسال سیگنال هایی شود که در حقیقت احساس نمی شده و بر طرف نمی شوند. در این شرایط بدن به حالت اورژانسی در آمده و خود را تخریب می کند.

منبع

No tags for this post.