تکامل دست انسان برای مبارزه

بر اساس تحقیقات محققان دانشگاه یوتا، دست انسان به دلیل وجود خشونت در وی به شکل امروزی این عضو تکامل یافته است. دوید کریر به عنوان راهبر این تحقیق بیان کرده است که دست بشر برای جنگیدن و همچنین استفاده از ابزار تکامل یافته است. البته این امر تنها در حد یک تئوری محسوب می شود ولی باید یادآور شد که تئوری این دانشمند هنوز توسط هیچ متخصص یا دانشمند دیگری رد نشده است.

کریر و همکارانش در طی انجام  آزمایشی در این زمینه، دستگیره های گیتار و چوب های ماهیگیری خاصی را به بازوهای نه جسد انسانی متصل کردند. این تیم تحقیقاتی با انجام این کار قادر بود تا به راحتی حرکات مچ دست، انگشتان و شصت اجساد را کنترل کند. سپس محققان از این نمونه ها برای ضربه زدن به دمبلی با قابلیت ضربه سنجی استفاده کردند.

محققان برای انجام آزمایش، سه نوع مختلف از ضربه را با استفاده از این دست ها انجام داده و مورد بررسی قرار دادند. نوع اول از این ضربات به کمک مشت گره شده دست با وضعیت قرار گیری شصت در زیر انگشتان انجام شد. وضعیت دوم شامل تکرار همین حرکت با یک تفاوت کوچک بود، در این شرایط شصت فرد به جای بسته بودن به سمت خارج از انگشتان گشوده شده بود. حالت سوم نیز به حرکت کشیده زدن با دستان کاملا باز اختصاص یافته بود. یافته به دست آمده از مقایسه این سه نوع ضربه نشان دهنده این امر بودند که مشت ها گره کرده با وضعیت شصت جمع شده، بالا ترین قدرت اعمال شده را داشته است و در رتبه های بعدی به ترتیب نوع دیگر مشت و کشیده قرار گرفته بودند. میزان تفاوت قدرت در میان نوع اول و نوع سوم به اندازه ای بود که مشت زدن با شصت جمع شده بیش از دو برابر کشیده زدن نیرومند بود. رقم دقیق این تفاوت نیرو برابر با 55 درصد بود.

کریر در این باره بیان کرد:« بسیاری بر این باورند که  مشت انسان تنها یک حالت تصادفی در انتخاب طبیعی در وضعیت استفاده از دست است که برای بهبود مهارت های دستی به کار برده شده است. ما بر این باوریم که قابلیت هایی که موجب مشت کردن دست انسان می شود ممکن است موارد بسیار مهمی درباره تاریخچه تکاملی انسان در بر داشته باشد. اگر آناتومی بدن ما برای جنگیدن تکامل یافته باشد باید همیشه به یاد داشته باشیم که حتی در این دنیای مدرن نیز ممکن است با احساسات بسیار بدوی و رفتار های بازتابی گاها خطرناکی که هیچ منطقی در پشت آنها نیست رو به رو شویم. »

مترجم:احسان محمدحسینی

No tags for this post.