واکسن‌های هدفمند سرطان، تومورها را از بین می‌برند و از بازگشت مجدد در موش‌ها جلوگیری می‌کنند
به گزارش خبرگزاری سیناپرس، اکنون، محققان دانشکده مهندسی تافتس فکر می‌کنند که در این زمینه موفق شده‌اند. آنها روشی برای هدف قرار دادن سرطان در موش ها با واکسنی ابداع کرده اند که آنقدر قوی و دقیق است که تومورها را از بین می برد و حتی از بازگشت مجدد آنها جلوگیری می کند.
واکسن سرطان مشابه واکسن‌های کووید عمل می‌کند که mRNA را در حباب‌های کوچک لیپیدی (مولکول چربی) می‌رسانند که در نهایت با سلول‌های بدن ترکیب می‌شوند و به سلول‌ها اجازه می‌دهند mRNA را بخوانند و آنتی‌ژن‌های ویروسی، قطعات کوچکی از بدن تولید کنند. ویروسی که سیستم ایمنی را فعال می کند.
واکسن سرطان همچنین mRNA را در حباب‌های کوچک ارسال می‌کند، اما mRNA برای آنتی‌ژن‌های موجود در سلول‌های سرطانی کد می‌کند، و حباب‌هایی که نانوذرات لیپیدی نامیده می‌شوند، می‌توانند در سیستم لنفاوی – جایی که سلول‌های ایمنی "آموزش داده شده‌اند" را به صفر برسانند، به طوری که پاسخ به طور قابل توجهی قوی تر است.
Qiaobing Xu، پروفسور مهندسی زیست پزشکی گفت: آنچه که ما در حال حاضر انجام می دهیم توسعه نسل بعدی واکسن های mRNA با استفاده از فناوری انتقال نانوذرات لیپیدی، با توانایی هدف قرار دادن اندام ها و بافت های خاص است. هدف قرار دادن سیستم لنفاوی به ما کمک کرد تا بر بسیاری از موارد غلبه کنیم از چالش هایی که دیگران در ساخت واکسن سرطان با آن روبرو بوده اند.
این تحقیق در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences گزارش شده است.
بیش از 20 واکسن سرطان mRNA تا به امروز در آزمایشات بالینی ثبت شده است، اما معمولاً بیشتراین واکسن ها که بر پایه mRNA می باشند به کبد ختم می شود. در حالی که آنتی ژن های تولید شده در کبد هنوز هم می توانند پاسخ ایمنی را القا کنند، خطر التهاب و آسیب کبد وجود دارد. اگر مقدار بیشتری از واکسن به سمت سیستم لنفاوی هدایت شود، جایی که سلول‌های B، سلول‌های T و سایر سلول‌های سیستم ایمنی متمرکز شده‌اند و یاد می‌گیرند که با مزاحمان ناخواسته مبارزه کنند، پاسخ می‌تواند مؤثرتر و طولانی‌تر باشد.
Xu و تیمش قبلاً نانوذرات لیپیدی (LNP) طراحی کرده بودند که بسته‌های ویرایش ژن را در مغز و کبد و همچنین ژن درمانی به ریه‌ها را برای معکوس کردن شرایط ژنتیکی در مدل موش هدف قرار می‌داد. هدف گذاری با اصلاح ساختار شیمیایی لیپیدهای تشکیل دهنده حباب ها و همچنین سایر مواد افزودنی حاصل می شود تا زمانی که محققان ترکیبی را پیدا کنند که ترجیح می دهد به اندام مورد نظر برود. در این مورد، آنها یک LNP پیدا کردند که پس از تزریق زیر جلدی به غدد لنفاوی، در غدد لنفاوی متمرکز شد. محققان فکر می کنند LNP ها مولکول ها را از جریان خون روی سطح خود جمع می کنند و آن مولکول های انتخاب شده به گیرنده های خاصی در اندام هدف متصل می شوند.
LNPهای فعلی مورد استفاده در واکسن کووید-19 به نسبت چهار به یک از انتقال به کبد در مقابل سیستم لنفاوی حمایت می کنند. تیم Tufts این انتخاب را با LNP جدید خود معکوس کردند تا انتقال لنفاوی را بر کبد با نسبت سه به یک ترجیح دهند.
سیستم لنفاوی، که شامل غدد لنفاوی آشنا است که اغلب در طول عفونت متورم می‌شوند، هدف مهمی برای واکسن‌ها است، زیرا در اینجاست که ایمنی در برابر یک آنتی ژن خارجی یا در این مورد، یک آنتی ژن سرطانی به دست می‌آید. اگر بدن را میدان نبرد – علیه ویروس‌ها، باکتری‌ها، انگل‌ها و تومورها – و سلول‌های B و سلول‌های T را سرباز بدانیم، غدد لنفاوی اردوگاهی هستند که سلول‌های B و سلول‌های T در آن آموزش می‌بینند. در برابر دشمن موثر است.
یک عنصر کلیدی این آموزش، مشارکت سلول‌های دندریتیک و ماکروفاژها است – گروهبان‌های مته‌ای شکل سیستم ایمنی که آنتی‌ژن‌ها را به سلول‌های T و B معرفی می‌کنند.
با رساندن بیشتر واکسن به غدد لنفاوی، محققان Tufts دریافتند که واکسن سرطان توسط حدود یک سوم سلول‌های دندریتیک و ماکروفاژها جذب می‌شود. این میزان به طور قابل توجهی بیشتر از واکسن‌های معمولی است، و بیشتر «گروهبان‌های مته ای شکل» و در کنار این ها سلول‌های B و T آموزش‌دیده‌تر و پاسخ قوی‌تر در برابر تومورهای حامل همان آنتی‌ژن موجود در واکسن است.
این دقیقاً همان چیزی است که محققان دریافتند. موش‌های مبتلا به ملانوم متاستاتیک که با واکسن هدفمند لنفاوی تحت درمان قرار گرفتند، مهار قابل‌توجهی از تومورها و نرخ 40 درصد پاسخ کامل – بدون تومور – بدون عود در درازمدت را نشان دادند. هنگامی که با یک درمان موجود دیگر ترکیب شد که به پیشگیری از سرطان کمک می‌کند .
تمام موش‌هایی که در بهبودی کامل بودند، با تزریق سلول‌های تومور متاستاتیک بعداً از شکل‌گیری تومورهای جدید جلوگیری کردند که نشان می‌دهد واکسن سرطان منجر به حافظه عالی ایمنی می‌شود.
جینجین چن، محقق پسا دکتری در دانشگاه تافتس که می‌گوید: «واکسن‌های سرطان همیشه یک چالش بوده‌اند، زیرا آنتی‌ژن‌های تومور همیشه مانند آنتی‌ژن‌های روی ویروس‌ها و باکتری‌ها «خارجی» به نظر نمی‌رسند و تومورها می‌توانند به طور فعال پاسخ ایمنی را مهار کنند .این واکسن سرطان پاسخ بسیار قوی‌تری را برمی‌انگیزد و قادر به حمل mRNA برای آنتی‌ژن‌های بزرگ و کوچک است. ما امیدواریم که بتواند به یک پلتفرم جهانی نه تنها برای واکسن‌های سرطان، بلکه برای واکسن‌های مؤثرتر علیه ویروس‌ها و سایر پاتوژن‌ها تبدیل شود.
منبع : medicalxpress.com
مترجم : سید سپهر ارومیه ء
