پرتاب اولین سفینه تحقیقاتی به طرف سیاره زهره

اولین تلاش برای رسیدن به زهره از سال 1961 آغاز شد و تا به امروز 43 کاوشگر فضایی به قصد میهمانی راهی این سیاره شده‌اند. چهار مأموریت از 43 مأموریت مورد اشاره اهدافی غیر از زهره داشته‌اند و تعدادی از آنها هیچگاه به محبوب خود نرسیدند و یا در کمال حسرت راهی مسیری اشتباه شدند. بی‌ شک اتحاد جماهیر شوروی بیشترین تلاش را برای فتح زهره نمود و اولین کشوری بود که قادر به فرود آوردن زهره‌ نشینی بر سطح این سیاره گردید. عکسهایی که از این مأموریت ها به دست آمده است اولین عکس از سطح سیاره‌ای غیر از زمین و تنها عکس هایی هستند که بشر از سطح زهره در اختیار دارد. اولین تلاش برای رسیدن به زهره توسط اتحاد جماهیر شوروی و در چهارم فوریه 1961 انجام شد. اسپوتنیک 7 که سفینه‌ای 5/6 تنی بود طبق برنامه می‌ بایستی در مدار زهره به گونه‌ای قرار می‌ گرفت که در نهایت منجر به برخورد سفینه با سطح زهره شود. محموله توسط راکت فضایی SL-6/A-2-e با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت وبعد از یک دور گشتن به گرد زمین موتور مرحله چهارم راکت که قرار بود انرژی لازم برای فرستادن اسپوتنیک 7 به سمت زهره را ایجاد کند به واسطه مشکلی در سیستم استارت روشن نشد و اولین میهمان زهره برای همیشه در مدار زمین ماندگار شد. از آنجا که این سفینه بسیار بزرگ بود توسط رصدگران زمینی از ملیت های مختلف رؤیت شد و از این رو مسئولان شوروی مجبور شدند که شکست پروژه را در پوشش خبر امتحان یک مدارگرد بزرگ برای تست مأموریت های بین سیاره‌ای توجیه نمایند. دومین تلاش اتحاد جماهیر شوروی و همچنین دومین تلاش بشر برای رسیدن به سیاره زهره به عنوان اولین هدف سیاره‌ای در 12 فوریه 1961 یعنی درست 8 روز بعد از تلاش ناموفق اسپوتنیک 7 صورت پذیرفت. این کاوشگر روسی بدنه‌ای استوانه‌ای داشت که به گنبدی فلزی ختم می‌ شد. ارتفاع کل سفینه دو متر و مجهز به دو صفحه خورشیدی برای تولید توان الکتریکی بود. کاوشگر Venera-1 مجهز به مغناطیس‌ سنجی که در انتهای یک بوم دو متری نصب شده بود، دستگاه به دام اندازنده یونها، آشکارساز میکروشهاب‌ سنگها و دستگاه اندازه‌گیر تابش کیهانی بود. این سفینه فاقد سیستم پیشرانش بود و کنترل دما توسط عایقهای حرارتی صورت می‌ گرفت. موتور مرحله چهارم موشک حامل در این مأموریت با موفقیت روشن شد و محموله 643 کیلوگرمی در مسیر زهره قرار گرفت اما در 19 فوریه یعنی هفت روز پس از تزریق کاوشگر در مدار و زمانیکه ونرا-1 در فاصله دو میلیون کیلومتری از زمین قرار داشت، ارتباط با سفینه قطع شد. در 19 می همان سال سفینه از فاصله صدهزار کیلومتری ونوس گذر کرد و وارد مداری به دور خورشید شد.

منبع:راسخون

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا