حس بینایی در پوست!
مطالعاتی که اخیرا در دانشگاه مریلند آمریکا انجام گردیده، نشان می دهد که پوست این جانوران که جزو «سفالوپودها» یا اصطلاحا «سرپایان» به حساب می آیند، پوشیده از سلول های حسگر نوری است. این سلول ها همان هایی هستند که نوعا در چشم یافت شده و به این اندام، توان بینایی را اعطا می کنند. بنا به گفته پژوهشگران، سلول های فوق الذکر احتمالا به طور مستقیم و بدون دخالت سیستم اعصاب مرکزی، سیگنال هایی را ارسال می نمایند که در نهایت به تغییر رنگ بندی پوست این جانداران منجر می گردد.
«تام کرونین» زیست شناسی از دانشگاه مریلند که از محققین اصلی پژوهش مذکور بوده است، اظهار می دارد که نقش و الگوهای روی پوست سفالوپودها احتمالا بلافاصله و بی واسطه ایجاد می گردند. دریافتن چگونگی روی دادن این پدیده، می تواند در آینده منجر به توسعه و تولید لباس هایی شود که به طور خودکار و بر اساس وضعیت زمینه محیطی، تغییر رنگ می دهند!
سفالوپودها به عنوان موجوداتی با سیستم بینایی عجیب و پیچیده شناخته می شوند، با این حال اکثر اسکوئیدها، ده پاها و همچنین اختاپوس ها دچار کوررنگی اند. شواهد خاصی وجود دارد که نشان می دهد این موجودات دارای سلول هایی با قابلیت دریافت و حس نور در مناطقی خارج از سیستم بینایی خود می باشند. برای مثال نوعی اسکوئید با عنوان «اسکوئید دم کوتاه هاوایی» که دارای قابلیت نورافشانی است، در اندام نوردهی خود دارای پروتئین های ویژه ای است که این پروتئین ها با سیستم بینایی مرتبط هستند. به علاوه نتایج تحقیقات دیگری نشان می دهد که درپوست ده پاها، پروتئین هایی با نام «اوپسین» وجود دارند که قادرند به محرک های نوری پاسخ دهند.
در پژوهش دیگری که توسط یکی از دانشجویان کرونین به انجام رسیده، یک مطالعه گسترده مولکولی بر روی پوست یک نوع اسکوئید و دو نوع ده پا طرح ریزی و اجرا گردیده است که نتایج آن نشان می دهد در سرتاسر پوست هر سه جانور، پروتئین های حساس به نور وجود دارد. تام کرونین اظهار می دارد که کل سیستم هدایت و حس نور، در سلول هایی تحت عنوان «کروماتوفور» حضور دارد. بنا بر گفته این دانشمند، چنین یافته ای بسیار هیجان انگیز است، چرا که این سلول ها، همان هایی هستند که مسئول تغییر رنگ پوست و ایجاد توانایی استتار در موجودات سفالوپود می باشند.
این جانوران با انقباض و یا انبساط ماهیچه های کوچکی که در پوستشان وجود دارند رنگیزه های خاصی را در سرتاسر پوست خود پراکنده ساخته و یا بنا بر ضرورت در نقاط خاصی متمرکز می نمایند. بنابر تحقیق جدید، کنترل حداقل بخشی از این فرایند، در خود پوست مستقر است. بنا بر اظهار مجری این تحقیق، پوست این جانوران احتمالا دارای مکانیسمی است که قادر است انواع نورهای بازتابی از سطوح مختلف اطراف خود را سنجیده و بر اساس آن مستقیما و بدون دخالت سیستم اعصاب مرکزی واکنش نشان دهد.
در یک مطالعه دیگر که توسط محققینی از دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا انجام شده است، نمونه هایی از پوست یک نوع اختاپوس به نام «اختاپوس دونقطه ای کالیفرنیا» جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه محققین طول موج های مختلف نوری را به این قطعه پوست ها تاباندند. به دنبال این اقدام تمام پوست هایی که تحت تابش نوری قرار گرفته بودند به طور کاملا مستقل و از طریق تغییر رنگ، واکنش نشان دادند. تحقیقات بیشتر نشان داد که پروتئین هایی که مخصوص بینایی هستند در پوست این اختاپوس نیز وجود دارد. به علاوه نتایج آزمایشات نشان داد که پوست این جانور به طول موج های مربوط به نور آبی به شکل بسیار سریع تری پاسخ می دهد.
دانشمندان اظهار داشته اند که تحقیقات بعدی می بایست روی این موضوع متمرکز شود که بین دریافت نور توسط پوست سفالوپودها و پدیده تغییر رنگ، چه رویداد سومی رخ داده و مانند پلی، دو رویداد دیگر را به هم مرتبط می نماید. بنا بر گفته تام کرونین، ما اکنون می دانیم که بین دریافت و حس نور توسط سلول های پوستی و تغییر و تولید رنگ ارتباطی مستقیم وجود دارد ولی سوال اینجاست که این ارتباط چگونه و با استفاده از چه عاملی اتفاق می افتد؟
No tags for this post.
