وقتی سیستم ایمنی گول می‌خورد
نانوذرات مغناطیسی ذراتی هستند که به دلیل زیست سازگاری، سهولت اصلاح سطح و خواص مغناطیسی، در کاربردهای بیوپزشکی و صنایع بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. نانوذرات مغناطیسی می‌توانند به شیوه‌های مختلف مورد استفاده قرابگیرند. تمایل به سمت میدان مغناطیسی توسط نانوذرات مغناطیسی، ویژگی‌ای است که منجر به دستاوردهای جدید می‌شود به طوری که جذب داروهای متصل شده به این ذرات در بدن با استفاده از میدان مغناطیسی، هدفمند خواهند بود. لذا نانوذرات مغناطیسی راه حلی برای حمل دارو به نواحی مد نظر در بدن هستند. اما این عمل به سهولت اتفاق نخواهد افتاد و موانع متعدد داخل و خارج سلولی در مقابل این عمل قرار می گیرند. راه برون رفت از این مشکل پوشاندن سطح نانو ذرات با مواد قابل پذیرش توسط بدن است. اصطلاحا به این عمل اصلاح سطح گفته می شود. ترکیبات گوناگون معدنی و آلی برای این عمل به کار گرفته می شوند و موجب تسهیل فرآیند ورود نانوذرات مغناطیسی به بدن می‌شوند. با عمل اصلاح سطح بر نانوذرات مغناطیسی فرآیند بارگیری و حمل ترکیباتی نظیر دارو با سهولت بیشتری اتفاق خواهد افتاد و تحویل درون تن این ترکیبات با دقت بیشتری صورت خواهد پذیرفت.
دانشمندان نیز سالها بر این باور بودند که می‌توانند با ارسال داروهای حاوی نانوذرات به نقاط مورد نظر در بدن، بیماری‌هایی مانند سرطان را درمان کنند. اما وجود یک مشکل بسیار بزرگ این کار را تقریبا برای آنها غیر ممکن کرده بود؛ قبل از این که این مواد به نقاط مورد نظر برسند سیستم ایمنی بدن آنها را از بین می‌برد. با توجه به مقاله‌ای که اخیرا در مجله Nature به چاپ رسیده است در حال حاضر تیم تحقیقاتی کالیفرنیایی این ذرات را به گونه‌ای طراحی کردند که به شکل سلولهای خونی به نظر می‌رسند .
به طور معمول، نانو ذرات از مواد فلزی یا پلاستیکی ساخته می‌شوند که سیستم ایمنی بدن آنها را به عنوان مهاجم می‌شناسد و سریع مورد حمله قرار می‌دهد. برای جلوگیری از این مشکل پژوهشگران آنتی بیوتیک‌های حاوی نانو ذرات پلاستیکی را با غشای سلولی از جنس پلاکت انسانی پوشش می‌دهند و به شکل قطعات سلولی بشقابی که در خون یافت می‌شوند در می‌آورند .
دنیس دیسچر یکی از مهندسین نانو در گفت و گویی با مجله Nature News، در این باره می‌گوید:غشای این پلاکت‌ها حاوی پروتئین‌هایی است که سلولها را در برابر حملات سیستم ایمنی بدن محافظت می‌کند. به طور مثال یکی از این پروتئین‌ها که سابقا برای پوشش نانو ذرات استفاده می‌شد به سیستم ایمنی این پیام را می رساند که «مرا نخورید».
در این مطالعه ، پژوهشگران نانو ذرات پوشیده شده به شکل سلولهای خونی را به موشهای آلوده به MRSA که به شدت در درمان با آنتی بیوتیک‌های معمولی مقاومت نشان می‌دهد تزریق کردند .باکتری‌های کبد و طحال موشهای تحت درمان با این نانو ذرات در مقایسه با موشهایی که با آنتی بیوتیک‌های معمولی درمان شدند 1000 برابر کمتر شدند.
این پژوهشگران همچنین روشهایی برای کاربرد این ذرات در سایر زمینه‌ها یافتند. از آنجاییکه این ذرات تمایل زیادی به تجمع در اطراف عروق خونی آسیب دیده دارند، پژوهشگران دریافتند که استفاده از این پوشش‌ها جهت تحویل به موقع داروی دوستاکسول در شیمی درمانی می‌توانند از بزرگ شدن بیش از حد دیواره شریانی بعد از جراحی جلوگیری کنند.
البته این اولین تلاش برای پوشش دادن نانو ذرات به شکل پروتئین نیست. مقالات دیگری که اخیرا منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که مهندسین سنگاپوری نیز توانسته‌اند این کار را انجام دهند.
براساس اخبار مجله Nature News با اینکه تعدادی از نانوذرات در مطالعات جدید توسط پژوهشگران مورد توجه قرار گرفتند اما سایر ذرات چندان مورد توجه نبودند. از آنجاییکه بیشتر این ذرات در کبد و طحال از بین می‌روند و چون سیستم ایمنی قادر به تشخیص آنها نیست، پژوهشگران مطمئن نیستند که آیا واقعا این ذرات از بین رفته‌اند یا خیر. پژوهشگران تصمیم دارند تا این نانو ذرات را قبل از شروع آزمایشات بالینی روی انسانها، روی پستانداران بزرگ امتحان کنند.
No tags for this post.
