هفته‌ای‌‌به نام علم

همگانی کردن علم و ترویج آن در صورت استمرار و بنیادی شدنش می تواند تفکر علمی و خردگرا را در جامعه رواج دهد و راه را برای پیشبرد علوم و نهادینه شدن آن و در نهایت ترقی و رفاه جامعه هموار سازد. به طور کلی می توان گفت ترویج علم تلاش برای انعکاس اندیشه های علمی به روشی است که تمام افراد بتوانند مفاهیم اساسی حوزه ای از علم را درک کنند.

ترویج علم از یک سو به علاقه و نفع عمومی در علم و فناوری و از سوی دیگر به عمق بخشیدن به درک عموم از علم و فناوری توجه دارد. یعنی به تعامل سه حوزه جامعه، علم ـ فناوری و دولت می پردازد. ترویج علم به عنوان فعالیتی اجرایی، باید ویژگی هایی داشته باشد که با وارد کردن علم به زندگی روزمره افراد یک جامعه، زمینه تعامل مردم با علم را فراهم کند تا جامعه بتواند از مزایای علم برخوردار شود.

ترویج علم که زمانی تنها به صورت انتشار آخرین دستاوردهای علمی در قرن هجدهم و نوزدهم مطرح می شد، در حال حاضر اشکال جدیدی را به خود گرفته است. اشکالی همچون فروشگاه های علمی، رستوران ها و کافه های علمی، پارک ها و موزه های علمی و کنفرانس های عمومی علمی که همگی حاکی از ظهور مرحله جدیدی از این تکامل و تحول تاریخی است. باز کردن بحث چالش های پیش روی ترویج علم از حوصله این یادداشت خارج است. نبودضرورت ترویج علم در میان سیاستگذاران یا به بیان دیگر جدی گرفته نشدن و واضح نبودن مفاهیم به کار گرفته شده در ترویج علم و نبود اجماع در مورد چیستی آن، توسعه نیافتگی اجتماعی به عنوان پیش نیاز برای ترویج علم، فقدان توسعه کامل انسانی، وجود سیستم های ناهمگون در جامعه، فقدان یکپارچگی ترویج علم با سیستم مدیریت آموزشی و نبود چارچوب حقوقی و قانونی مناسب درخصوص فعالیت های مربوط به ترویج علم، از مهم ترین مشکلات ترویج علم در کشور است.

منبع:جام جم آنلاین(دکتر اکرم قدیمی , رئیس انجمن ترویج علم ایران )

No tags for this post.