سلول های T جهش یافته ایجاد کننده اسکلروز به آنتی ژن مغزی واکنش نشان می دهند.

به گزارش سیناپرس، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) یک بیماری تخریب کننده عصبی است که نورون های حرکتی را هدف قرار می دهد و به تدریج بیماران را از توانایی آنها در کنترل حرکات عضلانی محروم می کند. دانشمندان بیش از 50 ژن بالقوه ایجاد کننده بیماری را کشف کردند و چندین مسیر سلولی را با ALS مرتبط کردند، اما ماهیت متفاوت بالینی و ژنتیکی این سندرم، پیش‌بینی و تداخل با پیشرفت بیماری را دشوار می‌کند.

در مطالعه اخیر منتشر شده در نیچر، لورا کامپیسی، ایوان مارازی و همکارانش در دانشکده پزشکی ایکان در مونت سینای، یک مشخصه سلولی ایمنی را در بیماران مبتلا به ALS (ALS-4) کشف کردند که منعکس کننده پیشرفت بیماری است و ممکن است در مرگ نورون ها نقش داشته باشد. این یافته ها می تواند پیامدهای قابل توجهی برای تشخیص، پیش آگهی و درمان ALS داشته باشد.

لورا کامپیسی به آزمایشگاه Marazzi پیوست تا بهتر بفهمد که بدن چگونه پاسخ های ایمنی را ایجاد می کند. او شروع به بررسی مولکولی سلول های ایمنی فعال کرد و چندین تنظیم کننده ایمنی از جمله SENATAXIN (SETX) را کشف کرد. از آنجا که جهش‌های SETX باعث ALS-4 می‌شوند، کامپیسی به این فکر کرد که آیا ALS ممکن است به مجموعه سایر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند نارکولپسی، بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون که دانشمندان اخیراً به سیستم ایمنی متصل شده‌اند بپیوندد.

برای آزمایش اینکه آیا سیستم ایمنی نقشی در پیشرفت بیماری ALS-4 ایفا می‌کند، کامپیسی به مدل موشی روی آورد که حامل شایع‌ترین جهش SETX انسانی است. او سلول‌های بنیادی خون‌ساز جهش‌یافته (HSCs) – پیش‌سازهایی که سلول‌های ایمنی را تشکیل می‌دهند – را با سلول‌های نوع وحشی جایگزین کرد و دریافت که از آنها در برابر بیماری محافظت می‌کنند. در مقابل، جایگزینی HSC های سالم با HSC های جهش یافته SETX در موش های نوع وحشی باعث بیماری نشد. این مجموعه آزمایش ها نشان داد که HSC های جهش یافته و فرزندان آنها در ایجاد بیماری نقش دارند، اما به خودی خود باعث بیماری نمی شوند. دیوید گیت، استادیار عصب شناسی در دانشگاه نورث وسترن، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این شواهد پیش بالینی بسیار قوی است که مبنایی برای هدف قرار دادن این سلول ها از نظر دارویی است.

کامپیسی و همکارانش در مرحله بعد سیستم ایمنی را در موش‌های بیمار بدون علامت مشخص کردند و یک مشخصه سلول ایمنی خاص ALS را کشف کردند: موش‌های ALS-4 قبل از شروع علائم، سلول‌های CD8 T بیشتری در خون و مایع مغزی نخاعی (CSF) خود داشتند و این سلول با پیشرفت بیماری، جمعیت به افزایش ادامه داد. در حالی که تیم Campisi در جذب تعداد کافی از بیماران ALS-4 برای تأیید این یافته ها با مشکلات مرتبط با بیماری همه گیر مواجه بود، اکنون در حال همکاری با پزشکان برای گسترش آزمایشات بالینی خود هستند. کامپیسی گفت، ما می خواهیم این جمعیت سلول T را در بیماران دنبال کنیم تا ببینیم آیا آنها نشانگرهای خاصی را بیان می کنند که می تواند پیش بینی کند که آیا و چه زمانی بیماری پیشرفت می کند یا خیر.

برای یافتن پاسخ این سلول‌های T، کامپیسی آنها را توالی‌یابی کرد و دریافت که تقریباً همه سلول‌ها گیرنده سلول T یکسانی را بیان می‌کنند، که نشان می‌دهد آنها به همان آنتی ژن متصل می‌شوند. مشکل اینجاست که یافتن آنتی ژن بسیار دشوار است. من فکر نمی‌کنم که این یک عفونت باشد زیرا موش‌ها در یک مرکز عاری از بیماری‌زا زندگی می‌کنند. فرضیه من این است که سلول های T که ما پیدا کردیم، خود واکنشی هستند، بنابراین در برابر یک آنتی ژن سلولی واکنش نشان می دهند.

با توجه به اینکه ALS نورون های حرکتی را هدف قرار می دهد، کامپیسی به این فکر کرد که آیا سلول های T ALS-4 باعث پیشرفت بیماری می شوند زیرا به پروتئینی در مغز واکنش نشان می دهند و توسط آن فعال می شوند. برای آزمایش این فرضیه، کامپیسی به موش‌های ALS-4 سلول‌های سرطانی مغز را تزریق کرد که آنتی‌ژن‌های عصبی را بیان می‌کنند تا ببینند که آیا جمعیت سلول‌های T واکنش نشان می‌دهند و در برابر نوع سرطان محافظت می‌کنند یا خیر. کامپیسی گفت: بسیار قابل توجه بود: تومورها در موش‌های نوع وحشی آنقدر بزرگ شدند که مجبور شدم آزمایش را متوقف کنم، اما موش‌های جهش‌یافته که در همان قفس بودند کاملاً خوب بودند، تومور آنها رشد نمی‌کرد. در مقابل، هیچ محافظتی در برابر سلول های سرطانی مرتبط با پوست که او به عنوان کنترل تزریق می کرد، وجود نداشت. سلول‌های T که به تومورهای مغزی موش‌های ALS-4 نفوذ کردند، همان گیرنده سلول T را به عنوان سلول‌های موجود در CSF آن‌ها بیان کردند. در حالی که گیت هشدار می‌دهد که سلول‌های سرطانی معمولاً بسیاری از نئوآنتی‌ژن‌های تازه ایجاد شده را بیان می‌کنند، داده‌های کامپیسی نشان می‌دهد که جمعیت سلول‌های T احتمالاً یک آنتی‌ژن مرتبط با سلول مغز را تشخیص می‌دهند.

برطبق گفته ی او، چالش کامپیسی اکنون در شناسایی آنتی ژن واقعی و هدف قرار دادن درمانی این سلول های T برای کاهش و محدود کردن دوره بیماری نهفته است. در ALS، شما احتمالاً نقصی دارید که با نورون‌ها شروع می‌شود و باعث ایجاد مجموعه‌ای از رویدادها می‌شود. بنابراین، حتی اگر آنچه را که در نورون‌ها اشتباه است بازیابی کنید، ما باید بازیکنان دیگر را نیز هدف قرار دهیم.

منبع: the-scientist.com

مترجم: سید سپهر ارومیهء